Interpretacja Cinnamon Girl - Type O Negative

Piosenka „Cinnamon Girl” w wykonaniu Type O Negative, choć tekstowo jest wierną adaptacją utworu Neila Younga z 1969 roku, to w ich reinterpretacji nabiera zupełnie nowego, gothic metalowego wymiaru. Zespół, znany z przekształcania pozornie prostych tematów w melancholijne, a czasem wręcz mroczne hymny, wplótł tę piosenkę w swój czwarty studyjny album, „October Rust”, wydany 20 sierpnia 1996 roku. To właśnie na tym krążku, charakteryzującym się odejściem od surowego doom metalu na rzecz bardziej melodyjnych, bujnych i orkiestrowych brzmień, „Cinnamon Girl” znalazła swoje nowe życie.

Tekst, napisany przez Neila Younga w czasie gorączki i opowiadający o tęsknocie za idealną dziewczyną, zyskuje w ujęciu Type O Negative głębię charakterystyczną dla twórczości Petera Steele’a. Oryginalna kompozycja Younga to folk-rockowy, nieco psychodeliczny utwór, pełen młodzieńczej nadziei i marzeń o miłości. W wersji Type O Negative, za sprawą głębokiego, barytonowego wokalu Steele’a, ciężkich gitar i eterycznych klawiszy Josha Silvera, piosenka staje się odą do romantycznej tęsknoty przefiltrowanej przez estetykę gotyku. Zamiast sielankowego marzenia, otrzymujemy niemal obsesyjne pragnienie, które w kontekście twórczości Type O Negative często ocierało się o ból, utratę i poszukiwanie ukojenia w miłości – nawet tej idealizowanej.

Kiedy Peter Steele śpiewa „My cinnamon girl, My cinnamon girl” (Moja cynamonowa dziewczyno), nie jest to już jedynie czułe wołanie, lecz niemal hipnotyczne zaklęcie, pełne pożądania i uzależnienia od tej wyśnionej figury. Wyrażone w refrenie pragnienie „I wanna live with a cinnamon girl, I could be happy the rest of my life with her” (Chcę żyć z cynamonową dziewczyną, Mógłbym być szczęśliwy przez resztę życia z nią) nabiera w interpretacji Type O Negative posmaku ostatniej szansy, rozpaczliwego poszukiwania sensu w życiu pełnym melancholii i mroku. Ta „cynamonowa dziewczyna” staje się tu ucieleśnieniem wszelkiego piękna, ciepła i stabilności, których brakowało w świecie, jaki często malował Steele. Jest jak „schronienie przed rygorami codziennego znoju” – jak zauważono w serwisie SongMeanings.

Fragmenty tekstu takie jak „A dreamer of pictures I run in the night, You see us together chase the moonlight” (Marzyciel obrazów biegnę nocą, Widzisz nas razem goniących światło księżyca) podkreślają romantyczną, ale zarazem nieuchwytną naturę tego marzenia. W warstwie muzycznej Type O Negative to „gonienie światła księżyca” jest oddane poprzez budowanie atmosfery – powolne tempo, nasycone gitary i klawisze tworzą poczucie wędrówki przez senny, jesienny pejzaż, tak charakterystyczny dla albumu „October Rust”. Całość staje się podróżą w głąb własnych pragnień i fantazji, gdzie rzeczywistość zaciera się z idealizowaną wizją ukochanej.

Nawet pozornie trywialne wersy, opisujące scenę z muzykami: „Ten silver saxes, a bass with a bow, The drummer relaxes and waits between shows” (Dziesięć srebrnych saksofonów, bas ze smyczkiem, Perkusista relaksuje się i czeka między koncertami), w kontekście Type O Negative zyskują głębszy, niemal teatralny wymiar. Mogą symbolizować oczekiwanie, pewien zawieszony stan między występami życiowej dramy, gdzie główny bohater, zmęczony światem, wyczekuje momentu, by znów zanurzyć się w marzeniach o swojej „cynamonowej dziewczynie”. W wywiadzie dla Dread Central z 2007 roku klawiszowiec i współproducent Josh Silver wyznał, że partie perkusji na „October Rust” były programowane, co dodaje atmosferze piosenek jeszcze bardziej onirycznego charakteru. Zamiast żywej, dynamicznej sekcji, słyszymy precyzyjnie zaaranżowane tło, które sprzyja budowaniu tego „mistycznego i nocnego” nastroju, jak opisał to jeden z recenzentów albumu „October Rust”.

Wersy „Pa sent me money now, I'm gonna make it somehow, I need another chance, You see your baby loves to dance” (Tata przysłał mi pieniądze teraz, Jakoś sobie poradzę, Potrzebuję kolejnej szansy, Widzisz, twoja dziewczynka uwielbia tańczyć) pierwotnie mogły dotyczyć trudnej sytuacji młodego muzyka szukającego szansy. W gotyckiej interpretacji Type O Negative stają się prośbą o odkupienie, o nową nadzieję, by móc dalej podążać za swoją pasją i miłością. „Taniec” tutaj może być metaforą życia, swobody i radości, której tak bardzo pragnie narrator. W tym ujęciu piosenka staje się hymnem dla tych, którzy mimo przeciwności losu, nieustannie szukają światła, ukojenia i szczęścia w ramionach idealizowanej osoby.

Type O Negative miało dar do nadawania coverom swojego unikalnego „goth-and-roll” brzmienia, zmieniając je nie do poznania, a „Cinnamon Girl” jest tego doskonałym przykładem. Zespół nie tylko odtworzył utwór, ale przesycił go charakterystycznym dla siebie pesymizmem, romantyzmem i mrocznym poczuciem humoru. W serwisie Reddit jeden z użytkowników zauważył, że ich wersja jest tak dobra, iż zapomina się, że to cover. Peter Steele i Josh Silver, którzy wspólnie wyprodukowali ten utwór, świadomie połączyli rockowe dziedzictwo Neila Younga z własną, niepowtarzalną estetyką – co sprawia, że „Cinnamon Girl” w ich wydaniu jest nie tylko piosenką o miłości, ale także świadectwem ewolucji muzycznej Type O Negative i ich zdolności do przekształcania klasyki w coś własnego i niezapomnianego.