Interpretacja A ja jestem nieśmiertelna - Agnieszka Osiecka

"A ja jestem nieśmiertelna" Agnieszki Osieckiej to piosenka, która w niezwykle zwięzły, a jednocześnie głęboki sposób porusza temat ludzkiej kondycji, przemijania i poszukiwania własnego miejsca w świecie. Utwór ten, choć pozornie prosty, skrywa w sobie warstwy filozoficznej refleksji typowe dla twórczości Osieckiej, która znana była z mistrzowskiego łączenia lekkiej formy z poważną treścią.

W pierwszej strofie, poetka kreśli obraz "pięknych zakochanych", którzy "dotykają ust i rąk" i tworzą swój "hermetyczny krąg". To intymny, zamknięty świat dwojga ludzi, pełen namiętności i chwilowego szczęścia. Jednak zaraz potem następuje gorzka konstatacja: "Przemijają zakochani, ja zostaję". Już tutaj pojawia się centralny motyw utworu – kontrast między efemerycznością ludzkich uczuć i relacji a tajemniczą, niezmienną trwałością podmiotu lirycznego. Miłość, choć intensywna, okazuje się ulotna, a jej urok przemija wraz z czasem. To powracający w twórczości Osieckiej motyw niespełnienia i samotności, nawet pomimo licznych, burzliwych związków w jej własnym życiu.

Refren – "Bo ja jestem nieśmiertelna, stąd mój gest i styl. Ten bohater i ta szelma są tu tylko parę chwil" – stanowi klucz do interpretacji. Owo "ja" niekoniecznie musi odnosić się do fizycznej nieśmiertelności. Częściej interpretuje się je jako głos samej poezji, sztuki, która przeżywa twórców i ich dzieła, albo jako pewną postawę filozoficzną wobec życia. Osiecka, autorka ponad dwóch tysięcy tekstów piosenek, doskonale rozumiała, że prawdziwa wartość tkwi nie w przemijających rolach, jakie ludzie odgrywają (bohater, szelma), lecz w tym, co pozostaje po nich trwale – w dziedzictwie kulturowym, w tekstach, które "trwają" i są reinterpretowane przez kolejne pokolenia. To właśnie w piosenkach Osieckiej, jak w "Okularnikach", można było odnaleźć "lirykę obywatelską", która stawała się głosem młodzieży na lata.

Druga strofa poszerza ten kontrast o inną sferę ludzkiego działania. Mowa jest o tych, którzy "z wypiekami, z ambicjami, wyruszają zbawiać świat", potrząsając "honorami, sztandarami". To odniesienie do ludzi pełnych idei, aktywistów, polityków, artystów, którzy z zapałem poświęcają się wielkim celom. I znowu, pointa jest identyczna: "Przemijają z honorami, ja zostaję". Nawet najbardziej szlachetne czy rewolucyjne dążenia okazują się tymczasowe, ustępując miejsca nowym ideom i nowym ludziom. Podmiot liryczny obserwuje tę wieczną karuzelę ludzkich ambicji z perspektywy czegoś trwalszego, ponadczasowego.

Piosenka "A ja jestem nieśmiertelna" nie jest jedną z tych, które odniosły tak spektakularny sukces, jak "Małgośka" czy "Niech żyje bal" śpiewane przez Marylę Rodowicz, czy "Uciekaj moje serce" spopularyzowane przez Katarzynę Nosowską. Nie jest też tak często wspominana w kontekście cenzury, jak "Piosenka o okularnikach", gdzie Osiecka musiała zmienić kwotę zarobków bohaterów. Jednakże, ten utwór doskonale oddaje esencję jej twórczości i filozoficznego podejścia do życia. Osiecka sama była postacią niezwykle złożoną – towarzyską, kochliwą, zmagającą się z samotnością i chorobą alkoholową, lecz jednocześnie niezwykle pracowitą i pozostawiającą po sobie nieśmiertelne dziedzictwo literackie. "Nieśmiertelność" w tym kontekście to także zdolność artysty do przekraczania własnego życia i śmierci poprzez swoje dzieło, które nadal przemawia do kolejnych pokoleń, zyskując nowe interpretacje i znaczenia. Tekst ten jest więc poetyckim manifestem trwałości sztuki w obliczu przemijalności ludzkiego bytu.