Piosenka "Hope" autorstwa XXXTentacion to głęboko emocjonalny i introspektywny utwór, który porusza tematy bólu, żałoby, ale przede wszystkim – poszukiwania nadziei w obliczu tragedii. Została wydana 21 lutego 2018 roku jako promocyjny singiel z jego drugiego albumu studyjnego "?". Nagranie to ma szczególne znaczenie, ponieważ XXXTentacion zadedykował je ofiarom i ocalałym ze strzelaniny w szkole średniej Marjory Stoneman Douglas w Parkland na Florydzie, która miała miejsce 14 lutego 2018 roku. Artysta, pochodzący z hrabstwa Broward, gdzie doszło do tragedii, był jednym z pierwszych raperów, którzy odnieśli się do tego wydarzenia.

W intro utworu XXXTentacion bezpośrednio zwraca się do ofiar: "Rest in peace to all the kids that lost their lives in the Parkland shooting, this song is dedicated to you". To natychmiastowo nadaje ton współczucia i empatii, umieszczając słuchacza w kontekście głębokiej straty. Co ciekawe, oficjalna okładka singla to również odręczna wiadomość od artysty do ocalałych, w której pisze: "Nigdy nie mógłbym powiedzieć, że rozumiem, jak się wszyscy czujecie, ani nie potrafię znaleźć właściwych słów, aby do was przemówić, ale chcę, żebyście wszyscy wiedzieli, że nie jesteście sami. Słowa na końcu tej piosenki są poświęcone wam, Douglas High. Z poważaniem, XXX". Artysta odwiedził nawet Anthony'ego Borgesa, jednego z ocalałych ze strzelaniny, w szpitalu. Wcześniej XXXTentacion, który w 2016 roku sprzeciwiał się kontroli broni, zmienił swoje stanowisko po tragedii w Parkland.

W refrenie słowa "Okay, she keep cryin', she keep cryin' every single night" mogą symbolizować nieustający smutek ocalałych i całej społeczności po traumatycznym wydarzeniu. Jest to obraz żałoby, która nie ma końca, reprezentujący ból kogoś bliskiego, kogo nie da się pocieszyć. Następnie pojawia się wers "Day and night, on my mind, please don't kill the vibe". To zdanie odzwierciedla wewnętrzną walkę o utrzymanie równowagi psychicznej w obliczu wszechobecnego cierpienia. "Don't kill the vibe" może być tu wołaniem o zachowanie choćby pozorów spokoju, mechanizmem radzenia sobie z przytłaczającą rzeczywistością.

Dalsze wersy, takie jak "Oh no, I swear to God, I be in my mind / Swear I wouldn't die, yeah, we ain't gonna— / Said I wouldn't die, yuh, no, I'm not alright, yuh", ukazują wewnętrzne zmagania artysty z własnymi myślami o śmiertelności i depresji. To moment wahania, odzwierciedlający myśli o poddaniu się, po czym następuje szybkie wycofanie się i deklaracja walki o przetrwanie. XXXTentacion otwarcie wyraża, że "nie jest w porządku", ale jednocześnie manifestuje silną wolę życia. Wyraża również frustrację i złość, mówiąc: "I might start a riot, I'm so fuckin' tired", co można interpretować jako wyczerpanie nienawiścią i niesprawiedliwością, widocznymi w świecie. Mimo tego, pod koniec refrenu, pojawia się nagła zmiana nastroju na bardziej pozytywny i asertywny: "So what's up? What you say? feelin' good, I'm feelin' great / Tired of the fuckin' hate, stackin' cheese all on my plate". Ta linia sugeruje pragnienie sukcesu i akumulacji pozytywnych doświadczeń jako formy oporu wobec negatywnych emocji.

Kluczowe przesłanie utworu wybrzmiewa w moście: "So outside of my misery, I think I'll find / A way of envisioning a better life / For the rest of us, the rest of us / There's hope for the rest of us, the rest of us". Jest to oświadczenie o zbiorowej nadziei i odporności. Artysta wyraża tu wiarę w możliwość znalezienia drogi do lepszego życia, nie tylko dla siebie, ale i dla wszystkich innych, którzy doświadczają cierpienia. W SoundCloudowym opisie piosenki Xxxtentacion dodał notatkę do słuchaczy i ocalałych, pisząc: "podążajcie za swoimi marzeniami i wiedzcie, że choć straciliście, macie aniołów stróżów, którzy czuwają nad wami dzień i noc, ostatnią rzeczą, której by chcieli, jest to, by ich życie poszło na marne, sprawcie, by byli dumni! żyjcie pełnią, zdrowo, genialnie!".

"Hope" to utwór, który staje się emocjonalną podróżą od rozpaczy do optymizmu. XXXTentacion wplata w tekst swoje osobiste zmagania z depresją i zdrowiem psychicznym, tworząc złożony krajobraz emocjonalny, który rezonuje z osobistym bólem, ale ostatecznie wskazuje na potencjał uzdrowienia i wspólnej nadziei. To świadome dążenie do znalezienia światła w ciemności, przekazujące, że nawet w najgłębszych momentach zawsze jest iskierka nadziei.