Interpretacja Golgotha - W.A.S.P.

Utwór „Golgotha” autorstwa W.A.S.P. to poruszająca podróż w głąb ludzkiego cierpienia, zwątpienia i poszukiwania nadziei, której kontekst staje się jeszcze głębszy dzięki osobistej przemianie Blackiego Lawlessa, frontmana i głównego autora tekstów zespołu. Album o tym samym tytule, wydany 2 października 2015 roku, stanowi znaczący punkt w dyskografii grupy, szczególnie ze względu na jego otwarte odniesienia do kwestii wiary i duchowości Lawlessa.

Tytułowa Golgota, z hebrajskiego oznaczająca „miejsce czaszki”, to wzgórze, na którym ukrzyżowano Jezusa Chrystusa. Blackie Lawless w wywiadzie dla The Metal Resource w lipcu 2015 roku wyjaśnił, że podczas gdy wiele zespołów używa satanistycznych obrazów lub symboli śmierci, wystarczy spojrzeć na źródło, bo „jeśli chcesz śmierci, tam jest jej pod dostatkiem”. Co istotne, sama piosenka „Golgotha” opowiada historię z perspektywy jednego ze złoczyńców ukrzyżowanych obok Jezusa, tego, który uwierzył. Lawless opisał to w wywiadzie dla Invisible Oranges z września 2015 roku, mówiąc: „Myślałem, że interesujące będzie opowiedzenie perspektywy wierzącego złodzieja. To człowiek, który wie, że umrze. Staje się prawdziwy i woła: Jesus, I need you now”.

Początkowe wersy utworu – Do you hear the wailing now / Do you hear'em nailing down / To a crown of thorns on / Sorrows born – natychmiast przenoszą słuchacza w epicentrum biblijnego dramatu, malując obraz ukrzyżowania z jego fizycznym bólem i duchową agonią. Obraz Sweat like blood comes down wzmacnia to poczucie, nawiązując do krwawego potu Jezusa w Ogrodzie Oliwnym. To nie jest jednak jedynie opowieść historyczna, ale uniwersalny portret człowieka w obliczu nieuchronnego końca, wołającego o ratunek.

Desperacka prośba Jesus I need you now / Free me I'm lost somehow / Oh, remember me today / I'm a leper left to hang jest sercem utworu. Bohater, utożsamiający się z trędowatym, odrzuconym i zawieszonym na krzyżu, symbolizuje każdego, kto czuje się zagubiony i opuszczony. Lawless, który w dorosłym życiu powrócił do chrześcijaństwa po tym, jak jako osiemnastolatek odszedł od zinstytucjonalizowanej religii, szukał prawdy i sensu poza ludzkimi interpretacjami. W wywiadzie dla Ultimate Classic Rock z września 2015 roku Blackie Lawless podkreślił, że teksty na albumie są pisane przez pryzmat jego wiary, dodając, że „lirycznie wszystko jest napisane oczami mojej wiary, wszystko jest przez ten filtr”. To osobiste doświadczenie Lawlessa z poszukiwaniem wiary, po dekadach błądzenia i studiowania okultyzmu, nadaje utworowi głębokie, autentyczne brzmienie. Artysta przyznał, że przez dwadzieścia lat myślał, że jest zły na Boga, by w końcu zdać sobie sprawę, że „jest zły na Człowieka za zinstytucjonalizowane myślenie, przez które musiał przejść”.

W dalszej części piosenki, pytania Tell me where I'm going now / Ooh am I lost or found / Are you who they say / Are you who they claim odzwierciedlają fundamentalne zwątpienie i pragnienie potwierdzenia. To zmaganie się z własną wiarą, próba zrozumienia, czy postać, do której wzywa, jest faktycznie Zbawicielem, czy tylko wytworem ludzkich wyobrażeń. Słowa God I'm falled / The bells are tolling / Just remember me, my name, my name ukazują lęk przed zapomnieniem i nieistnieniem, typowy dla człowieka stojącego na progu śmierci.

Fizyczne cierpienie i desperacka walka o nadzieję są namacalne w wersach: My knees are bloody from my crawl / Show me there's a reason / Keep believing you're the one / My knees are buried at your cross. To obraz bezgranicznego wysiłku, by dotrzeć do celu, nawet gdy ciało odmawia posłuszeństwa. Niezależnie od bólu, utrzymuje się cień nadziei i wiary, że istnieje głębszy sens.

Zakończenie utworu to wzruszający apel: Breath and hear me now / Ooh bring me alive / Show me all Golgotha's mine / Shadows forever night / Oh is there no hope for me? / Oh, somewhere you'll show for me? / Oh, I'm holding on believing thee's a reason I can find / Oh oh Lord remember me, take me up tonight. Wyraża ono intensywne pragnienie życia, uzdrowienia i ostatecznego zbawienia. Prośba Show me all Golgotha's mine może być interpretowana jako przyjęcie osobistego cierpienia jako części drogi do odkupienia, uznanie własnych zmagań za swoją prywatną Golgotę. To wołanie o interwencję, o to, by Bóg objawił się w najciemniejszej godzinie i przeprowadził bohatera przez cień śmierci.

Blackie Lawless, znany z prowokacyjnego wizerunku W.A.S.P. z lat 80., dokonał wyraźnej ewolucji, co widać w tekstach takich jak „Golgotha”. Jak sam wspomniał w wywiadzie dla Louder Sound z sierpnia 2024 roku, jego celem jest „skłonić ludzi do myślenia”. Utwór „Golgotha” jest tego doskonałym przykładem – prowokuje do refleksji nad własnym życiem, wiarą i miejscem w obliczu uniwersalnych pytań o cierpienie i zbawienie. To utwór, który z jednej strony jest głęboko osobistym świadectwem Blackiego Lawlessa, z drugiej zaś staje się lustrem dla każdego, kto kiedykolwiek czuł się zagubiony i szukał światła w ciemności.