Twenty Eight to utwór The Weeknd, który ukazał się jako bonusowy singiel 13 listopada 2012 roku, wchodząc w skład reedycji debiutanckiego mixtape’u House of Balloons z 2011 roku, zawartej na kompilacji Trilogy. Nagrany w Site Sound Studios w Toronto, utwór został wyprodukowany i współnapisany przez Doca McKinneya i Illangelo, którzy również wykonali całe instrumentarium. Wyróżnia się na tle wczesnej twórczości artysty, gdyż w wielu wcześniejszych piosenkach The Weeknd przedstawiał się jako manipulator w związkach, natomiast w Twenty Eight role są odwrócone – to on czuje się zraniony i wykorzystany.

Piosenka zanurza słuchacza w mrocznym świecie toksycznego związku, gdzie intymność przeplata się z gorzkim żalem i poczuciem zdrady. Tekst rozpoczyna się od słów „This house is not a home to you / But you decide to go ahead and lay down, lay down”, co od razu wprowadza w atmosferę dystansu i wykorzystania. Bohater utworu z goryczą konstatuje, że dla drugiej osoby jego dom – symbol bezpieczeństwa i prywatności – nie jest miejscem, w którym czuje się ona związana, lecz jedynie przestrzenią do zaspokojenia chwilowych potrzeb. „There are no words to describe the depth of your indifference” – to linia, która podkreśla bezlitosną obojętność partnerki, która swobodnie przekracza granice, nie dbając o konsekwencje dla narratora. The Weeknd wyraża swoje ubolewanie, że wpuścił ją do swojego świata, mówiąc „I'm so wrong, I'm so wrong / To let you in my home / Now you know where I sleep / Never felt so damn weak”. To uczucie słabości i narażenia jest centralnym punktem refrenu, ukazującym jego głęboki żal i poczucie bezbronności po naruszeniu jego osobistej przestrzeni.

W kolejnych zwrotkach The Weeknd bezpośrednio zwraca się do „lonely girl”, oskarżając ją o rozpowszechnianie prywatnych szczegółów ich relacji: „Did you have to tell your friends / About the way I got you screaming my name / Did you have to tell the world?” To ujawnienie intymnych momentów prowadzi do niechcianej uwagi, gdzie „your girls all wanna f*ck”. Narrator czuje się zdradzony, bo przez jej działania stracił szansę na coś więcej – „Girl you could've been the one”. W efekcie musi teraz „change my number twice a month”, aby uniknąć natrętnego zainteresowania, co podkreśla, jak bardzo zaburzone zostało jego życie prywatne. Ostrzegawczy ton „When you could have simply kept me on the down low” świadczy o jego preferencjach wobec dyskretnej relacji, która z niewyjaśnionych przyczyn została publicznie ujawniona.

Piosenka nosi tytuł Twenty Eight z kilku powodów. Jedno z wyjaśnień wskazuje, że 28 gramów to waga uncji, co jest kluczową informacją dla handlarzy narkotyków – częstego motywu w twórczości The Weeknd. Inna interpretacja sugeruje, że był to dwudziesty ósmy oficjalny utwór wydany przez artystę, co dodaje mu symbolicznego znaczenia jako kamienia milowego w jego dyskografii. Istnieje również teoria, że „28” może odnosić się do numeru drzwi domu, w którym mieszkał artysta w czasach House of Balloons, gdzie rozgrywały się liczne doświadczenia opisywane w jego utworach. Ten tytułowy dualizm doskonale wpisuje się w wielowarstwowość utworu, który traktuje zarówno o toksycznych związkach, jak i o negatywnych konsekwencjach szybkiego wzrostu sławy.

W kontekście wideo do utworu, które wyreżyserował Nabil Elderkin, a nagrano je w Bukareszcie, The Weeknd występuje w talk show, gdzie widzi wizje swojej byłej dziewczyny, co uniemożliwia mu skupienie się. Teledysk jest bardzo sugestywny, z wieloma scenami z nagimi kobietami, co doprowadziło do ograniczeń wiekowych na YouTube. Filmowa interpretacja wizualizuje poczucie uwięzienia i wewnętrznych demonów artysty, które prześladują go nawet w świetle jupiterów.

Podsumowując, Twenty Eight to piosenka o gorzkim żalu i rozczarowaniu wynikającym z zaufania niewłaściwej osobie. Abel Tesfaye, występujący pod pseudonimem The Weeknd, zazwyczaj przedstawiał się jako osoba kontrolująca i czerpiąca korzyści z relacji, ale w tym utworze jest on ofiarą. Wyraża frustrację z powodu utraty prywatności i poczucia, że jego życie osobiste zostało obnażone przed światem, co zmusza go do ciągłych zmian, by chronić siebie. Utwór ukazuje moment, w którym artysta czuje się słaby, a jego kontrola nad sytuacją zostaje odebrana, co stanowi unikalny wgląd w jego wrażliwość i ludzką stronę. Jest to studium przypadku, jak pozornie przelotne spotkanie może mieć głębokie i długotrwałe konsekwencje, prowadząc do poczucia bólu, zdrady i rozczarowania.
Twenty Eight to utwór The Weeknd, który ukazał się jako bonusowy singiel 13 listopada 2012 roku, wchodząc w skład reedycji debiutanckiego mixtape’u House of Balloons z 2011 roku, zawartej na kompilacji Trilogy. Nagrany w Site Sound Studios w Toronto, utwór został wyprodukowany i współnapisany przez Doca McKinneya i Illangelo, którzy również wykonali całe instrumentarium. Wyróżnia się na tle wczesnej twórczości artysty, gdyż w wielu wcześniejszych piosenkach The Weeknd przedstawiał się jako manipulator w związkach, natomiast w Twenty Eight role są odwrócone – to on czuje się zraniony i wykorzystany.

