Interpretacja Empire state of mind part II - Alicia Keys

"Empire State of Mind Part II" autorstwa Alicii Keys to nie tylko piosenka, ale intymna oda do Nowego Jorku, miasta, które ukształtowało jej tożsamość i artystyczną duszę. Ta solowa wersja, zatytułowana na albumie The Element of Freedom jako "Empire State of Mind (Part II) Broken Down", wydanym 11 grudnia 2009 roku w Europie i 15 grudnia 2009 roku w Stanach Zjednoczonych, stanowi bardziej osobistą perspektywę na nowojorski hymn, który początkowo Alicia Keys współtworzyła z Jayem-Z. Oryginalna kompozycja, "Empire State of Mind", została wydana 1 września 2009 roku jako trzeci singiel z albumu Jaya-Z The Blueprint 3, którego premiera miała miejsce 8 września 2009 roku.

Alicia Keys, zapytana o genezę swojej solowej wersji, wyjaśniła w wywiadzie dla KISS Breakfast, że po ogromnym sukcesie utworu Jaya-Z, na którym śpiewała refren, poczuła potrzebę stworzenia własnej, pełnej aranżacji. "Nie mogę przecież śpiewać tylko refrenu na każdym koncercie!" – wspominała z uśmiechem. Artystka zasiadła do fortepianu i "rozłożyła" utwór na czynniki pierwsze, chcąc przedstawić Nowy Jork tak, jak go widzi i czuje. Ta wersja, znacznie bardziej minimalistyczna, oparta na fortepianie i jej przejmującym wokalu, stała się szczególnie popularna w Wielkiej Brytanii, gdzie, jak zauważyła Keys, często grana była zamiast oryginalnej wersji z Jayem-Z.

Tekst piosenki rozpoczyna się od przywołania obrazu miasta znanego z filmów, miejsca, gdzie "Noise is always loud, There are sirens all around, And the streets are mean" (Hałas jest zawsze głośny, wszędzie słychać syreny, a ulice są wredne). Keys, wychowana w Hell's Kitchen na Manhattanie, doskonale znała tę surową rzeczywistość. Ta linia nie jest jednak skargą, a raczej uznaniem nieustępliwego ducha miasta. Przygotowuje grunt pod centralne przesłanie: "If I could make it here, I could make it anywhere" (Jeśli uda mi się tutaj, uda mi się wszędzie). To klasyczne nowojorskie credo, spopularyzowane przez Franka Sinatrę w jego hicie "New York, New York", jest symbolem wiary w to, że środowisko pełne wyzwań hartuje charakter i otwiera drogę do sukcesu w każdym zakątku świata. Keys podkreśla to poczucie determinacji słowami "Even if it ain't all it seems, I got a pocketful of dreams" (Nawet jeśli wszystko nie jest takie, na jakie wygląda, mam kieszeń pełną marzeń). To świadomość, że za blichtrem i wielkimi światłami kryją się też trudy, ale marzenia pozostają siłą napędową.

Refren "New York, concrete jungle where dreams are made of, There's nothing you can't do, Now you're in New York, These streets will make you feel brand new, Big lights will inspire you" (Nowy Jork, betonowa dżungla, w której rodzą się marzenia, Nie ma nic, czego nie możesz zrobić, Teraz jesteś w Nowym Jorku, Te ulice sprawią, że poczujesz się zupełnie nowy, Wielkie światła cię zainspirują) jest sercem utworu. Keys określa Nowy Jork jako "betonową dżunglę", termin, który, choć często używany, w jej ustach nabiera nowego, pełnego nadziei znaczenia. To nie jest dżungla, która pożera, ale ta, która stwarza, gdzie rodzą się marzenia i gdzie wszystko jest możliwe. Miasto ma moc odnowienia i inspiracji, a jego światła są niczym latarnie prowadzące do celu. Jak sama Keys powiedziała w wywiadzie dla Fuse TV w 2017 roku, była "mile zaskoczona" ogromnym sukcesem utworu, ponieważ odzwierciedlał on uniwersalne pragnienie spełnienia marzeń, niezależnie od miejsca pochodzenia.

Druga zwrotka maluje bardziej złożony obraz miasta, ukazując jego kontrasty i tętniące życiem sceny: "On the avenue, there ain't never a curfew, Ladies work so hard, Such a melting pot on the corner selling rock, Preachers pray to God, Hail a gypsy cab, Takes me down from Harlem to the Brooklyn Bridge, Someone sleeps tonight with a hunger, For more than in an empty fridge" (Na alei nigdy nie ma godziny policyjnej, Kobiety tak ciężko pracują, Taki tygiel, na rogu sprzedają narkotyki, Kaznodzieje modlą się do Boga, Łapię taksówkę, która zabiera mnie z Harlemu na Most Brookliński, Ktoś śpi dziś z głodem, Większym niż pustka w lodówce). Te wersy są świadectwem wielowymiarowości Nowego Jorku – miejsca nieustającej aktywności, ciężkiej pracy, różnorodności kulturowej (jako "tygiel" wielu nacji), ale też biedy, przestępczości i duchowej nadziei. Podróż z Harlemu na Most Brookliński symbolizuje rozległość i zróżnicowanie miasta, od kulturowego centrum Afroamerykanów po ikoniczny most łączący dzielnice. Linia o głodzie to mocne przypomnienie, że choć Nowy Jork jest miastem snów, jest też miejscem realnych zmagań i niezaspokojonych potrzeb.

W piosence Alicia Keys podkreśla swoje głębokie zakorzenienie w Nowym Jorku. W wywiadzie wspominała, że "Harlem w wielu aspektach mnie wychował", ucząc ją szybkiego myślenia, radzenia sobie w trudnych sytuacjach i niezależności. To osobiste doświadczenie sprawia, że jej interpretacja jest tak autentyczna i emocjonalna. Cała kompozycja, choć powstała jako "odpowiedź" na wersję Jaya-Z, staje się samodzielnym, potężnym hymnem, celebrującym nie tylko miasto, ale także niezłomnego ducha tych, którzy w nim mieszkają i którzy przybywają, by spełnić swoje "pocketful of dreams". Jak powiedziała Keys, jest to piosenka o "sile i wrażliwości", gdzie "muzyka jest naprawdę mocna, a bębny agresywne, ale mój głos jest wrażliwy i delikatny". To właśnie ta równowaga sprawia, że "Empire State of Mind Part II" pozostaje ponadczasowym hołdem dla miasta, które nigdy nie śpi i nigdy nie przestaje inspirować.