Utwór "27" autorstwa Passengera, czyli Michaela Davida Rosenberga, to głęboka i introspektywna podróż w głąb duszy artysty, która zbiega się z symboliką pewnego wieku. Piosenka, wydana na albumie "Whispers" w 2014 roku, staje się szczerym wyznaniem człowieka mierzącego się z trudami życia, presją komercji i poszukiwaniem autentyczności. Choć Rosenberg urodził się 17 maja 1984 roku, co oznacza, że w momencie premiery albumu miał około 29-30 lat, liczba "27" w tytule i tekście piosenki sugeruje, że jest to refleksja nad przełomowym momentem w jego życiu – być może w tym właśnie wieku piosenka powstała, lub ten wiek stał się dla niego momentem bilansu.

Początkowe wersy, "twenty seven years twenty seven years old, the only thing i know, the only thing i get told, i’ve gotta sell out if i wanna get sold", od razu wprowadzają słuchacza w dylemat artysty. Michael Rosenberg, znany z tego, że po rozpadzie swojego zespołu kontynuował karierę solową jako Passenger, często występując jako muzyk uliczny, od zawsze stawiał na niezależność i autentyczność. Tekst jasno wyraża sprzeciw wobec komercjalizacji sztuki i konieczności "sprzedania się", aby osiągnąć sukces. Artysta podkreśla: "I write songs that come from the heart, i don’t give a fuck if they get in to the chart or not". To credo definiuje jego postawę – tworzyć muzykę płynącą prosto z serca, bez oglądania się na listy przebojów czy oczekiwania branży. Chce być "say what i see, and have no shadow hanging over me", co świadczy o pragnieniu wolności artystycznej i integralności osobistej.

Refren "I don’t know where i’m running but i know how to run, ‘cos running’s the thing i’ve always done, i don’t know what i’m doing but i know what i’ve done, i’m a hungry heart i’m a loaded gun" to esencja poczucia wiecznej wędrówki i nieustannej walki. Metafora "biegu" symbolizuje życiową podróż, bez jasnego celu, ale z niezachwianą pewnością w umiejętności poruszania się naprzód. Fraza "hungry heart" (głodne serce) i "loaded gun" (załadowana broń) to potężne obrazy. "Głodne serce" symbolizuje ambicję, pasję, może nawet niezaspokojone pragnienia i poszukiwanie sensu, podczas gdy "załadowana broń" oznacza gotowość do działania, potencjał, ale także pewną kruchość i wrażliwość.

W kolejnej zwrotce Passenger kontynuuje temat niezadowolenia z próby zadowolenia wszystkich: "twenty seven years twenty seven years now, only thing i know, i know that i don’t know how to please everybody all of the time, ‘cos everybody’s always fucking changing their minds". To frustracja z bycia "trochę wyblakłym" (a little bit faded) i "trochę znużonym" (a little bit jaded), ale jednocześnie niezachwiana determinacja, by nie ulec presji i nie pisać słów, w które nie wierzy, ani nie dążyć do bycia gwiazdą ekranu (to see my face on a video screen). Ta część podkreśla jego upór w obronie własnej wizji artystycznej, co jest zgodne z jego historią i faktem, że pomimo światowego sukcesu singla "Let Her Go" w 2013 roku, Passenger pozostał wierny swojemu folkowemu brzmieniu i intymnemu stylowi pisania piosenek.

Ostatnia zwrotka jest najbardziej osobista i rachunkowa, przedstawiając bilans 27 lat życia w bardzo namacalny sposób: "twenty seven years twenty seven years done, written six hundred songs only twelve get sung". To świadectwo ogromu pracy i poświęcenia, gdzie tylko niewielka część twórczości zyskuje uznanie. Obrazy takie jak "eighty seven thousand cigarettes have passed through these lungs, and every single day i wish i’d never smoked one" czy "a whole year eating and i still lost weight fuck" to wyrazy zmęczenia, żalu, ale także ironicznego spojrzenia na upływający czas i jego konsekwencje. Wyliczenie pięciu poważnych związków i pięciu nieudanych rozstań (five proper girlfriends and five messy breakups) dodaje piosence intymności i ujawnia osobiste koszty życiowej drogi artysty. Wreszcie, "thirty thousand quid just so i could have a few beers" to gorzka refleksja nad finansami i priorytetami. Utwór kończy się powtórzeniem refrenu, co podkreśla cykliczność walki i nieustannego poszukiwania sensu, mimo braku jasnego kierunku, ale z wewnętrzną siłą i gotowością do dalszego "biegu". Album "Whispers", na którym znajduje się "27", został opisany przez Rosenberga jako "dość filmowy, z wieloma dużymi historiami i pomysłami", zawierający również "ponure momenty o samotności i śmierci", co idealnie odzwierciedla introspekcyjny i nieco melancholijny ton "27".