Piosenka zanurza słuchacza w mrocznym świecie toksycznego związku, gdzie intymność przeplata się z gorzkim żalem i poczuciem zdrady. Tekst rozpoczyna się od słów „This house is not a home to you / But you decide to go ahead and lay down, lay down”, co od razu wprowadza w atmosferę dystansu i wykorzystania. Bohater utworu z goryczą konstatuje, że dla drugiej osoby jego dom – symbol bezpieczeństwa i prywatności – nie jest miejscem, w którym czuje się ona związana, lecz jedynie przestrzenią do zaspokojenia chwilowych potrzeb. „There are no words to describe the depth of your indifference” – to linia, która podkreśla bezlitosną obojętność partnerki, która swobodnie przekracza granice, nie dbając o konsekwencje dla narratora. The Weeknd wyraża swoje ubolewanie, że wpuścił ją do swojego świata, mówiąc „I'm so wrong, I'm so wrong / To let you in my home / Now you know where I sleep / Never felt so damn weak”. To uczucie słabości i narażenia jest centralnym punktem refrenu, ukazującym jego głęboki żal i poczucie bezbronności po naruszeniu jego osobistej przestrzeni.

W kolejnych zwrotkach The Weeknd bezpośrednio zwraca się do „lonely girl”, oskarżając ją o rozpowszechnianie prywatnych szczegółów ich relacji: „Did you have to tell your friends / About the way I got you screaming my name / Did you have to tell the world?” To ujawnienie intymnych momentów prowadzi do niechcianej uwagi, gdzie „your girls all wanna f*ck”. Narrator czuje się zdradzony, bo przez jej działania stracił szansę na coś więcej – „Girl you could've been the one”. W efekcie musi teraz „change my number twice a month”, aby uniknąć natrętnego zainteresowania, co podkreśla, jak bardzo zaburzone zostało jego życie prywatne. Ostrzegawczy ton „When you could have simply kept me on the down low” świadczy o jego preferencjach wobec dyskretnej relacji, która z niewyjaśnionych przyczyn została publicznie ujawniona.

Piosenka nosi tytuł Twenty Eight z kilku powodów. Jedno z wyjaśnień wskazuje, że 28 gramów to waga uncji, co jest kluczową informacją dla handlarzy narkotyków – częstego motywu w twórczości The Weeknd. Inna interpretacja sugeruje, że był to dwudziesty ósmy oficjalny utwór wydany przez artystę, co dodaje mu symbolicznego znaczenia jako kamienia milowego w jego dyskografii. Istnieje również teoria, że „28” może odnosić się do numeru drzwi domu, w którym mieszkał artysta w czasach House of Balloons, gdzie rozgrywały się liczne doświadczenia opisywane w jego utworach. Ten tytułowy dualizm doskonale wpisuje się w wielowarstwowość utworu, który traktuje zarówno o toksycznych związkach, jak i o negatywnych konsekwencjach szybkiego wzrostu sławy.

W kontekście wideo do utworu, które wyreżyserował Nabil Elderkin, a nagrano je w Bukareszcie, The Weeknd występuje w talk show, gdzie widzi wizje swojej byłej dziewczyny, co uniemożliwia mu skupienie się. Teledysk jest bardzo sugestywny, z wieloma scenami z nagimi kobietami, co doprowadziło do ograniczeń wiekowych na YouTube. Filmowa interpretacja wizualizuje poczucie uwięzienia i wewnętrznych demonów artysty, które prześladują go nawet w świetle jupiterów.

Podsumowując, Twenty Eight to piosenka o gorzkim żalu i rozczarowaniu wynikającym z zaufania niewłaściwej osobie. Abel Tesfaye, występujący pod pseudonimem The Weeknd, zazwyczaj przedstawiał się jako osoba kontrolująca i czerpiąca korzyści z relacji, ale w tym utworze jest on ofiarą. Wyraża frustrację z powodu utraty prywatności i poczucia, że jego życie osobiste zostało obnażone przed światem, co zmusza go do ciągłych zmian, by chronić siebie. Utwór ukazuje moment, w którym artysta czuje się słaby, a jego kontrola nad sytuacją zostaje odebrana, co stanowi unikalny wgląd w jego wrażliwość i ludzką stronę. Jest to studium przypadku, jak pozornie przelotne spotkanie może mieć głębokie i długotrwałe konsekwencje, prowadząc do poczucia bólu, zdrady i rozczarowania.