Interpretacja Song 2 - Blur

Piosenka "Song 2" zespołu Blur, ze swoim ikonicznym okrzykiem "Woo-hoo" i energetycznym brzmieniem, stanowi fascynujący przypadek w historii muzyki, będąc utworem, którego geneza jest równie intrygująca, co jego sukces. To, co wielu słuchaczy odbiera jako spontaniczny hymn rockowy, narodziło się bowiem jako żart, mający na celu zmylenie wytwórni płytowej. Gitarzysta Graham Coxon ujawnił, że początkowo była to celowa prowokacja, mająca "zwalić z nóg" przedstawicieli wytwórni. Pierwotnie Damon Albarn nagrał akustyczne demo, które było wolniejsze, a charakterystyczne "woo-hoo" nucił, a nie wykrzykiwał. To Coxon zasugerował podkręcenie tempa i zagranie utworu głośno, celowo dążąc do amatorskiego, surowego brzmienia gitary. Ku zaskoczeniu zespołu, menedżerowie wytwórni zareagowali entuzjastycznie.

Tytuł "Song 2" nie nosił w sobie głębszego przesłania; był to jedynie roboczy tytuł, odnoszący się do pozycji utworu jako drugiej ścieżki na albumie, który ostatecznie przylgnął do piosenki. Co więcej, utwór jest naznaczony niezwykłymi zbiegami okoliczności liczbowych: trwa dokładnie dwie minuty i dwie sekundy, zawiera dwie zwrotki i dwa refreny, był drugim singlem z albumu, a także osiągnął drugie miejsce na brytyjskich listach przebojów.

Wielu komentatorów postrzega "Song 2" jako parodię dominującego wówczas w Ameryce grunge'u lub ogólnie amerykańskiego rocka radiowego, charakteryzującego się głośnymi gitarami i, jak uważano, nie zawsze sensownymi tekstami. Miała to być krytyka tego, co "bezmyślna publiczność" akceptuje w amerykańskiej kulturze pop. Alex James, basista, wspominał, że utwór był "głupim rockowaniem", które zawsze robili, ale za które nie byli znani. Co ciekawe, sam Graham Coxon dystansował się od etykietowania utworu jako parodii grunge'u, twierdząc, że bliżej mu do zespołów takich jak ATV czy Buzzcocks, z domieszką Pavement, niż do czegoś "jawnie amerykańskiego". Niemniej jednak, piosenka paradoksalnie stała się największym hitem Blur w USA, co niektórzy postrzegają jako ironiczny triumf.

Tekst piosenki, choć na pierwszy rzut oka nonsensowny i chaotyczny, z "bełkoczącym" wokalem Damona Albarna, który pierwotnie miał być jedynie przewodnikiem, a został zachowany, nadal prowokuje do interpretacji. Linie takie jak "I got my head checked / By a jumbo jet" bywają odczytywane jako odzwierciedlenie lęku przed lataniem, poczucia chaosu i dezorientacji, a nawet jako komentarz do burzliwości współczesnego życia lub trudnej sytuacji zespołu w szczycie sławy. Sam Albarn napisał część tekstu na pokładzie samolotu. Wrażenie "heavy-metal" i "pins and needles" mogłoby nawiązywać do uczucia turbulencji, strachu lub po prostu fizycznego dyskomfortu związanego z intensywnymi emocjami. Fragment "I lie and I'm easy all of the time / But I am never sure why I need you / Pleased to meet you!" może sugerować powierzchowność relacji, zwłaszcza w kontekście branży muzycznej, gdzie wszystko wydaje się "łatwe", ale brak jest głębszego sensu czy zrozumienia, dlaczego pewne osoby są potrzebne. Z kolei powtórzone "It's not my problem" zdaje się wyrażać dystans lub wręcz obojętność wobec narastających kwestii.

"Song 2" jest świadectwem muzycznego eksperymentowania zespołu. W nagraniu użyto dwóch zestawów perkusyjnych, na których jednocześnie grali Dave Rowntree i Graham Coxon. Ciężkie, przesterowane brzmienie basu, które wielu przypisywało gitarze, to tak naprawdę dwukrotnie nagrany bas Alexa Jamesa. Coxon, zmęczony skomplikowanymi partiami, chciał stworzyć coś prostego, ale maksymalnie hałaśliwego. Producent Stephen Street wspominał, że Damon potrzebował tylko potwierdzenia, że to, co zrobił, jest dobre. Ten brak "wygładzania" i pozostawienie piosenki w jej surowej formie okazało się kluczowe.

Mimo pierwotnych intencji, "Song 2" stało się jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów Blur na świecie. Jego wykorzystanie w grach wideo (np. FIFA: Road to World Cup 98), reklamach i wydarzeniach sportowych sprawiło, że stał się on wszechobecnym hymnem stadionowym i synonimem lat 90.. Piosenka, która miała być żartem, zdefiniowała nowy etap w karierze Blur, odchodząc od ich britpopowych korzeni w stronę bardziej surowego, punkowego brzmienia i ostatecznie pozwoliła im wyjść z cienia tej sceny. W 1997 roku teledysk do "Song 2" był nominowany do nagród MTV Video Music Awards w kategoriach Najlepszy Teledysk Grupowy i Najlepszy Teledysk Alternatywny, a w 1998 roku do Brit Awards w kategoriach Najlepszy Brytyjski Singiel i Najlepszy Brytyjski Teledysk. "Song 2" to w istocie manifest przeciwko nadmiernemu polerowaniu i kalkulacji w muzyce, dowodzący, że autentyczność i surowa energia, nawet jeśli początkowo są żartem, potrafią stworzyć ponadczasowy hit.