"Blurred Lines (Ft. T.I. & Pharrell)" Robina Thicke to utwór, który od momentu wydania w 2013 roku wywołał burzliwą debatę i stał się jednym z najbardziej kontrowersyjnych hitów dekady. Piosenka, która łączy elementy R&B i popu, została wyprodukowana wyłącznie przez Pharrella Williamsa i w dużej mierze przyczyniła się do wzrostu popularności wszystkich trzech artystów. Mimo swojego chwytliwego, tanecznego charakteru, zyskała reputację utworu promującego kulturę gwałtu i obiektywizującego kobiety, a jej tekst i teledysk stały się przedmiotem intensywnej krytyki.

Tekst utworu przedstawia narrację, w której męscy wokaliści próbują przekonać kobietę, że mimo jej początkowego oporu, w rzeczywistości pragnie ich uwagi i zbliżenia. Powtarzające się frazy, takie jak "I know you want it" (Wiem, że tego chcesz), były wielokrotnie krytykowane za sugerowanie, że brak wyraźnej zgody kobiety jest równoznaczny z ukrytym pragnieniem, co niebezpiecznie zaciera granice zgody. Robin Thicke w wywiadach początkowo bagatelizował te zarzuty, twierdząc, że utwór jest o „rozmytych granicach” między mężczyznami i kobietami, a także o wyzwoleniu kobiety od „udomowienia” przez poprzedniego partnera. Stwierdził również, że teksty były inspirowane jego miłością do ówczesnej żony, Pauli Patton, oraz że piosenka miała być po prostu „zabawnym, odrzutowym” utworem. Krytycy jednak interpretowali to jako mizoginiczne uprzedmiotowienie, w którym męski podmiot liryczny stawia się w pozycji „wybawiciela”, który ma „wyzwolić” kobietę z ograniczeń.

Wersy takie jak "You're a good girl / Can't let it get past me / You're far from plastic / Talk about getting blasted / I hate these blurred lines / I know you want it" tworzą obraz kobiety, która jest "dobrą dziewczyną", ale w głębi duszy pragnie "dopiec", co jest spójne z dychotomią dziewica/dziwka, gdzie kobieta jest prowokowana do wyjścia poza swoją "dobrą" fasadę. T.I. w swojej części rapu dodatkowo wzmacnia ten obraz, posługując się jeszcze bardziej bezpośrednim i objectyfikującym językiem, np. "Let me be the one you back that ass to" czy "I'll give you something big enough to tear your ass in two". Te linie były postrzegane jako jawnie seksualizujące i agresywne.

Kontrowersje wokół piosenki nie ograniczały się jedynie do tekstu. Teledysk do "Blurred Lines", wyreżyserowany przez Diane Martel, również spotkał się z ogromnym oburzeniem. Istniały dwie wersje wideo: ocenzurowana i bez cenzury. Wersja bez cenzury, przedstawiająca topless modelki Emily Ratajkowski, Elle Evans i Jessi M'Bengue tańczące wokół ubranych w pełnym stroju Robina Thicke'a, T.I. i Pharrella Williamsa, została usunięta z YouTube'a krótko po premierze z powodu naruszenia zasad serwisu. Wielu komentatorów uznało, że video uprzedmiotawia kobiety i promuje patriarchalny ideał, gdzie mężczyźni pozostają w pełni ubrani, podczas gdy kobiety są zredukowane do obiektów seksualnych. Chociaż Ratajkowski początkowo broniła teledysku, mówiąc, że był zrealizowany z „sarkastycznym podejściem” i miał „celebrować kobiety”, to później oskarżyła Thickea o napaść seksualną podczas kręcenia teledysku, gdy ten był pod wpływem alkoholu. Sam Thicke w 2021 roku przyznał, że nigdy więcej nie nakręciłby takiego teledysku.

Pharrell Williams, jako producent i współautor, również musiał zmierzyć się z krytyką. Początkowo nie rozumiał, dlaczego ludzie nazywali piosenkę „gwałcącą”, ale później przyznał, że „otworzyło mu to umysł na to, co faktycznie było powiedziane w piosence” i jak mogło to wpływać na kobiety. Stwierdził, że "żyjemy w szowinistycznej kulturze" i nie zdawał sobie sprawy, że niektóre z jego piosenek "sprzyjają temu". W 2019 roku Williams wyraził wstyd z powodu niektórych swoich starych piosenek, w tym "Blurred Lines", i powiedział, że nigdy nie napisałby ich dzisiaj.

Kwestie dotyczące utworu nie ograniczały się tylko do treści. W 2015 roku Robin Thicke i Pharrell Williams zostali uznani za winnych naruszenia praw autorskich rodziny Marvina Gaye'a. Ława przysięgłych orzekła, że "Blurred Lines" skopiowało "brzmienie" i "nastrój" piosenki Gaye'a z 1977 roku, "Got to Give It Up". Rodzinie Gaye'a przyznano początkowo 7,4 miliona dolarów odszkodowania, a później kwota ta została zredukowana do około 5 milionów dolarów, z prawem do 50% przyszłych tantiem z utworu. Proces ten był szeroko komentowany w przemyśle muzycznym, ponieważ dotyczył nie tyle bezpośredniego plagiatu melodii czy tekstu, co podobieństwa w „odczuciu” piosenki, co wielu uznało za niebezpieczny precedens dla przyszłych twórców. T.I. został zwolniony z odpowiedzialności w tej sprawie.

"Blurred Lines" stało się hitem numer jeden w 25 krajach, sprzedając się w ponad 14,8 miliona egzemplarzy i bijąc rekord największej publiczności radiowej w historii. Jednak jego niezaprzeczalna popularność idzie w parze z dziedzictwem kontrowersji, które skłoniły do istotnych rozmów na temat zgody, obiektywizacji kobiet i odpowiedzialności artystów w kulturze masowej. Piosenka pozostaje symbolem debaty o granicach, nie tylko w sferze osobistych interakcji, ale także w kontekście twórczości artystycznej i jej wpływu społecznego.