Interpretacja She was a millionaire - Syd Barrett

Utwór „She Was a Millionaire” Syda Barretta, choć nigdy nie doczekał się oficjalnego wydania na którymś z jego studyjnych albumów solowych, stanowi fascynujący wgląd w jego twórczość z przełomowego okresu, gdy odchodził od Pink Floyd i zmagał się z własnymi demonami. Piosenka, którą pierwotnie Pink Floyd rozważało jako singiel w lipcu 1967 roku, lecz ostatecznie z niej zrezygnowało, bywa postrzegana jako jedna z tych, które zwiastowały jego odejście od komercyjnej sceny i zapowiadały bardziej awangardowe, introspektywne brzmienie. W 1988 roku, po latach, utwór ten, wraz z innymi niewydanymi nagraniami i alternatywnymi wersjami, ujrzał światło dzienne na kompilacji Opel, albumie niezwykle cennym dla fanów Syda, zbierającym materiał z lat 1968-1970.

Tekst piosenki jest chaotyczny, fragmentaryczny i pełen pytań, co doskonale odzwierciedla stan psychiczny Barretta w tamtym czasie, naznaczony eksperymentami z substancjami psychodelicznymi i postępującym wycofaniem się ze świata. Już początkowe wersy – „Would you like to be way loyal? / Would you like to be way down?” – wprowadzają atmosferę niepewności i wewnętrznego konfliktu. Podmiot liryczny zdaje się stawiać pytania o wierność – sobie, innym, może ideałom – oraz o gotowość do zanurzenia się w głębinach emocji lub upadku. Zauważalne jest także poczucie utraty tożsamości: „You'd been turning to a boy you won't be”. Może to symbolizować utratę niewinności, niezrealizowane aspiracje lub transformację, która prowadzi do utraty dawnego „ja” Syda, „Happy Pipera”, o którym wspominali przyjaciele.

Pytania oskarżycielskie, takie jak „Did they tell you you'd been heard to lie?” czy „Did they tell you you'd been kicked a lot?”, sugerują poczucie winy, wykorzystania lub bycia osądzanym przez otoczenie. Wzmianka o „gigolocie” w późniejszej zwrotce dodatkowo podkreśla motyw instrumentalizacji i wrażenia, że jego talent lub osoba były używane przez innych. Ten motyw bycia „młodym i chętnym” (young and willing), a jednocześnie „kopanym” (kicked a lot) lub „gigolotem”, silnie rezonuje z biografią Barretta, który po początkowym sukcesie z Pink Floyd został szybko odsunięty z powodu narastających problemów behawioralnych. Członkowie zespołu opowiadali o jego coraz bardziej nieprzewidywalnym zachowaniu, często przypisywanym nadużywaniu LSD.

Powtarzający się wers „Round and round and round and round / You fly...” jest kluczowy dla interpretacji. Może symbolizować cykliczność myśli, stan narkotyczny, poczucie zagubienia w pętli, niemożność ucieczki od własnych wewnętrznych stanów, a także ulotność i eteryczność, cechujące jego psychodeliczną twórczość. To niczym błędne koło, z którego podmiot nie może się wydostać.

Emocjonalne centrum piosenki pojawia się w sekcjach: „Do you want to pull the curtain down? / Mother hold'em down / I'm bound, I'm bound, / Involved and tortured!”. „Pociągnięcie kurtyny” może być metaforycznym gestem zakończenia przedstawienia, symbolizującym chęć wycofania się z życia publicznego, co Barrett ostatecznie uczynił, odrzucając karierę muzyczną na rzecz samotności i malarstwa w Cambridge. Wezwanie do „matki” i opis bycia „związanym i torturowanym” ujawniają głębokie cierpienie, poczucie uwięzienia i poszukiwanie pocieszenia lub kontroli z zewnątrz. To rozpaczliwe wołanie o pomoc, odzwierciedlające jego trudności z funkcjonowaniem w rzeczywistości. Zwrot „Pretty woman hold my hand” jest poruszającym wyrazem samotności i tęsknoty za bliskością, zrozumieniem i wsparciem.

Najbardziej zagadkowym elementem jest refren „Million, million, millionaire”. Zważywszy na pozostały tekst, nie odnosi się on do dosłownego bogactwa czy statusu społecznego. Może być ironicznym komentarzem do pustki sukcesu, odniesieniem do nierealnych oczekiwań związanych z karierą, lub po prostu rozproszonym, fragmentarycznym myślokształtem, typowym dla jego późniejszych tekstów. Syd Barrett był znany z tego, że jego umysł „biegł daleko do przodu”, wyprzedzając muzycznie resztę zespołu, co czasami prowadziło do jego izolacji. „Millionaire” może też symbolizować kogoś, kto posiada niezwykłą wartość, coś rzadkiego – być może samą duszę, która jest „jedna na milion” (jak sugeruje podobny utwór bootlegowy „One In A Million”).

„She Was a Millionaire” to utwór, który doskonale oddaje wewnętrzny krajobraz Syda Barretta – artysty na rozdrożu, uwięzionego między geniuszem a chorobą, poszukującego ukojenia i tożsamości w świecie, który wydawał się mu coraz bardziej obcy i bolesny. Jest to piosenka, która, podobnie jak wiele innych jego solowych nagrań, choć niedoskonała w swojej formie, jest przejmująco szczera i rzuca światło na tragizm jego losu, czyniąc go jedną z najbardziej enigmatycznych i cenionych postaci w historii rocka. Mimo że pierwotna wersja z 1967 roku mogła być „wesoła i melodyjna”, wersja na Opel z pewnością emanuje złożonością i melancholią, charakterystyczną dla jego dojrzałej twórczości solowej.