Utwór „Oh Girl” Paula Walla, choć często określany właśnie tym rozbudowanym tytułem, tak naprawdę nosi nazwę „Girl” i stanowi trzeci singiel z jego debiutanckiego komercyjnego albumu studyjnego, The People's Champ, wydanego 13 września 2005 roku. Piosenka jest głęboko osadzona w klasycznym soulowym samplu, wykorzystując prominentny refren utworu „Oh Girl” zespołu The Chi-Lites, co nadaje jej nostalgiczny, a jednocześnie hiphopowy charakter. W swoim tekście Paul Wall maluje obraz związku uwikłanego w problemy, gdzie główną osią konfliktu są zewnętrzne wpływy i sprzeczne priorytety.

W pierwszej zwrotce Wall wspomina idylliczne początki relacji, kiedy to on i jego partnerka byli „dwoma groszkami w strąku”, napędzanymi miłością i błogosławieństwem od Boga. Podkreśla, jak mocno byli w sobie zakochani, co było o tyle zabawne, że ich znajomi początkowo uważali ich związek za przelotny romans. Opowiada o tym, jak "used to make you laugh, I used to make you smile", rozmawiając z nią do późna w nocy. Jednak szybko pojawia się motyw zazdrości i wrogości ze strony otoczenia, zwłaszcza „współlokatorek w zaprzeczeniu” oraz „tak zwanych przyjaciół”, którzy „próbowali ich rozdzielić”. Artysta opisuje ich jako „wilki w owczej skórze”, „diabła w przebraniu”, oskarżając ich o sabotowanie szczęścia partnerki i obarczanie winą za to jego „zajętą karierę”. Paul Wall zapewnia, że dawał jej wszystko, „aiming to please”, ale najwyraźniej to nie wystarczyło, skoro teraz jest „ready to leave”. Refren, powtarzający błaganie „Oh girl i'd be in trouble if you left me now, cuz i don't know where to look for love, i just don't know how”, podkreśla głęboki strach przed samotnością i utratą ukochanej osoby, stanowiąc serce emocjonalne utworu.

Druga zwrotka rozwija konflikt, koncentrując się na dysonansie między dążeniami Paula Walla a oczekiwaniami jego partnerki. Raper przyznaje, że „lil momma” wspierała go od dawna, będąc tą, do której dzwoniła, gdy chciała się uśmiechnąć. Jednak jego „misja dla prowizji” i ciągłe „hustlin’ stackin’ my cash” sprawiają, że brakuje go w domu. Oferuje jej przyszłość pełną lśniących diamentów, prosząc, by „kill all that fiction” i przestała słuchać zazdrosnych przyjaciół, którzy „stoją na uboczu, podczas gdy ona gra”. Paradoksalnie, choć chce, by została, jednocześnie deklaruje: „i ain't trippin im in love with my money baby thats how im living”. Wyraża frustrację jej „nagging me and whying”, kiedy ona oskarża go o gonitwę za innymi kobietami, podczas gdy on próbuje „break the bread” i „get that cake”.

W trzeciej zwrotce Paul Wall ponownie atakuje zazdrosne przyjaciółki partnerki, nazywając ich myśli „insecure thoughts”. Zapewnia, że zamiast „gonić dziwki”, pracuje „overtime on my grind”. Sugeruje, że partnerka słucha plotek w salonach piękności od „zazdrosnych singielek”, które pragną tego, co ona ma, i zrobiłyby wszystko, by zająć jej miejsce, „cuz everytime i come around they be givin me that sex face”. Pyta ją, po co martwi się o te „zazdrosne tak zwane przyjaciółki”, skoro wozi się „shotgun in the James Bond Benz with the frog eye lense on them 20 inch do rims”. Kończy, przypominając o swoich dawnych staraniach, by ją uszczęśliwić, i wzywa do autentyczności: „i ain't asking much lil momma just keep it real, either u down with me or not baby whats the deal”.

Co ciekawe, mimo że „Girl” stało się najwyżej notowanym solowym singlem Paula Walla, osiągając 35. miejsce na liście Billboard Hot 100 i zdobywając status złotej płyty, sam artysta wyznał w wywiadzie, że „hates that song”. Stwierdził, że ma niechęć do „female-centric rap” i „love rap songs”, a ten utwór wykonał na żywo zaledwie kilka razy w karierze. Jego niechęć do tego komercyjnego hitu pokazuje wewnętrzny konflikt między artystyczną wizją a oczekiwaniami wytwórni, które naciskały na wydawanie piosenek, które mogły być łatwo promowane i dotrzeć do szerszej publiczności. Teledysk do piosenki, który również pomógł w jej popularności, zawierał występy komika Katta Williamsa i aktorki Meagan Good. Ostatecznie, „Oh Girl” to złożona opowieść o miłości w obliczu nacisków zewnętrznych i osobistych ambicji, z nutą desperacji w refrenie i zaskakującym stosunkiem samego artysty do swojego największego sukcesu.