Utwór "Kto Cię dzisiaj posunie" autorstwa "Warszawiaka z Karsina" to tekst, który z miejsca budzi skrajne emocje ze względu na swoją bezkompromisową wulgarność i agresywny ton. Piosenka ta, będąca jednym z najbardziej rozpoznawalnych dzieł internetowego twórcy, szybko zdobyła status kontrowersyjnego hitu, a jej surowość i brak cenzury przyczyniły się do jej viralowej popularności.

Na pierwszy rzut oka tekst jawi się jako manifest głębokiego rozgoryczenia, złości i poczucia odrzucenia. Pierwsza zwrotka buduje obraz intymnej, fizycznej relacji, w której podmiot liryczny przedstawia się jako niezastąpiony kochanek, podkreślając swoją sprawność seksualną i zdolność do zaspokojenia partnerki: "Kto Cię dzisiaj posunie / tak dokładnie - jak ja? / Kto wypieści cycunie / I wyrucha za dnia?" Dalej, z niemal brutalną bezpośredniością, wylicza swoje umiejętności, posługując się językiem, który ma szokować i prowokować, jednocześnie akcentując dziką, zwierzęcą naturę pożądania: "Może wolisz minetkę? / Ja potrafię to też! / Ty masz cipkę jak rozetkę, / A ja chuja mam jak zwierz!". W tym fragmencie dostrzec można próbę zdefiniowania siebie poprzez pryzmat swojej dominującej roli w sferze intymnej, co w dalszej części tekstu zostaje brutalnie zanegowane.

Nagle, w kolejnych zwrotkach, ton ulega radykalnej zmianie. Uczucia, które mogły być interpretowane jako namiętność czy nawet zazdrość, przeobrażają się w czystą nienawiść i potok inwektyw. Wyrażenia takie jak "To wypierdalaj, ty kurwo w dupę wyjebana!" czy "Twa cipa wielka jak stary rękaw od kaftana" ukazują ekstremalny poziom frustracji i wściekłości. Podmiot liryczny przechodzi od narcyzmu seksualnego do totalnej dewaluacji obiektu swoich dawnych pragnień, redukując kobietę do wulgarnego obiektu. Porównanie "cipy" do "starego rękawa od kaftana" jest nie tylko obraźliwe, ale symbolizuje również utratę atrakcyjności, zniszczenie dawnego ideału i skrajną pogardę. Powtarzające się "O wypierdalaj" to nic innego jak krzyk rozpaczy i ostatecznego pożegnania, wzmocniony jeszcze bardziej przez dosadne, wręcz nonsensowne w swojej hiperbolizacji obelgi: "Ty kurwa twoja młotem pneumatycznym w dupę wyjebana mać!".

Ostatnia zwrotka pogłębia to poczucie zerwania i ostatecznego odcięcia się. Podmiot liryczny odrzuca wszelkie sentymentalne gesty, symbolizowane przez "kwiaty" i "pierdolony bez", które w jego oczach straciły wszelkie znaczenie. Ostatnie wersy, "Tyś córką pederasty, / Niech cię teraz wali pies!", to kulminacja obrzydzenia i pragnienia zadania bólu. To nie tylko życzenie fizycznej krzywdy, ale także próba zhańbienia i zniszczenia reputacji, uderzając w najczulsze punkty związane z moralnością i społecznym odbiorem. W tym brutalnym finale, piosenka staje się aktem werbalnej zemsty, próbą odzyskania kontroli i godności poprzez całkowite poniżenie drugiego człowieka.

"Warszawiak z Karsina" jest postacią, która zyskała sławę dzięki tego typu internetowym filmikom prezentującym szczerą, często kontrowersyjną twórczość, poruszającą "skomplikowane relacje damsko-męskie". Utwór "Kto Cię dzisiaj posunie" to bez wątpienia jego najsłynniejsza piosenka, która wyniosła go na szczyty internetowej sceny. Wielokrotnie przerabiana, remiksowana i omawiana w sieci, stała się symbolem pewnego rodzaju buntu przeciwko poprawności politycznej i grzecznym tekstom. W opisie jednego z remiksów można przeczytać, że to "rockowy skandal", "zakazana rockowa petarda", która "rozwala system" i "miażdży poprawność polityczną". Często porównywany jest do twórczości takich artystów jak Kazik, Piersi czy Big Cyc, co sugeruje osadzenie go w tradycji polskiego rocka i undergroundu, charakteryzującego się ostrym językiem i społecznym komentarzem.

Brak oficjalnych wywiadów czy głębokich analiz utworu (poza tymi, które pojawiają się w komentarzach użytkowników internetu) sprawia, że jego interpretacja pozostaje w dużej mierze otwarta i bazuje na odbiorze publiczności. Można założyć, że piosenka ta uderza w uniwersalne struny związane z rozczarowaniem, złamanym sercem i gniewem, które wielu ludzi odczuwa po zakończeniu relacji, choć rzadko wyraża je w tak ekstremalny sposób. Dla jednych będzie to odrzucająca wulgarność, dla innych – katharsis i szczere, choć brutalne, wyjście poza społeczne konwenanse. Jest to zatem utwór-granica, który prowokuje do dyskusji o tym, co jest dopuszczalne w sztuce, a co pozostaje jedynie wulgarną ekspresją. Mimo swojej kontrowersyjności, czy wręcz prymitywizmu językowego, piosenka ta pozostaje zaskakująco sugestywnym portretem ludzkiego cierpienia i złości, ubranego w najbardziej obsceniczną formę, jaką język polski ma do zaoferowania.