Interpretacja Still Counting - Volbeat

Piosenka „Still Counting” autorstwa duńskiego zespołu Volbeat, pierwotnie wydana na albumie Guitar Gangsters & Cadillac Blood 29 sierpnia 2008 roku, a później jako bonusowy utwór na niektórych edycjach Beyond Hell/Above Heaven z 10 września 2010 roku, to introspektywna i nieco cyniczna refleksja nad ludzkimi niedoskonałościami i hipokryzją, z domieszką samoświadomości i ostatecznie, decyzji o odrzuceniu negatywnych wpływów. Utwór, który stał się singlem w 2012 roku, osiągając pierwsze miejsce na liście Billboard Mainstream Rock, zyskał szerokie uznanie dzięki swojej bezkompromisowej szczerości i chwytliwej melodii. Michael Poulsen, główny autor tekstów Volbeat, często czerpie inspirację z osobistych doświadczeń i historii, tworząc teksty, które rezonują z słuchaczami, poruszając tematy miłości, straty i rozwoju osobistego. Jak sam przyznał w wywiadzie dla Live Metal we wrześniu 2013 roku, lubi, gdy teksty mają wiele interpretacji, pozwalając każdej osobie znaleźć w nich swoje własne znaczenie.

Początkowe wersy, „Counting all the assholes in the room / Well I'm definitely not alone, well I'm not alone” (Licząc wszystkich dupków w pokoju / Cóż, zdecydowanie nie jestem sam, cóż, nie jestem sam), od razu wprowadzają w ton utworu. To nie jest zwykłe narzekanie na otaczających ludzi, ale raczej cyniczne, lecz zarazem pełne autoironii stwierdzenie. Podmiot liryczny zauważa powszechność wad, ale jednocześnie z dystansem przyznaje się do własnych. Gdy śpiewa „You're a liar, you're a cheater, you're a fool / Well that's just like me yoohoo and I know you too” (Jesteś kłamcą, jesteś oszustem, jesteś głupcem / Cóż, to tak jak ja, yoohoo, i ja też cię znam), granice między „nimi” a „mną” zacierają się. Jest to świadectwo ludzkiej natury, gdzie każdy z nas nosi w sobie pewne skazy. Poulsen, w wywiadzie dla Louder w styczniu 2020 roku, zaznaczył, że „perfekcja to straszne słowo wymyślone przez straszną istotę ludzką”, co doskonale odzwierciedla przesłanie zawarte w kolejnym wersie: „Mr. Perfect don't exist my little friend” (Pan Idealny nie istnieje, mój mały przyjacielu). Jest to odrzucenie nierealistycznych oczekiwań i przyjęcie bardziej realistycznego podejścia do siebie i innych.

Dalsza część tekstu skupia się na hipokryzji i zdradzie, ale z naciskiem na potrzebę wewnętrznej refleksji: „Look deep into yourself before you blame all others / For betrayal, for betrayal” (Zajrzyj w głąb siebie, zanim zaczniesz obwiniać wszystkich innych / Za zdradę, za zdradę). To wezwanie do spojrzenia w lustro, zanim rzuci się oskarżenia na innych. Podmiot liryczny dostrzega łatwość składania pustych obietnic i nieuchronność ich łamania: „I promise, so easy to say, and easy you failed, / And you do it again” (Obiecuję, tak łatwo to powiedzieć, i tak łatwo zawiodłeś, / I robisz to znowu). Ta powtarzalność ludzkich błędów staje się gorzką obserwacją, która budzi frustrację, ale jednocześnie, w kontekście wcześniejszej samoświadomości, nie jest pozbawiona zrozumienia dla tej ułomności.

Refren „Well the music seems do cover / And all the liquid do the colours / Well I turn my back and / Go for all the better things in order” (Cóż, muzyka zdaje się to przykrywać / A wszystkie płyny nadają kolory / Cóż, odwracam się i / Kieruję się ku wszystkim lepszym rzeczom po kolei) ukazuje mechanizm radzenia sobie z tą przytłaczającą rzeczywistością. Muzyka i alkohol (lub inne „płyny” symbolizujące eskapizm) służą jako ucieczka, pozwalając na chwilowe zapomnienie lub złagodzenie bólu. Jednak kluczowe jest tu „I turn my back and / Go for all the better things in order” (odwracam się i / Kieruję się ku wszystkim lepszym rzeczom po kolei). To świadoma decyzja o opuszczeniu negatywnego środowiska lub mentalności i skupieniu się na pozytywach. Nie jest to bierne poddanie się, lecz aktywne dążenie do poprawy własnego życia.

Następna zwrotka wraca do tematu kłamstwa i bólu: „Well maybe you think your lie is safe / But I read you like a letter, yeah like a letter / Your charm do not evens the pain / It feeds me with rage, and you do it again” (Cóż, może myślisz, że twoje kłamstwo jest bezpieczne / Ale czytam cię jak list, tak jak list / Twój urok nie równoważy bólu / Karmi mnie wściekłością, i robisz to znowu). Podmiot liryczny wyraża tu swoją zdolność do przejrzenia przez fałsz i manipulację. Powierzchniowy urok nie jest w stanie zakryć wyrządzonej krzywdy, a powtarzające się oszustwa jedynie podsycają gniew. To pokazuje, że mimo zrozumienia ludzkich słabości, istnieje granica tolerancji dla świadomej i powtarzalnej krzywdy.

Zakończenie piosenki jest enigmatyczne i otwarte na interpretację: „And a gangster keeps on telling / That he got a song that matters / So I flip a coin towards him / Thank you very much for listening” (I gangster ciągle mówi / Że ma piosenkę, która ma znaczenie / Więc rzucam mu monetę / Dziękuję bardzo za słuchanie). Ten „gangster” może symbolizować wiele rzeczy: od samego artysty, który krytycznie ocenia swoją twórczość, po wszelkich samozwańczych „guru” lub po prostu ludzi, którzy z przekonaniem głoszą swoje prawdy, często bez pokrycia. Rzucenie monety i sarkastyczne „Thank you very much for listening” (Dziękuję bardzo za słuchanie) może oznaczać zarówno odrzucenie, ignorancję, jak i lekceważące uznanie dla czyjegoś wysiłku, niezależnie od jego wartości. To metafora postawy wobec świata pełnego niesprawdzonych narracji i przekonań – zamiast angażować się w bezowocną dyskusję, podmiot liryczny rzuca monetę, symbolizując gest obojętności lub szybkiego osądu, a następnie kończy rozmowę z ironiczną uprzejmością. Michael Poulsen w wywiadzie z Songfacts w 2016 roku, odnosząc się do ogólnego przesłania zespołu, podkreślał, że nie jest on zespołem religijnym, wierzy w duchową stronę każdej istoty ludzkiej i w to, by ludzie wierzyli w siebie zamiast opierać się na religijnych przekonaniach. Podkreślał również, że dobro i zło tkwi w każdym, a odpowiedzialnością każdego jest zachowanie równowagi i bycie dobrymi ludźmi poprzez szacunek do siebie i innych. To filozoficzne podejście rezonuje z przesłaniem „Still Counting” – choć świat jest pełen niedoskonałości, kluczem jest samoświadomość, odrzucenie negatywności i dążenie do lepszych rzeczy, wierząc w siebie.