Interpretacja utworu „Water Damage” autorstwa Wavy Jone$ z gościnnym udziałem Lil Peepa, wyprodukowanego przez cutoffurmind, to podróż w głąb nihilistycznego, odrętwiałego i brutalnego świata, który charakteryzował wczesną twórczość obu artystów. Piosenka, wydana 23 grudnia 2015 roku, jest ich jedyną wspólną kolaboracją i pojawiła się na mixtape’ie Wavy Jone$a „Reality Is a Hoax & Humans Are a Disease”. Jest to również jeden z najkrótszych utworów, w których Lil Peep wystąpił gościnnie, trwający nieco ponad minutę i czterdzieści sekund.

Utwór rozpoczyna się od zdezorientowanego intra Lil Peepa, gdzie słowa takie jak „Oh my god” i powtarzające się „Where am I” natychmiast wprowadzają słuchacza w stan zagubienia, prawdopodobnie wywołany substancjami psychoaktywnymi. Ten początek doskonale oddaje poczucie oderwania od rzeczywistości, które jest wszechobecne w całym tekście.

W swojej zwrotce Lil Peep przedstawia obraz życia wypełnionego hedonizmem, zażywaniem narkotyków i poszukiwaniem odrętwienia. Opisuje „couple young bitches” czekających na niego, co podkreśla jego postawę bawidamka. Szybko przechodzi do tematu samoleczenia, mówiąc: „I'ma pop a couple pills / Til I can't feel nothin' / 'Cause it double the fun / And make me numb when we fuckin'”. To wyznanie jest kluczowe, ukazując narkotyki nie tylko jako źródło przyjemności, ale przede wszystkim jako środek do osiągnięcia emocjonalnego odrętwienia, ucieczki od bólu czy dyskomfortu, nawet w intymnych chwilach. Scena w samochodzie, gdzie „Wavy Jone$ bumpin'” i wspólnie palą „medical piff”, buduje atmosferę intymnej, a zarazem niebezpiecznej wspólnoty. Jednak to ostatnie linijki zwrotki Peepa, „I got piles of it stuffed inside the trunk with ya bitch / She fuckin' dead, boy, I'm crazy / On some murderous shit”, wprowadzają szokujący i brutalny element. Mogą one być interpretowane dosłownie jako mroczna fantazja lub hiperboliczne wyrażenie skrajnego nihilizmu i oderwania, typowego dla estetyki subgatunku, w którym tworzył Lil Peep. Jest to prowokacyjne stwierdzenie, które podkreśla zaburzony stan umysłu i brak empatii, wynikający z głębokiego uzależnienia i wewnętrznego chaosu.

Wavy Jone$ kontynuuje ten mroczny ton w swojej zwrotce, rozwijając motywy narkotyków, braku nadziei i życia na krawędzi. Jego otwarcie, „I pull up blunted I'm faded / Two gold chains like I made it”, łączy ostentacyjny sukces z ciągłym odurzeniem. Deklaracja „Fuck life, bitch I hate it” to bezpośrednie wyznanie rozczarowania i rezygnacji, które współbrzmi z introspekcyjnym bólem często obecnym w twórczości obu artystów. Wavy Jone$ kreuje postać buntownika, który nie boi się policji („Cops ask I don't know 'em”) i gardzi hejterami („Fuck a hater I'm glowin'”). Jego linijki dotyczące przekształcania „back room” w „trap room” oraz „My closet look like a bat room” ukazują życie splecione z nielegalnymi interesami i ukrywanymi aktywnościami, zacierając granice między prywatnością a przestępczym podziemiem. Mimo brutalnej i bezkompromisowej postawy, końcówka jego zwrotki, „My main bitch change the subject / So sick and tired of this strugglin'”, odsłania moment zmęczenia i rozgoryczenia, sugerując, że za fasadą twardziela kryje się prawdziwe znużenie życiowymi zmaganiami i ciężarem tego stylu życia.

„Water Damage” jest esencją stylu, który połączył melancholijne i brutalne teksty z trap-punkową estetyką. Piosenka, wyprodukowana przez cutoffurmind, skutecznie oddaje surowość i desperację, charakteryzujące undergroundową scenę tamtych lat. Wspólna praca Peepa i Wavy Jone$a, choć krótka, stanowi ważne świadectwo wczesnych, nieokiełznanych emocji, które napędzały ich twórczość, opowiadając o ucieczce, uzależnieniu, braku nadziei i bolesnym pragnieniu odrętwienia.