Piosenka "Tylko tak przetrwamy" autorstwa polskiego artysty hip-hopowego Seni, którego prawdziwe imię to Wojciech Kamiński, stanowi intensywną i introspektywną podróż w głąb umysłu osoby zmagającej się z otaczającą ją rzeczywistością. Utwór, wydany 13 lutego 2025 roku i wyprodukowany przez SUSH1, jest wyrazem głębokiego rozczarowania i konieczności radykalnej zmiany postawy wobec świata, by móc w nim przetrwać.

Na samym początku tekst wprowadza w nastrój rezygnacji i wewnętrznego konfliktu: „Kłamią / Próbują wmówić mi bym kochał świat / Wciąż nie wiem jak..”. Te słowa odzwierciedlają wszechobecny cynizm i poczucie, że normy społeczne, nakazujące miłość do świata, są fałszywe lub niemożliwe do zaakceptowania przez podmiot liryczny. Jest to początek drogi do kwestionowania własnych przekonań i postrzegania ludzi, którzy jawią się jako ukrywający w sobie zło. Artysta buduje obraz człowieka nieufnego, który nie zna nikogo, ale w głowie ma już „scenariuszy sto” dotyczących potencjalnych konfliktów. Wyobraźnia staje się polem bitwy, gdzie podmiot liryczny „powoli już podnosi gardę”, kalkulując „walkę” z każdym napotkanym człowiekiem. To poczucie zagrożenia i izolacji jest tak silne, że wyjścia na zewnątrz odbywają się głównie „wtedy, kiedy pada deszcz” i „kiedy późno jest”, co symbolizuje preferencję dla samotności i unikania bezpośredniego kontaktu ze światem w jego najjaśniejszej, najbardziej otwartej formie.

Centralnym punktem utworu jest deklaracja transformacji: „Jeśli ja chce naprawdę żyć / Sam muszę stać się wilkiem / Też zawsze miałem ciepły wzrok / Musi się zrobić zimniej”. Metafora wilka, drapieżnego i niezależnego zwierzęcia, jest tu kluczowa. Oznacza porzucenie dotychczasowej łagodności („ciepły wzrok”) na rzecz bezwzględności i chłodu emocjonalnego. Jest to bolesna, ale konieczna metamorfoza, której towarzyszy wezwanie: „Przestań, płakać, przez te moje zmiany / Nie ma, wyjścia, tylko tak przetrwamy”. Te słowa podkreślają brak alternatywy – adaptacja do bezwzględnego świata jest jedyną drogą do przetrwania.

Nawiązując do swojego rapowego tła, Seni używa mocnych, często wizualnych zwrotów, by opisać swoją postawę. Refren „Widzę, wrogich, ludzi, wokół / Zmieniam, wasze, twarze, w popiół” jest agresywnym wyrazem buntu i determinacji. Jest to metaforyczne zniszczenie wizerunku wrogów, symboliczne odebranie im siły i znaczenia. Ta bezkompromisowość wynika z doświadczeń, gdzie „To, co dziwiło wczoraj / Dziś już nie dziwi / Bo ludzie nie są święci / Więc czemu ja miałbym?”. Podmiot liryczny nie widzi powodu, by samemu pozostawać idealistą, skoro otoczenie prezentuje postawę daleką od świętości.

Tekst ujawnia również powtarzający się schemat rozczarowań w relacjach międzyludzkich: „Znowu popełniam ten sam błąd / Podchodzę mając miły ton / W zamian słyszę wkurwiony głos / A niektórzy nawet na mnie nie patrzą”. Ten fragment doskonale oddaje frustrację i poczucie bycia niedostrzeganym lub odrzuconym, mimo prób nawiązania kontaktu. To właśnie te negatywne interakcje utwierdzają artystę w przekonaniu o konieczności obrony i zmiany.

Wpleciony w utwór fragment w języku angielskim – „Get away, I have to safe myself / Shadows weigh on my chest / I have to let them out” – dodaje uniwersalnego wymiaru wewnętrznej walce. Cienie, które „ciążyły na piersi”, to zapewne nagromadzone żale, strachy i frustracje, które muszą zostać uwolnione, nawet jeśli oznacza to przyjęcie mroczniejszej, bardziej obronnej postawy. Jest to wyraz samopoświęcenia emocjonalnego w imię przetrwania.

Chociaż brakuje bezpośrednich wywiadów artysty interpretujących ten konkretny utwór, komentarze fanów na platformach takich jak YouTube wskazują, że Seni jest postrzegany jako „powiew świeżości” i „tsunami” na polskiej scenie hip-hopowej. Wojciech Kamiński, ukrywający się pod pseudonimem Seni, zdobył uznanie za swój styl i progres, co sugeruje, że jego muzyka trafia do słuchaczy, którzy również odnajdują się w jego niepokojących, ale prawdziwych refleksjach nad ludzką naturą i otoczeniem. Piosenka jest odzwierciedleniem ewolucji artysty i jego przekonania, że w dynamicznym i często bezlitosnym świecie konieczne jest przyjęcie postawy wilka, aby nie zostać zdeptanym. To przesłanie rezonuje z wieloma, którzy podobnie zmagają się z trudnościami w budowaniu autentycznych relacji i szukaniu swojego miejsca w społeczeństwie, które bywa okrutne. Utwór „Tylko tak przetrwamy” staje się więc manifestem siły, determinacji i samoobrony w obliczu nieprzychylnej rzeczywistości.