Utwór "Wypaleni" autorstwa Seni to głęboka i przejmująca refleksja nad samotnością, utraconymi więziami i emocjonalnym wyczerpaniem. Piosenka, osadzona w stylistyce hip-hopu, charakterystycznej dla twórczości Seni, znanego z tworzenia chwytliwych, ale jednocześnie unikalnych i przystępnych utworów, od pierwszych wersów wprowadza słuchacza w stan wewnętrznego niepokoju i zmęczenia.

Tekst rozpoczyna się od wyznania: "Parę dalej niedomkniętych spraw / Nie pozwala ciągle zasnąć mi". To odzwierciedla ciągły mentalny ciężar, który nie daje spokoju, pozbawiając narratora możliwości odpoczynku. Uczucie, że "ciągle ktoś mi się dobijał do drzwi / Mimo, że od roku wcale nie zapukał nikt", doskonale ilustruje paradoks głębokiej wewnętrznej presji i oczekiwania na pomoc, połączonej z dojmującą, realną izolacją. Podmiot liryczny czuje się oblężony własnymi myślami i problemami, jednocześnie będąc całkowicie sam.

Kolejne wersy, "Próbowałem, ale dzisiaj już brakuje mi sił / Ludzi którzy byli ze mną wiatr rozwiewa jak pył", malują obraz utraty wsparcia i rozpadu relacji. Jest to gorzkie podsumowanie prób walki, które okazały się daremne, a bliskie osoby odeszły, pozostawiając pustkę. Narrator zwraca się do słuchacza lub byłego przyjaciela, broniąc się przed osądem: "Nie poznałeś mojej strony, nie oceniaj dziś", jednocześnie przyznając, że sam również nie zrozumiał drugiej strony. Wersy "Nie znasz ani jednej z moich ran / Nie wiesz dlaczego właśnie tak czuję / Nie wiesz co przeżyłem będąc sam" to krzyk niezrozumienia, pragnienie, by jego wewnętrzny ból został zauważony i uznany.

W refrenie pojawia się kluczowy motyw "murów nieporozumień", które na zawsze oddzieliły narratora od innych. To symboliczne przedstawienie barier komunikacyjnych i emocjonalnych, które uniemożliwiają prawdziwe zbliżenie. "Nieświadomie wbiłeś nóż / Może kiedyś to zrozumiesz / Mnie nie będzie już" to najbardziej dramatyczne fragmenty, sugerujące nie tylko emocjonalne wypalenie i wycofanie, ale być może nawet myśli o ostatecznym zniknięciu. Powtarzające się jak mantra "Mnie nie będzie już" wzmacnia poczucie rezygnacji, znieczulenia i ostatecznego pożegnania z częścią siebie lub z relacjami. To jest esencja tytułowego "wypalenia" – całkowitego wyczerpania wewnętrznych zasobów.

Dalsza część tekstu pogłębia ten obraz. "I tak włóczę się już kolejny rok / Ludzi coraz mniej, ale nie przez mój błąd" wyraża chroniczną samotność i poczucie niesprawiedliwości, pomimo prób odnalezienia dawnych znajomości: "Znowu przejdę się pod każdy głupi blok / Szukając was gdzieś w tamtych oknach". Jest to nostalgiczne poszukiwanie minionej bliskości, z jednoczesną świadomością, że "już nie spotkam ich". Gorzkie spostrzeżenie, że "Ludzie obiecują wieczność jakby znali na to sposób / Potem gasną tak jak niedopałki papierosów", podkreśla rozczarowanie ulotnością ludzkich deklaracji i kruchością więzi.

Ostatecznie, podmiot liryczny dochodzi do bolesnego wniosku, że czas zmienia wszystko: "Kiedyś byli dla mnie wszystkim / Dziś nawet nie patrzę w twarz im". To brutalne zderzenie przeszłej bliskości z obecną obojętnością. Mimo to, widać w nim wewnętrzny konflikt. Z jednej strony, odpuszcza oczekiwanie na coś od losu; z drugiej, boi się, że jego własna duma jest przyczyną utraty bliskich: "Boję się, że to przez moją dumę / Że to przez nią tracę wszystkich z was". Wyraża obawę, że nigdy nie będzie w stanie stłumić tej dumy, "Nie poznając perspektywy innej niż ta którą mam". To wyznanie wskazuje na świadomość własnych ograniczeń i lęk przed samotnością, która może być częściowo samonastręczona.

"Wypaleni" to szczery i osobisty utwór, który z dużą wrażliwością przedstawia spiralę emocjonalnego wyczerpania, utraty wiary w trwałość relacji i trudności w przezwyciężeniu własnych wewnętrznych barier. Piosenka Seni, podobnie jak inne jego utwory, dotyka uniwersalnych ludzkich doświadczeń samotności i poszukiwania sensu w zmiennym świecie.