Utwór „Te same błędy co starzy” Vito Bambino to głęboka, introspektywna podróż w świat międzypokoleniowych schematów i dylematów dorosłego życia, osadzona w charakterystycznym dla artysty, emocjonalnym brzmieniu. Piosenka pochodzi z jego solowego albumu Pracownia, wydanego w 2023 roku, gdzie stanowi jeden z najbardziej osobistych i znaczących punktów. Już sam tytuł otwiera pole do refleksji nad tym, ile z decyzji i postaw życiowych jest wynikiem wolnego wyboru, a ile nieświadomym powielaniem ścieżek, którymi podążali rodzice.

Rozpoczynające utwór słowa „Bo złoto mniej waży, mniej waży niż Ty / Rzeczy nie do sprzedaży, a kraść odradzałbym” stanowią piękną deklarację wartości, stawiając ukochaną osobę, symbolizującą miłość i autentyczność, ponad wszelkie dobra materialne. To nie tylko hołd dla partnerki, ale także manifestacja pewnego systemu wartości, w którym integralność i bezcenne więzi są ważniejsze niż materialny zysk czy pozbawione skrupułów dążenie do niego. Kolejne wersy, „I dziękujemy za rady, co nabyć / Bo będzie co ma być - tutaj nie ma zasady”, ukazują bunt przeciwko narzucanym oczekiwaniom i społecznym konwenansom. Artysta zdaje się sugerować, że życie jest nieprzewidywalne, a podążanie za własną intuicją, nawet jeśli chaotyczne, jest bardziej autentyczne niż ślepe podążanie za cudzymi wskazówkami.

Centralnym punktem utworu jest silna więź z drugą osobą, podkreślona w wersach „Moja droga byłaś ze mną, kiedy moja droga była kręta / Swoją drogą byłem z Tobą, gdy kręciłaś się”. To obraz wzajemnego wsparcia w trudnych chwilach, świadectwo lojalności i zrozumienia, które przetrwało próbę czasu i przeciwności. Wspomnienie przeszłości, z której Vito Bambino chciałby „coraz mniej i mniej z tego pamiętać”, oraz odniesienie do tych, którzy są „pochowani na pochowanych zdjęciach”, może symbolizować chęć odcięcia się od bolesnych doświadczeń, toksycznych relacji czy ludzi, którzy w przeszłości mieli negatywny wpływ. To próba wyzwolenia się z ciężaru wspomnień, aby móc skupić się na teraźniejszości i przyszłości.

Punktem zapalnym, a jednocześnie najbardziej odważnym fragmentem tekstu, jest linia „Jesteś pato - to tak sama jak ja / Bo Twój tato lubił kombinować, naginać świat / Różni ludzie mówią na głos, co odjebał za dnia”. Vito Bambino w szczery sposób odnosi się do dziedziczenia pewnych cech i zachowań, które mogą być postrzegane jako „patologiczne” lub niezgodne z normami. Utożsamia się z ukochaną osobą poprzez wspólne doświadczenie wychowania w rodzinach, gdzie ojciec „lubił kombinować, naginać świat”. To niezwykle odważne i osobiste wyznanie, które jednocześnie stanowi sedno tytułowych „tych samych błędów co starzy”. Artysta zdaje sobie sprawę z tego, że pewne wzorce, nawet te niepożądane, są głęboko zakorzenione i trudne do przełamania. W wywiadzie dla „Gazety Wyborczej” Vito Bambino sam przyznał, że utwór „Te same błędy co starzy” jest formą zaklęcia: „Nie będę sługą swojego DNA”, jednocześnie zauważając, że ludzie w średnim wieku często odkrywają zaskakujące podobieństwa do swoich rodziców.

Jednakże, piosenka nie kończy się na pesymistycznym uznaniu dominacji genów czy wychowania. Zawiera silne przesłanie o nadziei na zmianę i wewnętrzną transformację: „A ja przyrzekam, że niedługo u mnie zmiana na bank / Nie będę sługą swego DNA / Zmienię jak Geralt - mutację, modyfikację / Nowa era!”. Odwołanie do Geralta z Rivii, postaci znanej z Wiedźmina, która przeszła genetyczne mutacje, aby stać się czymś więcej niż zwykłym człowiekiem, jest tu metaforą radykalnej, świadomej przemiany. To deklaracja, że artysta, mimo świadomości dziedzictwa, zamierza aktywnie walczyć o swoją indywidualność i nie pozwoli, by przeszłość determinowała jego przyszłość. To chęć stworzenia „nowej ery” dla siebie, zerwania z negatywnymi wzorcami i zbudowania życia na własnych zasadach.

Ostatnie wersy „Aż w końcu się nazbiera i na nowo będzie temat, ale wtedy tamten "ja" niech to pozbiera” wskazują na świadomość, że proces zmiany jest długotrwały i wymaga wysiłku. Stare „ja”, z jego błędami i obciążeniami, będzie musiało stawić czoła konsekwencjom, podczas gdy nowe „ja” będzie mogło rozpocząć od nowa, wolne od ciężaru przeszłości. Powtórzenie refrenu „Bo złoto mniej waży, mniej waży niż Ty / Rzeczy nie do sprzedaży, a kraść odradzałbym” oraz finałowe „Te same błędy co starzy / Tak dla samej zasady” zamyka utwór w pewnego rodzaju autoironii. Mimo deklaracji zmiany, ostatnia linia może być zarówno gorzką refleksją nad nieuchronnością pewnych schematów, jak i przewrotnym stwierdzeniem, że czasem nawet świadome powielanie błędów staje się częścią własnej, niezależnej tożsamości. Utwór jest złożonym obrazem walki o autonomię w obliczu rodzinnego dziedzictwa, pełnym czułości, buntu i nadziei.