Utwór "David" autorstwa Passengera (Michaela Davida Rosenberga) to poruszająca opowieść o zagubionym człowieku, która dotyka tematów samotności, uzależnienia, utraty i przemijania. Piosenka, utrzymana w charakterystycznym dla artysty stylu narracyjnym, maluje intymny portret Davida, pięćdziesięciolatka, którego życie wywróciło się do góry nogami.

Piosenka otwiera się sceną spotkania narratora z Davidem przed hostelem. David, mężczyzna po pięćdziesiątce śpiący w pokoju wieloosobowym, sam dostrzega niecodzienność swojej sytuacji, "I know you think it’s shifty for a man in his fifties to be sleeping in a hostel dorm". To już na początku buduje poczucie jego wstydu i świadomości własnego upadku. David zaczyna opowiadać swoją historię, ujawniając przeszłość jako spawacz, pracujący przy wodzie, gdzie powstawały statki. Ta praca symbolizuje solidność, produktywność i związek z czymś większym – być może z dumą z bycia częścią świata tworzącego.

Jednak teraźniejszość Davida jest brutalnie odmienna. Jego ręce są zbyt drżące, by utrzymać pracę, a on sam roztrwonił wszystkie pieniądze, zanim je zarobił, co silnie sugeruje problem z uzależnieniem, prawdopodobnie alkoholowym – "But no shipyard will take me now / My hands are too shaky now / And I’ve spend all my money before I get paid". To obraz człowieka, który stracił kontrolę nad własnym życiem, a jego nałóg odebrał mu zdolność do wykonywania zawodu, który kiedyś definiował jego tożsamość.

Narrator, choć jest tylko słuchaczem, przenika serce Davida, wyrażając głęboki smutek w refrenie: "David, don’t you think it’s strange / While you were in your dark room / How the world went and changed / Looking in your eyes, yeah I think you know / That David, we lost you, lost you a long time ago". Fraza "w swoim ciemnym pokoju" może odnosić się nie tylko do fizycznej przestrzeni hostelu, ale przede wszystkim do izolacji, jaką David sam sobie zgotował, pogrążając się w nałogu i odcinając od rzeczywistości. Sugeruje to stan nieświadomości lub zaprzeczenia, w którym David tkwił, podczas gdy świat wokół niego ewoluował. "Straciliśmy cię" to gorzkie stwierdzenie – czy to świat stracił Davida, czy David stracił kontakt ze światem, a może stracił samego siebie?

W kolejnej zwrotce David dzieli się kolejnymi bolesnymi szczegółami swojego życia. Ma byłą żonę, która go nie słyszy, i dziecko, które nie dzwoni. Mimo to, co miesiąc brakuje mu pieniędzy na alimenty, a sąd uznaje go za "lekkomyślnego i nieodpowiedzialnego". Te szczegóły wzmacniają obraz kompletnego rozpadu życia osobistego i społecznego Davida. Jego przeszłość, w której bycie statecznym, dorosłym mężczyzną z rodziną było normą, zderza się z bolesną teraźniejszością – "never part of the plan / To be a middle aged man / To be sat outside a hostel, shaking strangers hands". Sam David przyznaje, że przepijał swój majątek, jego zdrowie podupadło, a on sam stał się "cieniem cienia dawnego siebie" – "I’m a picture of bad health / And I’m a shadow of a shadow of a former self". To niezwykle mocne wyrażenie podkreśla jego poczucie utraty tożsamości i godności.

Powtórzenie refrenu, z nieco zmienionym fragmentem "For years you were walking and the world went and changed", a następnie "While you were sleeping", podkreśla różne formy bierności Davida wobec zmieniającego się świata. Niezależnie od tego, czy "chodził" (ale bez celu, bez świadomości), czy "spał" (w metaforze utraconych lat), efekt jest ten sam: dystans między nim a resztą świata stał się ogromny. Passenger, znany ze swoich umiejętności buskingu i obserwacji ludzi, często czerpie inspirację z takich spotkań, tworząc utwory pełne empatii wobec "zwykłych" ludzi i ich historii. Choć nie ma konkretnych wywiadów, w których Passenger opowiadałby bezpośrednio o inspiracji dla postaci Davida, jego ogólna filozofia twórcza, polegająca na opowiadaniu autentycznych i znaczących historii, doskonale rezonuje z tym utworem.

Piosenka "David" to zatem uniwersalne przesłanie o konsekwencjach wyborów, trudnościach w radzeniu sobie z osobistymi demonami i nieubłaganym upływie czasu. Jest to także przypomnienie o ludzkiej zdolności do empatii i zauważania tych, którzy zeszli z utartej ścieżki. Utwór nie oferuje łatwych rozwiązań, ale raczej zmusza do refleksji nad tym, jak łatwo można się zgubić i jak trudna bywa droga powrotna. Michael Rosenberg, ukrywający się pod pseudonimem Passenger, którego prawdziwe imię zawiera David, dodaje osobisty wymiar do tej opowieści, być może sugerując, że historia Davida mogłaby być historią każdego z nas, gdyby okoliczności potoczyły się inaczej.