„Pigs (Three Different Ones)” Pink Floyd to kluczowy utwór z konceptualnego albumu Animals z 1977 roku, który stanowi ostrą satyrę na społeczne i polityczne realia ówczesnej Wielkiej Brytanii. Album, luźno inspirowany Folwarkiem Zwierzęcym George'a Orwella, przedstawia społeczeństwo jako trzy grupy zwierząt: drapieżne psy (ludzie biznesu, wojsko), bezwzględne świnie (bogaci, wpływowi, skorumpowani przywódcy) i bezmyślne owce (zmanipulowane masy). Podczas gdy Orwell krytykował stalinizm, Pink Floyd, a zwłaszcza autor tekstów Roger Waters, skierowali swoją krytykę w stronę kapitalizmu i hierarchii społecznej.

Utwór „Pigs (Three Different Ones)” demaskuje trzy różne archetypy tych „świń”, które Waters postrzegał jako manipulatorów i hipokrytów, sprawujących władzę i bogacących się kosztem innych. Każda zwrotka odnosi się do innej osoby lub grupy społecznej. Charakterystyczny dla utworu jest powtarzający się refren „Ha ha, charade you are” („Ha ha, to tylko szarada”), który podkreśla sztuczność i fałsz tych postaci. David Gilmour w tym utworze używa również talk boxa, aby naśladować dźwięki świń podczas swojego solo gitarowego, co dodaje piosence sarkastycznego wydźwięku.

Pierwsza zwrotka, „Big man, pig man, ha ha, charade you are / You well heeled big wheel, ha ha, charade you are”, celuje w zamożnych, wpływowych biznesmenów i kapitanów przemysłu. Tekst „With your head down in the pig bin / Saying "keep on digging"” sugeruje chciwość i obżarstwo, podczas gdy ci, którzy są na szczycie, czerpią zyski, nakazując innym „kopać” – pracować w kopalniach, czyli w ogóle ciężko pracować – bez sprawiedliwego podziału dóbr. Waters gani ich za udawanie troski o społeczeństwo, podczas gdy w rzeczywistości liczą się dla nich tylko własne interesy i bogactwo. Ich szczery uśmiech to zaledwie „nearly a good laugh, almost a joker”, ale w głębi duszy są „really a cry” – wywołują płacz i cierpienie.

Druga zwrotka opisuje drugiego „wieprza”, prawdopodobnie odnosząc się do Margaret Thatcher, która w czasie powstawania albumu była liderką opozycji Partii Konserwatywnej i wschodzącą postacią w brytyjskiej polityce. Słowa „Bus stop rat bag, ha ha, charade you are / You fucked up old hag, ha ha, charade you are” oddają jej chłodny i bezwzględny charakter. Zwroty takie jak „You radiate cold shafts of broken glass” oraz „You like the feel of steel / You're hot stuff with a hat pin / And good fun with a hand gun” podkreślają jej agresywność i twarde podejście. To odniesienie do jej bezwzględności i militarnego nastawienia, które później miało się ujawnić m.in. w wojnie o Falklandy, której Waters był przeciwny. Ta postać, podobnie jak pierwsza, to jedynie „nearly a laugh, but you're really a cry”.

Ostatnia zwrotka jest najbardziej bezpośrednia i adresowana do Mary Whitehouse, brytyjskiej działaczki moralnej i konserwatywnej, która była znana z kampanii przeciwko liberalizacji obyczajów i cenzury mediów w latach 60., 70. i 80.. Waters otwarcie wymienia jej nazwisko, pisząc „Hey you Whitehouse, ha ha, charade you are”. Określenia takie jak „You house proud town mouse” oraz „All tight lips and cold feet” sugerują jej pruderyjność i sztywność. Waters zarzucał jej próbę „stem the evil tide / And keep it all on the inside”, co odnosiło się do jej dążeń do kontroli tego, co ludzie mogą oglądać w telewizji i jak powinni żyć zgodnie z jej wiktoriańskimi wartościami. Roger Waters wyraził swoje oburzenie jej wpływem w wywiadzie dla magazynu Mojo, mówiąc, że „wszędzie pouczała w telewizji. Mieszała się w życie każdego, stawała się utrapieniem i próbowała wciągnąć angielskie społeczeństwo z powrotem w epokę wiktoriańskiej przyzwoitości”. Mary Whitehouse rozważała nawet pozwanie Watersa, mylnie sądząc, że druga zwrotka również dotyczyła jej, ale ostatecznie zrezygnowała z tego pomysłu. Waters wyjaśnił również, że „Whitehouse” nie odnosi się do Białego Domu w USA, co było częstą pomyłką, zwłaszcza wśród amerykańskich słuchaczy. Ponownie, jej rzekoma „real treat” jest w istocie „really a cry”.

„Pigs (Three Different Ones)” to nie tylko krytyka konkretnych osób, ale ogólne przesłanie o korupcji, hipokryzji i nadużywaniu władzy, które pozostaje aktualne. Utwór ukazuje gorzką ironię ludzkiego zachowania, gdzie ci na szczycie udają, że są czymś więcej niż tylko „świniami”. To mistrzowskie połączenie ostrego komentarza społecznego z charakterystycznym dla Pink Floyd muzycznym artyzmem.