Interpretacja Australia - The Kinks

Piosenka "Australia" The Kinks, pochodząca z ich albumu koncepcyjnego z 1969 roku Arthur (Or the Decline and Fall of the British Empire), stanowi barwny, a zarazem wieloznaczny obraz utopijnego raju. Tekst utworu to w zasadzie entuzjastyczna "reklama" Australii, zachęcająca młodych i zdrowych do emigracji. Obiecuje kraj obfitujący w możliwości ("Opportunities are available in all walks of life in Australia"), gdzie każdy może osiągnąć to, na co zapracuje ("you get what you work for"). Co więcej, Australia jest przedstawiana jako społeczeństwo bez podziałów klasowych, wolne od uzależnień i zmartwień ("no class distinction, Australia, no drug addiction, Nobody's got a chip on their shoulder"). Wizja ta jest dopełniona idyllicznymi obrazami beztroskiego życia, takimi jak surfowanie "jak w U.S.A." i świąteczny lot do Sydney na słoneczne Boże Narodzenie.

Jednakże, kontekst albumu Arthur jest kluczowy do pełnej interpretacji utworu. Koncepcja albumu opiera się na historii Arthura Morgana, fikcyjnej postaci wzorowanej na szwagrze Raya i Dave’a Daviesów, który wraz z żoną Rose wyemigrował do Australii. Ray Davies pierwotnie zamierzał opowiedzieć historię swojej siostry Rosie i jej męża Arthura, którzy przenieśli się do Australii, ale ostatecznie rozwinął ją w szerszą przypowieść o upadku brytyjskiego imperium i utracie tożsamości po II wojnie światowej. W tym ujęciu, "Australia" nie jest jedynie prostym hymnem emigracyjnym. Jest to pieśń śpiewana przez postać Dereka, syna Arthura, który próbuje przekonać swojego ojca o wspaniałych perspektywach w Australii. Można to odczytać jako gorzką, niemal sarkastyczną reklamę, ukazującą to, czego brakuje w powojennej, schyłkowej Wielkiej Brytanii. Ray Davies sam opisał album jako "popowy dokument", a nie "rock operę", używając rozpadu rodziny jako metafory rozpadu imperium.

Optymistyczny, niemal propagandowy ton piosenki, wzmocniony powtarzającym się "sha-la-la-la", może być interpretowany jako satyra na naiwny eskapizm lub jako ironiczna krytyka społeczeństwa, w którym ludzie szukają ucieczki w idealizowanych, odległych krainach. Frazy takie jak "Everyone walks around with a perpetual smile across their face" (Wszyscy chodzą z wiecznym uśmiechem na twarzy) i "nobody can ever get you down" (nikt nigdy nie może cię zdołować) brzmią niemal zbyt idealnie, by były prawdziwe, sugerując, że to utopia, która w rzeczywistości może nie istnieć. Jest to odzwierciedlenie tęsknoty za prostszym, mniej obciążonym życiem, kontrastującym z problemami Wielkiej Brytanii lat 60. – rozwarstwieniem społecznym, brakiem perspektyw i ogólnym poczuciem rozczarowania, które towarzyszyło pokoleniu powojennemu.

Interesującym szczegółem muzycznym jest nietypowa dla The Kinks sekwencja improwizacyjna, trwająca przez około połowę utworu, oraz użycie wobble board, australijskiego instrumentu, co dodaje piosence autentycznego smaku. Wersja singlowa wydana w Australii była znacznie skrócona, z pominięciem tej improwizowanej części. Choć utwór na albumie Arthur zamykał pierwszą stronę, nie odniósł sukcesu komercyjnego jako singiel.

Ray Davies odwiedził Australię w 1971 roku i spotkał się ze swoim szwagrem Arthurem za kulisami. Arthur miał powiedzieć, że podoba mu się jego twórczość i że wie, iż piosenki są o nim. Ray Davies odniósł wrażenie, że przeprowadzka do Australii była sukcesem, choć Rose (siostra Raya) nie chciała początkowo wyjeżdżać. To osobiste tło dodaje utworowi głębi, ukazując, że za propagandową fasadą idyllicznego kraju kryje się prawdziwa historia rodziny, która poszukiwała lepszego życia. Piosenka jest zatem zarówno celebracją marzeń o raju, jak i subtelną refleksją nad przyczynami, dla których ludzie chcą opuszczać swoje ojczyzny. Przedstawia ona tęsknotę za utopijną wizją społeczeństwa, w którym nie ma miejsca na społeczne bolączki i gdzie życie jest prostsze i bardziej radosne, jednocześnie pozostawiając słuchacza z pytaniem, czy taki raj rzeczywiście można znaleźć.