Interpretacja Advent of the Addled Envoys: Into the Black Sun - And Hell Followed With

Interpretacja utworu "Advent of the Addled Envoys: Into the Black Sun" zespołu And Hell Followed With zanurza słuchacza w mrocznej wizji upadku i kosmicznego terroru, opowiadanej z perspektywy postaci, która jest zarówno ofiarą, jak i sprawcą ostatecznej zagłady. Tekst piosenki, przesycony motywami oszustwa, utraty wolności i nieodwracalnej transformacji, maluje obraz świata pochłoniętego przez siły przekraczające ludzkie pojmowanie.

Początek utworu stanowi przebudzenie narratora do okrutnej prawdy: „This is the unbecoming of all I know to be truth” (To jest rozpad wszystkiego, co uważałem za prawdę). Podmiot liryczny uświadamia sobie, że był manipulowany, „Blinded by the yarns they spun” (Oślepiony przez przędzone przez nich nici), co doprowadziło go do „profound obsoletion” (głębokiego unicestwienia). Początkowo wierzył, że był prowadzony przez istoty tak potężne, że „crafted the clouds in skies” (stworzyły chmury na niebie), by ostatecznie zdać sobie sprawę, że stał się więźniem we własnym ciele – „now a prisoner behind my own eyes” (teraz więzień za własnymi oczami). To poczucie utraty autonomii jest kluczowe, ponieważ narrator był narzędziem w „consummation of mankind's degradation” (doprowadzeniu do degradacji ludzkości), rozpowszechniając „sickness on the surface” (chorobę na powierzchni) i „speaking the serpent's tongue” (mówiąc językiem węża), co może nawiązywać do biblijnych motywów pokusy i zła. Zaczyna kwestionować kult tych, którym służył, gdy „stars as they fall from the sky” (gwiazdy spadają z nieba), co symbolizuje zarówno chaos, jak i być może odsłonięcie prawdziwej, przerażającej natury tych potęg.

W miarę rozwoju utworu, postać narratora przechodzi makabryczną transformację. Pomimo początkowego żalu – „I can't believe the horror that I birthed” (Nie mogę uwierzyć w koszmar, który zrodziłem) – szybko akceptuje swoją nową, przerażającą rolę. Staje się potężnym narzędziem zniszczenia, „Wielding the weapons that will make them kneel at my feet” (Dzierżąc broń, która sprawi, że uklękną u mych stóp), a „This mountain of corpses my throne” (Ta góra zwłok moim tronem) podkreśla jego makabryczny triumf. Narrator rzeźbi koronę z ludzkiego ciała i pławić się w nowej postaci, podczas gdy niebiosa płaczą i „Bathed in ichor, the essence of life” (Skąpany w ichorze, esencji życia). Ichor w mitologii greckiej to boska krew, tu jednak nabiera złowrogiego znaczenia, symbolizując nieświętą esencję i kosmiczny terror, który przybiera kształt w oczach ofiar. Świat jest pochłaniany przez „contagious visions” (zaraźliwe wizje), a galaktyki zostają połykane, podczas gdy „The Fallen Star rises, all creatures bow in submission” (Upadła Gwiazda wstaje, wszystkie stworzenia kłaniają się w pokorze). Motyw Upadłej Gwiazdy silnie rezonuje z archetypem Lucyfera lub upadłego anioła, co sugeruje, że narrator sam staje się tym apokaliptycznym bytem, lub jest jego prekursorem. To wszystko wpisuje się w szerszy nurt kosmicznego horroru, gdzie ludzkość jest zaledwie nic nieznaczącym pyłkiem w obliczu obojętnych, wszechpotężnych sił kosmicznych.

W trzeciej części tekstu, mimo osiągniętej potęgi, pojawia się nuta melancholii i refleksji. Narrator stwierdza, że „I've grown like roots in this station” (Wrosłem w tę pozycję jak korzenie) i przez „Eons accustomed to ingesting the cries of my kind in plight” (Eony przyzwyczaiłem się do połykania krzyków mojego rodzaju w potrzebie), co sugeruje cykliczny charakter jego egzystencji i roli w niszczeniu. Przebłysk wyrzutów sumienia pojawia się, gdy czuje, że „I too have been used by the gods as a tool” (Ja również byłem używany przez bogów jako narzędzie). To kwestionowanie własnego przeznaczenia i celu w „grand design” (wielkim planie) jest głęboko egzystencjalne, choć postać nadal recytuje „your lines” (twoje kwestie) i jest prowadzona przez „infinite corridor until we cross the gate” (nieskończony korytarz, aż przekroczymy bramę), co wskazuje na kontynuację tej wiecznej służby i nieuchronne dążenie do ostatecznego wydarzenia. Całość zmierza do punktu, w którym „The Waking Worlds will tremble as the fallen star rises to prominence once again” (Obudzone Światy zadrżą, gdy upadła gwiazda ponownie wzniesie się na piedestał), zamykając cykl zagłady i potwierdzając dominację Upadłej Gwiazdy.

Zespół And Hell Followed With znany jest z eksplorowania mrocznych, apokaliptycznych i często lovecraftowskich tematów w swoich tekstach. Gatunek deathcore, w którym operują, idealnie oddaje brutalność i intensywność przekazu, zarówno w warstwie muzycznej, jak i lirycznej. Chociaż konkretne wywiady na temat inspiracji tym utworem są trudne do znalezienia, ogólne tematy ich twórczości często koncentrują się na ludzkiej insignifikancji w obliczu kosmicznych sił, religijnym fanatyzmie i transformacji w monstra. Motyw upadłych aniołów i ich uwięzienia w Tartarze, wspomniany w chrześcijańskiej eschatologii, gdzie są spętani wiecznymi łańcuchami pod ciemnością w oczekiwaniu na sąd, może służyć jako symboliczne tło dla uwięzienia narratora we własnym ciele i jego roli w boskim (lub antyboskim) planie. Podobieństwa do literatury kosmicznego horroru H.P. Lovecrafta są uderzające, gdzie nacisk kładzie się na przerażenie wynikające z odkrycia, że ludzkość jest krucha i bez znaczenia w obliczu wszechświata pełnego obojętnych, potężnych bytów, które nie przejmują się ludzkim losem. Ta piosenka, będąca częścią albumu 'Chains of the Fallen', z pewnością wpisuje się w taką narrację, tworząc spójną wizję nieuchronnej zagłady i niewoli.