Interpretacja Hijo de la luna - Mecano

„Hijo de la luna” to przejmująca ballada hiszpańskiej grupy Mecano, napisana przez José Maríę Cano, która po raz pierwszy ukazała się na albumie „Entre el cielo y el suelo” w 1986 roku, a następnie jako singiel w 1987 roku. Utwór szybko zyskał ogromną popularność w krajach hiszpańskojęzycznych i na świecie, stając się jednym z najbardziej rozpoznawalnych dzieł zespołu. Łącząc elementy pop-ballady i walca z folklorem cygańskim i hiszpańskim, piosenka snuje tragiczną legendę, która głęboko rezonuje z uniwersalnymi tematami miłości, poświęcenia i losu.

Opowieść rozpoczyna się od samotnej Cyganki, która z całego serca pragnie męża i błaga o to księżyc. Jest tak zdesperowana, że conjuruje go do świtu, płacząc i prosząc o zesłanie ukochanego "calé" (Rom). Księżyc, uosobiony jako samotna istota pragnąca macierzyństwa, odpowiada na jej prośbę, obiecując jej miłość, ale stawiając okrutny warunek: w zamian za mężczyznę o „ciemnej skórze”, musi oddać swoje pierworodne dziecko. Ta transakcja podkreśla mroczną stronę pragnienia i cenę, jaką można zapłacić za spełnienie marzeń. Księżyc, zadając pytanie „Kto poświęca swoje dziecko, by nie być samym, ten mało je pokocha”, rzuca wyzwanie moralności Cyganki, jednocześnie ukazując własne, niezaspokojone pragnienie bycia matką.

Legenda nabiera dramatyzmu, gdy Cyganka i jej mąż, oboje o ciemnej karnacji, witają na świecie syna. Ku ich przerażeniu, dziecko rodzi się białe jak grzbiet gronostaja, z szarymi oczami zamiast oliwkowych – jest albinosem. Piosenka wyraźnie nazywa go „dzieckiem-albinosem księżyca” (niño albino de luna), co sugeruje boską, a może raczej przeklętą interwencję. Ojciec, wierząc, że został zhańbiony i zdradzony z „payo” (nie-Romem), w przypływie ślepej wściekłości zabija swoją żonę nożem. Następnie porzuca noworodka na górze, skazując go na pewną śmierć.

W tym momencie tragiczna opowieść o międzyludzkich namiętnościach i przesądach staje się baśnią. Księżyc, który tak bardzo pragnął dziecka, bierze je pod swoją opiekę. Piosenka kończy się poetyckim obrazem, gdzie fazy księżyca odzwierciedlają nastrój chłopca: w noce pełni księżyca dziecko jest radosne, a kiedy płacze, księżyc maleje, tworząc dla niego kołyskę. Jest to symboliczne przedstawienie macierzyństwa – księżyc staje się opiekuńczą matką, choć nienaturalną, zapewniając dziecku schronienie i pocieszenie.

Utwór „Hijo de la luna” został skomponowany przez José Maríę Cano. Początkowo miał być wykonywany przez Isabel Pantoja, jednak ta odrzuciła go, uznając za zbyt folkowy, co ostatecznie doprowadziło do jego nagrania przez Mecano. Później sam José María Cano rozwinął ideę utworu w operę zatytułowaną „Luna”, co świadczy o głębi i bogactwie inspiracji zawartych w piosence. Zespół Mecano, w tym wokalistka Ana Torroja, stworzył arcydzieło, które dzięki swojej przejmującej melodii i dramatycznej opowieści podbiło serca milionów słuchaczy. Piosenka zyskała na nowo popularność dzięki licznym coverom i reinterpretacjom, m.in. Loony (która znalazła się na szczytach niemieckich list przebojów), a ostatnio także na platformach takich jak TikTok, dowodząc swojej ponadczasowej wartości. „Hijo de la luna” to nie tylko piękna melodia, ale i głęboka, mroczna opowieść o pragnieniach, zdradzie i niezwykłym losie, które wciąż intrygują i wzruszają.