Interpretacja Arthur - The Kinks

Piosenka "Arthur" The Kinks, tytułowy utwór z siódmego albumu zespołu Arthur (Or the Decline and Fall of the British Empire) z 1969 roku, to przejmujący portret zwykłego człowieka w obliczu zmieniającego się świata i osobistych rozczarowań. Album jest arcydziełem narracji Raya Daviesa, opartej na historii jego szwagra, Arthura Anninga, który wraz z siostrą Daviesa, Rose, wyemigrował do Australii w 1964 roku. To rozstanie głęboko dotknęło Raya Daviesa, inspirując go do stworzenia postaci Arthura Morgana – glazurnika z klasy robotniczej, którego życie obejmuje pierwszą połowę XX wieku, od ery wiktoriańskiej po lata 60..

Tekst piosenki, śpiewany przez Dave'a Daviesa, przedstawia Arthura jako "plain simple man / In a plain simple working class position", który, mimo trudności i sztywnych ram społecznych, miał ambicje i pragnął lepszego życia. Niestety, jego wysiłki zostały zniweczone przez "people who make the big decisions" – potężne siły społeczne i korporacyjne, które uniemożliwiły mu rozwój i pchnęły go w kierunku rezygnacji. Refren "Arthur the world's gone and passed you by / Don't you know it, don't you know it" wybrzmiewa jako gorzka konstatacja losu bohatera, a zarazem pełna empatii próba uświadomienia mu tej prawdy.

W kontekście całego albumu, Arthur Morgan symbolizuje miliony Brytyjczyków, którzy żyli w powojennej Wielkiej Brytanii, doświadczając upadku imperium, braku szacunku i instytucji w kryzysie. Album bada, co znaczyło być Brytyjczykiem w czasach gwałtownych zmian, a piosenka "Arthur" oddaje poczucie straconych szans i niespełnionych marzeń. W wywiadzie Ray Davies przyznał, że pisząc Arthur, znajdował się w "mściwym nastroju" z powodu zakazu koncertowania The Kinks w Ameryce i komercyjnej porażki ich poprzedniego albumu The Kinks Are the Village Green Preservation Society. Mimo to, patrząc wstecz, był bardzo zadowolony z Arthur, widząc w nim połączenie z własnym dzieciństwem i "niewinnym, dziecięcym stanem", bez którego nie potrafiłby tworzyć.

Utwór podkreśla również kontrast między pokoleniami. Kiedy Arthur zadaje sobie pytanie o swoje "Shangri-la" i "long lost land of Hallelujah", symbolizujące utracone nadzieje i idealne wizje przyszłości, jego dzieci "sailing off in the setting sun / To a new horizon / Where there's plenty for everyone" wyruszają do Australii w poszukiwaniu lepszego życia. Ta ucieczka do "ziemi obiecanej" podkreśla beznadziejność sytuacji Arthura, pozostawionego w zrujnowanej rzeczywistości. W pewnym sensie to jego dzieci spełniają marzenia, które jemu zostały odebrane.

Końcowe wersy "Arthur, could be / That the world was wrong / Don't ya know it, don't ya know it / Arthur, could be / You were right all along" stanowią wyraz głębokiej empatii i uznania dla Arthura. Mimo że świat go ominął, to on, ze swoimi prostymi pragnieniami i ambicjami, mógł mieć rację co do tego, jak powinno wyglądać życie – równe i obfite dla każdego. Ta linia sugeruje, że system, który go zawiódł, był wadliwy, a nie on sam. Piosenka jest uznawana za jeden z najbardziej niedocenianych utworów w historii, o genialnej melodii i przejmującym przesłaniu. Mimo początkowych słabych wyników sprzedaży, album Arthur został jednogłośnie doceniony przez krytyków, szczególnie w amerykańskiej prasie muzycznej, i jest postrzegany jako dzieło o proroczym wydźwięku, zaskakująco aktualne także współcześnie. Ray Davies w rozmowach z dziennikarzami odrzucał etykietę "opery rockowej", woląc nazywać Arthur "popowym dokumentem", który badał osobiste straty i utratę tożsamości imperialnej po II wojnie światowej. Ostatecznie, to głęboko osobista opowieść o życiu, tęsknotach i ostatecznej rezygnacji, która rezonuje z uniwersalnym doświadczeniem jednostki w obliczu bezlitosnych sił historii i społeczeństwa.