Interpretacja Black Limousine - Ronnie Wood

Utwór "Black Limousine" to przejmujący blues-rockowy numer The Rolling Stones, pochodzący z albumu Tattoo You z 1981 roku. Choć na albumie znalazł się jako jeden z utworów powstałych z odrzutów z wcześniejszych sesji, w tym z tych do albumu Some Girls z 1978 roku, ma on bogatą historię i intrygującą genezę. W piosence, której autorstwo przypisuje się Mickowi Jaggerowi, Keithowi Richardsowi i Ronnie'emu Woodowi, dominują echa klasycznego bluesa chicagowskiego, co stanowi hołd dla korzeni zespołu.

Centralnym punktem utworu jest nostalgiczną refleksja nad minioną świetnością i utraconą miłością, która jest jednocześnie metaforą upływającego czasu i zmieniającej się rzeczywistości. Słowa "We used to ride, baby / Ride around in limousines / We looked so fine, baby / You in white and me in green" malują obraz blichtru, luksusu i swobodnego, niemal bajkowego życia, wypełnionego "piciem i tańcem" w "szalonym śnie". Czarna limuzyna staje się symbolem tego wystawnego, rockandrollowego stylu życia, charakteryzującego się nadmiarem kobiet, niekończącym się alkoholem i modnymi imprezami – stylu życia synonimicznego z byciem Rolling Stone'em. Narracja w czasie przeszłym, prowadzona przez Micka Jaggera, sprawia wrażenie wspominania dzikiego, surrealistycznego snu, który już dawno się rozwiał.

Jednak sielankowy obraz szybko ustępuje miejsca brutalnej rzeczywistości. Podmiot liryczny wyraża strach na widok dawnej ukochanej na ulicy: "I get so scared / Just to see you on the street / They're living dead / Your all the same, you never speak". Porównanie do "żywych trupów" i stwierdzenie, że "jesteście wszyscy tacy sami, nigdy nie mówicie", sugeruje głęboki upadek, utratę indywidualności lub zatracenie się w nałogach. Obraz "wraku wyrzuconego wysoko na plażę" podkreśla zniszczenie i beznadziejność aktualnego stanu. Kontrast między dawnym "lśniącym" duetem a obecnym upadkiem jest bolesny i uderzający: "Well now look at your face now baby / Look at you and look at me". Marzenia odeszły, "zostały zamknięte i nigdy niewidziane".

Ciekawostką jest wkład Ronniego Wooda w ten utwór. Ronnie Wood wspominał w wywiadach, że inspiracją do głównego riffu slide guitarowego, na którym zbudowany jest utwór, były zagrywki bluesmana Hopa Wilsona, a także nieznanego mu artysty o pseudonimie Big Moose. Wood otrzymał starą płytę 45 obrotów od Erica Claptona, która zawierała ten właśnie riff. Jak sam przyznał w 2003 roku, "Black Limousine" powstało wokół tego małego licka, a on nieświadomie napisał na nim cały utwór, budując go i rozwijając. Choć Mick Jagger napisał teksty, Wood "walczył do upadłego" o uznanie jego wkładu w kompozycję, wielokrotnie powtarzając: "Ja to napisałem, ja to napisałem". To podkreśla znaczenie tej piosenki dla samego gitarzysty, który uważał, że "pozwolił, by ta piosenka wyślizgnęła mu się z palców", jeśli chodzi o pełne uznanie autorstwa. Keith Richards natomiast skomentował w 1981 roku, że piosenka przedstawia "bardziej hojne spojrzenie na relacje z kobietami", co wiązał ze zmianami w życiu osobistym członków zespołu.

Utwór "Black Limousine" jest więc nie tylko klasycznym blues-rockowym kawałkiem The Rolling Stones, ale także intymną opowieścią o utracie, przemijaniu i rozczarowaniu. Jest świadectwem ewolucji, zarówno w życiu osobistym, jak i w sposobie postrzegania świata, prezentując gorycz upadku po erze szaleństwa i przepychu, z czarną limuzyną jako symbolicznym tłem tych słodko-gorzkich wspomnień. Pomimo początkowych wątpliwości Micka Jaggera, który określił go jako "szybki blues w średnim tempie o nieokreślonym charakterze" i niemal go pominął na albumie, stał się jednym z ulubionych utworów fanów i był często grany na koncertach podczas tras American Tour 1981 / European Tour 1982 oraz Voodoo Lounge Tour w 1995 roku.