Piosenka "Landmines" zespołu Sum 41, wydana 27 września 2023 roku, jest głównym singlem z ich ósmego i zarazem ostatniego albumu studyjnego Heaven :x: Hell (2024). Utwór ten, zgodnie z opinią krytyków, powraca do pop-punkowego brzmienia charakterystycznego dla wczesnej twórczości zespołu, przywodząc na myśl erę albumu All Killer No Filler. Sam Deryck Whibley, wokalista Sum 41, przyznał, że pisząc "Landmines", nie miał zamiaru tworzyć piosenki w stylu "old-school pop punk". Powstała ona bardzo szybko i od razu poczuł, że jest dla niego wyjątkowa. Ciekawostką jest, że Deryck początkowo tworzył utwory w tym stylu dla innych artystów podczas pandemii COVID-19, ale "Landmines" postanowił zatrzymać dla Sum 41, ponieważ czuł, że są dla niego zbyt specjalne, by je oddać. Basista Jason McCaslin wspominał, że "Landmines" był pierwszym utworem, jaki otrzymał od Whibleya na potrzeby Heaven :x: Hell, i to właśnie ta piosenka przekonała go, że powrót do pop-punkowego brzmienia jest właściwym kierunkiem.

Tekst utworu "Landmines" to głęboka eksploracja burzliwego i toksycznego związku, w którym narrator jest uwięziony w cyklu nadziei i rozpaczy. Metafora "min lądowych" (landmines) doskonale oddaje naturę relacji – jest to emocjonalne pole minowe, gdzie każdy krok może prowadzić do bólu i zniszczenia, a jednak podmiot liryczny nie potrafi się od tego uwolnić. W pierwszej zwrotce narrator wyraża swoją niechęć do uwierzenia, że to może być koniec ("And I don't wanna believe that maybe this is the end"). Odczuwa manipulację ze strony partnera ("I know you're kind of a tease but is this really pretend", "The way you drag me along"), jednocześnie przyznając się do własnych błędów ("the way I put you through hell"). Jest to obraz wzajemnie destrukcyjnej relacji, gdzie oboje partnerzy zadają sobie cierpienie.

Refren jest sercem piosenki i podkreśla centralny dylemat: "I can't help but walk through your landmines / Ten feet and I'm going outta my mind / I'm not right without you is that so wrong?". Narrator zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństwa, lecz jest nieodparcie ciągnięty w stronę partnera, mimo świadomości konsekwencji. To poczucie niemożności funkcjonowania bez drugiej osoby, choćby ta relacja była niszcząca, jest głęboko zakorzenionym motywem utworu. Jest to wołanie o znak, nadzieję na poprawę, mimo że "true love is dead". Zranienie jest oczywiste ("I'm bleeding"), a tęsknota za rozwiązaniem paląca ("all I need is a sign / I'm out here and I've been waiting so long").

Druga zwrotka kontynuuje refleksje nad przeszłością i niepewnością. Narrator przyznaje, że "I'm not sure why we broke up, it was the best that I'd had", co sugeruje, że pomimo wszystkich cierpień, w relacji istniały także dobre momenty, za którymi tęskni. Odwołanie do fatum ("They say it's all for the best, I think that fate is a lie") pokazuje jego odrzucenie prostych wyjaśnień i walkę z losem. Obraz "messy hair" i partnera "a little bit high" może wskazywać na zaniedbanie siebie i eskapizm.

W piosence pojawia się również desperackie pytanie o przyszłość: "All I need to know's should I stay or is, / It time for me to go / I don't wanna waste another minute no / The story's getting old". Jest to moment kulminacyjny wewnętrznego konfliktu, gdy narrator pragnie definitywnej odpowiedzi, zmęczony powtarzającym się cyklem bólu i niepewności. Utwór "Landmines" doskonale oddaje stan emocjonalnego zawieszenia i trudności w uwolnieniu się od toksycznej, ale uzależniającej miłości.

"Landmines" jest częścią podwójnego albumu Heaven :x: Hell, gdzie strona "Heaven" odzwierciedla pop-punkowe brzmienie, a strona "Hell" – cięższe, metalowe. Album ten jest jednocześnie zapowiadanym ostatnim wydawnictwem Sum 41, co czyni "Landmines" swoistym pożegnalnym akcentem i powrotem do korzeni zespołu. Deryck Whibley nagrał ten utwór, krótko po tym, jak został wypisany ze szpitala, gdzie był leczony na zapalenie płuc, co dodaje piosence dodatkowej warstwy emocjonalnej i osobistego kontekstu. Piosenka spotkała się z uznaniem krytyków za swoją chwytliwość i "nostalgiczny" charakter, który przenosi słuchaczy w czasy świetności pop-punka z początku XXI wieku. Zadebiutowała na 29. miejscu listy Billboard Alternative Airplay, stając się najwyżej notowanym singlem zespołu od 2005 roku.