Interpretacja Tears - Sabrina Carpenter

Utwór „Tears” Sabriny Carpenter, wydany 29 sierpnia 2025 roku jako drugi singiel z jej siódmego albumu studyjnego Man's Best Friend, to błyskotliwa i satyryczna eksploracja współczesnych relacji, gdzie podstawowa odpowiedzialność i szacunek stają się niespodziewanie pociągające. Piosenka, która jeszcze przed oficjalną premierą zyskała status ulubionej przez fanów na spotkaniach odsłuchowych, odznacza się popowym, disco-popowym brzmieniem z wyraźnymi wpływami ery disco, nawiązującymi do twórczości Donny Summer i hitu Baccary „Yes Sir, I Can Boogie” z 1977 roku.

Carpenter z prześmiewczą szczerością wyśmiewa absurdy współczesnego randkowania, gdzie nawet najbardziej banalne gesty stają się wyznacznikiem atrakcyjności. Tekst utworu to prawdziwa lista życzeń, która demaskuje niskie standardy, z jakimi często muszą mierzyć się kobiety w związkach. Artystka śpiewa, że "moknie na myśl o tym, że jesteś odpowiedzialnym facetem" („I get wet at the thought of you being a responsible guy”), co jest jednocześnie zabawne i wzmacniające, celnie punktując, jak rzadko spotykana jest podstawowa przyzwoitość.

W piosence, Sabrina celowo wyolbrzymia znaczenie codziennych czynności, nadając im niemal erotyczny wymiar. Drobne inicjatywy, takie jak pozmywanie naczyń, są dla niej „idealną grą wstępną” („A little initiative can go a very long, long way / Baby, just do the dishes, I'll give you what you want / A little communication, yes, that's my ideal foreplay”). Montowanie krzesła z IKEI czy podstawowa komunikacja to akty, które w jej ocenie zasługują na podziw i – jak sama przyznaje – sprawiają, że zastanawia się, „dlaczego nadal ma na sobie ubranie” („Assemble a chair from IKEA / I'm like, "Uh" (Ah)"... "Considering I have feelings, I'm like, "Why are my clothes still on?"”). Ten prześmiewczy ton podkreśla frustrację wynikającą z braku zaangażowania partnerów i stanowi komentarz do tego, jak nisko upadły standardy w romantycznych relacjach.

Szczególnie uderzający jest refren „Tears run down my thighs” (Łzy spływają po moich udach). Jest to sprytny podwójny sens, który łączy w sobie erotyczne skojarzenia z obrazem płaczu, w ten sposób przesadnie podkreślając absurdalność znajdowania tak fundamentalnej kompetencji u partnera za intensywnie atrakcyjną. Carpenter z humorem i odwagą odwraca tradycyjne wyobrażenia o seksapilu, stawiając akty odpowiedzialności i szacunku na piedestale pożądania. Wielokrotnie podkreślano, że "Tears" jest piosenką o mężczyźnie, który jest całkowitym przeciwieństwem „manchilda” – typowego dla jej poprzedniego singla. Jest to hołd dla mężczyzn, którzy traktują kobiety z szacunkiem i przykładają się do związku, w przeciwieństwie do tych, którzy unikają komunikacji czy odpowiedzialności.

Teledysk do utworu, wyreżyserowany przez Bardia Zeinaliego i wydany równocześnie z piosenką, to prawdziwe kinowe widowisko. Został on zainspirowany kultowym filmem lat 70. The Rocky Horror Picture Show i przedstawia Sabrinę Carpenter, która po wypadku samochodowym z nieprzytomnym chłopakiem trafia do opuszczonego gospodarstwa. W wideo pojawia się amerykański aktor Colman Domingo w stroju drag, który uwodzi wokalistkę, co prowadzi do jej rozebrania do białej bielizny przez ręce wychodzące ze ścian. Teledysk zawiera dynamiczne sceny, w tym pole dance Sabriny na polu kukurydzy oraz jej taniec z Domingo na ulicy amerykańskiego miasteczka w stylu retro, a także udział w burleskowej finałowej scenie z trupą drag queens. Co ciekawe, początkowo teledysk miał kilka alternatywnych zakończeń, które były zmieniane w dniach po premierze, zanim ostatecznie przywrócono pierwotną wersję. Sabrina Carpenter w wywiadzie z Gayle King dla CBS Mornings opowiadała o kulisach kręcenia klipu, wspominając, że praca z Colmanem Domingo była niezwykłym doświadczeniem, które przypominało im „bawienie się w przebieranki jak dzieci”. Sama Carpenter określiła „Tears” jako prawdopodobnie „najbardziej napaloną piosenkę w jej dorobku”, co doskonale oddaje jej odważny i bezkompromisowy charakter.