"Vladimir" Macieja Maleńczuka to utwór, który zyskał rozgłos w marcu 2014 roku, niemal natychmiast po aneksji Krymu przez Rosję. Powstał jako bezpośrednia, niezwykle dosadna reakcja artysty na imperialne zakusy Władimira Putina i napiętą sytuację polityczną na Ukrainie. Maleńczuk, znany z bezkompromisowego języka i prowokacyjnego stylu, tym razem wykorzystał język rosyjski (lub, jak sam określa, "po rusku") do wyrażenia swojego sprzeciwu.

Centralnym punktem utworu jest powtarzane imię "Vladimir" i wulgarny zwrot "нихуя" (transkrybowany często jako "ni chuja" lub "ni ch..."), co w dosłownym tłumaczeniu oznacza "nic" lub, w bardziej dosadnym kontekście, "gówno", "chuja" – wyrażające kompletny brak zgody, obojętność, a wręcz pogardę. Ta obsceniczna fraza, wpleciona w powtarzającą się, niemal mantryczną melodię, staje się wykrzyknikiem bezsilności i jednocześnie manifestem oporu. Artysta sam przyznawał, że refren "Vladimir Vladimir" prześladował go przez około dwa miesiące przed olimpiadą w Soczi, a chęć pozbycia się tego natręta skłoniła go do stworzenia utworu. Maleńczuk podkreślał, że choć tekst jest "prymitywny", pieśń bojowa musi taka być.

W kontekście politycznym, słowa takie jak "Я тебя, ты меня нихуя" ("Ja ciebie, ty mnie nic"), czy "Я с тобой, ты со мной нихуя" ("Ja z tobą, ty ze mną nic"), nabierają charakteru całkowitego odrzucenia wszelkich relacji, porozumienia czy nawet szacunku wobec adresata – Władimira Putina. Frazę "Владимир, будь мир" ("Władimir, bądź pokój" lub "Władimir, bądź świat") można interpretować jako sarkastyczne wezwanie do rozsądku lub też jako przypomnienie o globalnych konsekwencjach jego działań. W rozmowach z mediami Maleńczuk wyraźnie wskazywał, że Władimir z piosenki "to ten, który włada", a jego sposób wymawiania imienia ("Wladimir" zamiast "Władimir") ma kojarzyć się "transylwańsko, ociekający krwią, taki Vlad". Określił go jako "rodzaj potężnego zagrożenia, pewnego rodzaju choroby psychicznej".

Maleńczuk wyjaśnił, że piosenką walczy o sprawę polską, a nie ukraińską, ponieważ Ukraińcy sami dobrze walczą o swoją sprawę. Podkreślił, że "Każdy walczy, jak potrafi, ja walczę pieśnią i słowem, wznoszę więc okrzyk: 'Ni ch...!' Powinni zrozumieć". Dodał również, że "Nic lepiej nie odzwierciedla w tym momencie mojej postawy, zaś 'Ni ch...!' powinno być dziś na ustach wszystkich". Mimo wulgarnego języka i pozornie prostej struktury, utwór jest mocnym, politycznym manifestem. W teledysku Maleńczuk trzyma sztylet, przesuwając nim po gardle i groźnie patrząc w kamerę, co jeszcze bardziej potęguje wrażenie zagrożenia i bezkompromisowości.

Ciekawostką jest, że Maleńczuk, mimo krytyki Putina, wielokrotnie deklarował uwielbienie dla kultury rosyjskiej i Rosjan, a nawet nagrał płytę z piosenkami Włodzimierza Wysockiego. Wcześniej wypowiadał się o Putinie jako o "zimnym, wyszkolonym draniu". Stwierdził też, że nie obawia się reakcji na utwór, a wręcz przeciwnie – widzi w nim "pieśń bojową", która ma wzmóc ducha narodu polskiego i osłabić morale wroga. W wywiadzie dla "Wprostu" w 2014 roku Maleńczuk stwierdził: "On [Putin] musi dostać po nosie, musi zrozumieć, że nie może terroryzować całego świata." Podkreślił też, że "Gdzie tylko mogę, wrzucam w sieci ten kawałek, a nuż Władimir zobaczy". W innym wywiadzie dla "Newsweeka" Maleńczuk zadeklarował, że w przypadku wojny nie uchylałby się od służby wojskowej, choć sam nie odbył służby, to mógłby "rannych nosić, z pieśnią na ustach...".

"Vladimir" to utwór, który w swojej prostocie i bezpośredniości doskonale oddaje frustrację i gniew wobec autokratycznych zapędów, wykorzystując uniwersalny język sprzeciwu, wzmocniony wulgaryzmem, który w tym kontekście staje się wyrazem ostatecznego odrzucenia. Utwór ten pokazuje Maleńczuka jako artystę czujnego na wydarzenia polityczne, aktywnie reagującego na nie swoją twórczością, choć z charakterystycznym dla siebie, kontrowersyjnym zacięciem. Utwór ten z pewnością ugruntował jego wizerunek jako niepokornego i bezkompromisowego twórcy.
Ostatnia linijka piosenki, "Смирно! Нихуя !!" ("Baczność! Nic!!"), stanowi dosadne podsumowanie – pozornie rozkaz wojskowy, który natychmiast zostaje unieważniony przez brak sensu, brak możliwości, lub właśnie totalne odrzucenie jakiejkolwiek dyscypliny narzuconej z zewnątrz.