Interpretacja La paura del buio - Måneskin

"La paura del buio" (Strach przed ciemnością) to utwór włoskiego zespołu Måneskin, który, jak sam tytuł wskazuje, jest introspektywnym studium osobistych doświadczeń i emocji członków grupy. Piosenka, wydana w 2021 roku na albumie "Teatro d'ira - Vol. I", ma nieco inne brzmienie niż reszta krążka, co wynika z eksperymentów zespołu podczas nagrywania jej w Rzymie. Måneskin sami opisali ten utwór jako opowieść o konfliktowej relacji między artystą a muzyką, która jest zarówno źródłem energii, jak i wyczerpującą chorobą – jednocześnie lekiem i trucizną.

Tekst rozpoczyna się od poczucia przytłoczenia przez zewnętrzne głosy i niemożności zrozumienia, co mówią: "Sento mille voci che parlano, ma non sento che dicono". To oddaje stan zagubienia w obliczu szumu informacyjnego i presji otoczenia. Obrazowanie z lustrem i cyrkiem ("Mi guardo allo specchio ed immagino di essere al circo / Su una giostra di felicità e non voglio andare giù / Anche se non mi diverto più") sugeruje poczucie uwięzienia w fałszywej fasadzie szczęścia, gdzie, mimo braku autentycznej radości, pragnienie utrzymania się na szczycie jest silniejsze niż chęć zejścia. To może być metafora dla pułapek przemysłu rozrywkowego, gdzie sukces wiąże się z koniecznością odgrywania roli. Wahania od poczucia bycia "cudem" do "śmieszności" ("A volte mi sento un miracolo e a volte ridicolo") doskonale oddają dwubiegunowość życia artysty, pomiędzy triumfem a zwątpieniem.

Centralnym punktem utworu jest refren, który wyraża nieustraszoną postawę w obliczu krytyki i przeciwności losu. Powtarzające się zdanie "Continuerò a non avere la paura del buio" ("Nadal nie będę bać się ciemności") symbolizuje odporność i determinację w stawianiu czoła wyzwaniom bez strachu. "Ciemność" jest tu metaforą trudnych chwil, niepewności, porażki, czy też niezrozumienia ze strony innych. Wyrażenia takie jak "prendimi, mordimi, toglimi tutto" (weź mnie, ugryź, zabierz mi wszystko) czy "sputami, strappami i vestititi di dosso" (spluń na mnie, zedrzyj ze mnie ubrania) są prowokacyjnym zaproszeniem do ataku, a jednocześnie deklaracją, że niezależnie od tego, co zostanie im zabrane lub jak zostaną potraktowani, ich wewnętrzna siła pozostanie nienaruszona. To manifest przeciwko hejterom i wszelkim próbom ograniczenia ich autentyczności.

Drugi wers wzmacnia ten buntowniczy ton. Przygotowywanie "walca z diabłem" od dzieciństwa ("Preparo il mio valzer col diavolo / Da quando son piccolo") sugeruje, że akceptacja mroczniejszej, niekonwencjonalnej ścieżki jest częścią ich tożsamości od dawna. Zespół akceptuje negatywne etykiety ("pazzo, bastardo, malato" – szalony, drań, chory) i świętuje je winem, deklarując: "Sì, brinderò a te, la la la / Perché so che anche se mi hai odiato / Canterai il mio nome". To zuchwała przepowiednia, że nawet ci, którzy ich nienawidzili, ostatecznie będą musieli uznać ich wartość i śpiewać ich imię. Według jednej z interpretacji, "ciemność" może odnosić się również do rzeczy mniej znanych, które ludzie często postrzegają jako dziwne, np. mężczyźni noszący makijaż czy feminizowane ubrania, a także do normalizacji kobiecego ciała. Zespół Måneskin od początku swojej kariery mierzył się z krytyką ze strony włoskiego świata muzycznego, co mogło ich nauczyć, że to, co mówią inni, nie ma znaczenia, a najważniejsze jest wierzenie w swoje marzenia.

Najbardziej intrygujący jest most, który wprowadza nagłą zmianę perspektywy i adresata: "Tu tornerai da me con l'aria stanca / Porterai dei tagli sulle braccia / Sei rimasta sola sulla barca / Riconosco i segni sulla faccia". Podmiot liryczny zwraca się do tego "ty", które wcześniej bało się ciemności, sugerując, że ta osoba (lub siła, system, krytycy) wróci zmęczona, zraniona i osamotniona. To obraz nieuniknionego upadku tych, którzy próbują ograniczać i osądzać, oraz ich późniejszego powrotu w poszukiwaniu ukojenia lub pojednania. Finalne "Tu tornerai da me con le mani giunte" (wrócisz do mnie z rękami złożonymi do modlitwy/prośby) to mocne stwierdzenie o triumfie niezłomnego ducha nad przeciwnościami, podkreślające, że nie ma innej drogi niż bycie wiernym sobie. Piosenka podkreśla, że jedyną osobą, która naprawdę boi się ciemności, jest "ty", podczas gdy "my" (zespół i ci, którzy ich wspierają) nie boimy się jej. W istocie, "La paura del buio" to hymn o autentyczności, sile wewnętrznej i odwadze bycia sobą w świecie pełnym osądów, który ostatecznie zmusi swoich krytyków do uznania własnej porażki.