„Welcome to the Machine” to piosenka Pink Floyd z albumu Wish You Were Here z 1975 roku, głęboko zakorzeniona w krytyce bezdusznego przemysłu muzycznego i szerszych mechanizmów społecznych, które homogenizują jednostki i tłumią kreatywność. Utwór, napisany przez basistę Rogera Watersa, to ponure powitanie młodego, ambitnego artysty w systemie, który obiecuje sławę, ale w zamian żąda konformizmu i utraty autentyczności.

Rozpoczynając się od futurystycznych, syntezatorowych dźwięków i mechanicznego, pulsującego rytmu, stworzonego głównie za pomocą syntezatora EMS VCS 3, utwór natychmiast wprowadza słuchacza w zimną i bezosobową atmosferę. Początkowy odgłos otwierających się drzwi, który Waters opisał jako symbol „odkrycia muzycznego i postępu zdradzonego przez przemysł muzyczny, bardziej zainteresowany chciwością i sukcesem”, doskonale oddaje ten ton.

W pierwszej zwrotce utworu narrator, uosabiający „maszynę”, wita młodego człowieka słowami: „Welcome my son, Welcome to the machine. Where have you been? It's all right, we know where you've been.” Te linijki sugerują wszechwiedzącą, niemal wielkobraterską kontrolę systemu, który obserwuje i kształtuje jednostki od wczesnego dzieciństwa. Młodość bohatera piosenki, spędzona na „wypełnianiu czasu w rurociągu” ( "You've been in the pipe line filling in time," ) i „zaopatrzona w zabawki i skauting dla chłopców” ( "Provided with toys and scouting for boys." ), symbolizuje proces socjalizacji i indoktrynacji w z góry ustalony sposób życia. Nawiązanie do Scouting for Boys (polskiego „Skauting dla chłopców”) to metafora wychowania w ramach konwencjonalnych norm, które mają przygotować jednostki do służby w „maszynie”.

Tekst odnosi się również do typowej, młodzieńczej rebelii: „You bought a guitar to punish you ma, And you didn't like school, And you know you're nobody's fool.” To przedstawienie aspiracji artystycznych jako aktu buntu, chęci wyróżnienia się i ucieczki od narzuconej ścieżki. Jednakże „maszyna” doskonale rozumie i wykorzystuje te impulsy, obiecując spełnienie marzeń w zamian za włączenie się w jej tryby. Jak zauważają interpretatorzy, ta rzekoma niezależność jest w rzeczywistości jedynie zaplanowaną rolą w systemie.

Druga zwrotka rozwija temat narzuconych marzeń: „What did you dream? It's all right, we told you what to dream. You dreamed of a big star. He played a mean guitar. He always ate in the steak bar, He loved to drive in his Jaguar.” Tutaj Waters krytykuje komercjalizację sztuki i tworzenie fałszywych idoli. „Maszyna” nie tylko wie, gdzie byłeś, ale także „powiedziała ci, o czym masz marzyć”, programując aspiracje młodych ludzi, by dążyli do materialistycznego obrazu sukcesu: drogiego samochodu czy luksusowych posiłków. Gitara, która miała być narzędziem buntu, staje się wizerunkiem sukcesu narzuconego przez przemysł. David Gilmour, wokalista w tym utworze, miał trudności z zaśpiewaniem jednej z linijek, co wymagało obniżenia prędkości taśmy o pół tonu, a następnie przywrócenia jej do normy. To mało znany fakt z procesu nagrywania, który dodaje do piosenki warstwę technicznej manipulacji, ironicznie wpisującej się w jej temat.

„Welcome to the Machine” jest częścią szerszego konceptu albumu Wish You Were Here, który skupia się na tematach nieobecności, wyobcowania, krytyki przemysłu muzycznego i uhonorowania Syda Barretta, byłego członka zespołu, którego załamanie psychiczne było w dużej mierze spowodowane presją sławy. Roger Waters sam przyznał, że tekst można uogólnić na każdego, kto zmaga się z konformizmem i wymogami społeczeństwa, ale specyficznie odnosi się do doświadczeń zespołu po sukcesie The Dark Side of the Moon i ich rozczarowania biznesową stroną muzyki. Piosenka, wraz z „Have a Cigar”, stanowiła ostry atak na bezosobowy charakter branży, która traktowała artystów jak produkty, a ich muzykę jako towar.

Utwór jest również znaczący pod względem muzycznym, dzięki swojemu eksperymentalnemu charakterowi. Nie ma w nim typowej linii basu ani perkusji; rytm pochodzi głównie od pulsującego syntezatora, uzupełnianego „dzikimi falami dźwięku” Ricka Wrighta. Brzmienie jest bliskie science fiction, co potęguje wrażenie dystopii i mechanizacji. Na uwagę zasługuje również solówka Richarda Wrighta na syntezatorze, która dla niektórych słuchaczy stała się źródłem nadziei i motywacji w trudnych chwilach życia, nawet jeśli pierwotnie interpretowali tekst inaczej, widząc w „maszynie” szerzej pojmowany system społeczny, a nie tylko branżę muzyczną.

Piosenka kończy się dźwiękami imprezy, co Waters wyjaśnił w wywiadzie dla Melody Maker w 1977 roku: „To zostało tam umieszczone z powodu kompletnej pustki właściwej takiemu zachowaniu – celebrowaniu, spotkaniom ludzi, którzy piją i rozmawiają razem. Dla mnie to uosabia brak kontaktu i prawdziwych uczuć między ludźmi”. To gorzkie zakończenie podkreśla cynizm i powierzchowność świata, do którego bohater został „powitany”.

W kontekście 50. rocznicy wydania albumu Wish You Were Here, która przypada w 2025 roku, „Welcome to the Machine” pozostaje niezwykle aktualnym komentarzem na temat wyzwań stojących przed artystami i jednostkami w zmechanizowanym społeczeństwie. Roger Waters nazwał ten utwór "o 'nich i nas' i o każdym, kto angażuje się w proces medialny". Krytyka, którą Pink Floyd wyraził ponad czterdzieści lat temu, nadal rezonuje w dobie cyfryzacji i masowej produkcji rozrywki, gdzie autentyczność często ustępuje miejsca algorytmom i komercyjnym strategiom.