Utwór „Morgenstern” zespołu Rammstein, pochodzący z wydanego 27 września 2004 roku albumu „Reise, Reise”, to głęboka ballada, która, pomimo swojego pozornie prostego przesłania, w charakterystyczny dla zespołu sposób dotyka złożonych tematów ludzkiej percepcji piękna, samotności i odkupieńczej mocy miłości. Till Lindemann, autor tekstu, po raz kolejny posługuje się sugestywnym językiem i dychotomią, by stworzyć opowieść rezonującą z uniwersalnymi lękami i pragnieniami.

Początkowe strofy malują obraz ekstremalnej brzydoty, która budzi wręcz grozę: „Sie ist hässlich, dass es graut / Wenn sie in den Himmel schaut / Dann fürchtet sich das Licht / Scheint ihr von unten ins Gesicht” (Jest tak szkaradna, że groza bierze / Gdy patrzy w niebo / Wtedy światło się lęka / Świecąc jej w twarz od dołu). Ta postać, tak straszna, że nawet światło dzienne się jej obawia, zmuszona jest do ukrywania się w cieniu, żyjąc w izolacji. Jest to potężna metafora wykluczenia i piętna, jakie społeczeństwo nakłada na osoby odbiegające od kanonów piękna. Kobieta ta, w akcie desperacji, „Widzi gwiazdę lśniącą o zmierzchu i błaga / Namaluj mi piękno na policzkach”. W tym momencie pojawia się tytułowy Morgenstern (Gwiazda Poranna), symbol nadziei i prośby o przemianę zewnętrzną.

Gwiazda Poranna, utożsamiana często z planetą Wenus, boginią piękna i miłości w mitologii rzymskiej, staje się tutaj adresatem błagań o dar atrakcyjności. Rammstein jednak, jak to często bywa w ich twórczości, subtelnie wprowadza wieloznaczność. Morgenstern może być również symbolem nieosądzającego spojrzenia, w przeciwieństwie do surowej oceny ludzkiej. W niemieckiej tradycji istnieje także chrześcijański hymn „Morgenstern der finstern Nacht” (Gwiazda Poranna ciemnej nocy), gdzie symbolizuje on Jezusa, niosącego światło w mrok. Ta dwoistość – od pogańskiej bogini po chrześcijańskie zbawienie – doskonale wpisuje się w liryczną głębię Rammstein.

Kluczowym momentem w interpretacji utworu jest przejście od samotnej prośby „jej” do narracji, w której podmiot liryczny (mężczyzna, jak sugerują niektóre analizy) angażuje się emocjonalnie. Początkowo prosi Gwiazdę Poranną, aby „oświeciła moją twarz” i zapewniła, że „nie jestem sama”. Jednak w kolejnych zwrotkach pojawia się prośba o światło dla „mojej ukochanej” („Auf die Liebste meine”) i na „jej szkaradną twarz”, z prośbą, by Gwiazda powiedziała jej, że nie jest sama. Następnie, podmiot liryczny prosi o światło na „moją duszę” i „serce, które pęka”, prosząc, by Gwiazda powiedziała jej, że „płaczę”. To silne wyrażenie empatii i wspólnego bólu, gdzie cierpienie ukochanej staje się cierpieniem narratora. Ten zwrot sugeruje, że miłość zaczyna wykraczać poza powierzchowność, a narrator nie tylko współczuje, ale identyfikuje się z uczuciem odrzucenia.

Rammstein odnosi się również do powierzchowności społeczeństwa, w wersach „Der Mensch ist doch ein Augentier / Schöne Dinge wünsch ich mir / Doch du, du bist nicht schön, nein” (Człowiek to wszak zwierzę oczne / Pięknych rzeczy sobie życzę / Lecz ty, ty nie jesteś piękna, nie). To gorzka refleksja nad tym, jak bardzo ludzkość ceni wygląd zewnętrzny i jak trudno jest zaakceptować to, co odbiega od normy. Till Lindemann, znany z tworzenia tekstów, które prowokują do myślenia i odsłaniają ciemne strony ludzkiej natury, często w swoich utworach bada takie społeczne tabu i mechanizmy wykluczenia. Choć brak jest publicznych wypowiedzi zespołu bezpośrednio interpretujących ten konkretny utwór, ogólna ich filozofia twórcza, jak to wielokrotnie podkreślano w wywiadach, polega na pozostawianiu miejsca na indywidualne interpretacje i unikanie dosłowności, co sprawia, że teksty są „ważne dla całego pakietu” zespołu.

W końcowej części utworu następuje moment prawdziwego katharsis. Gwiazda Poranna „chce świecić na moją ukochaną”, ogrzewając pierś narratora, „gdzie bije życie”. Przesłanie osiąga swój punkt kulminacyjny w wersach „Mit dem Herzen sehen / Sie ist wunderschön” (Widzieć sercem / Ona jest cudowna). To ostateczne zwycięstwo miłości i akceptacji nad powierzchownością. Prawdziwe piękno staje się widoczne, gdy patrzy się na nie nie oczami, lecz sercem, co podkreśla, że wartość człowieka nie leży w fizycznym wyglądzie. To przesłanie miłości, która transcenduje osądy i uprzedzenia, jest jednym z najbardziej wzruszających w dyskografii Rammstein.

„Morgenstern” jest przykładem tego, jak Rammstein, za pomocą ciężkich brzmień i poetyckich tekstów, potrafi poruszać uniwersalne, głęboko ludzkie emocje i stawiać pytania o naturę piękna, miłości i akceptacji, pozostawiając słuchaczowi przestrzeń do własnej refleksji. Co ciekawe, w pierwotnej pisowni języka niemieckiego słowo „hässlich” (brzydki) zapisywano przez „ß”.