Interpretacja Supersonic - Oasis

Supersonic, debiutancki singiel Oasis, wydany 11 kwietnia 1994 roku, to nie tylko hymn pewności siebie i młodzieńczego buntu, ale też utwór owiany ciekawą historią, która doskonale oddaje spontaniczność i surową energię wczesnego Oasis. Piosenka, która ostatecznie trafiła na debiutancki album zespołu, Definitely Maybe, powstała w niezwykle krótkim czasie, niemal przypadkowo, podczas sesji nagraniowych w Pink Museum Studio w Liverpoolu w grudniu 1993 roku.

Noel Gallagher, główny autor piosenek Oasis, napisał tekst do Supersonic w zaledwie pół godziny, podczas gdy reszta zespołu robiła sobie przerwę na chińskie jedzenie na wynos. Zamiast do nich dołączyć, Noel pozostał w studiu, pracując nad riffem gitarowym i skończył pisać, zanim wrócili. Jak sam wspomina, piosenka powstała, gdy był "off his nut" (poza sobą) i postawił sobie za cel napisanie utworu w 10 minut. Faktycznie, cały utwór – od momentu napisania po nagranie i zmiksowanie – powstał w ciągu 8 do 11 godzin. Pierwotnie zespół miał nagrywać Bring It On Down jako swój debiutancki singiel, ale problemy z perkusją i niezadowolenie z dotychczasowych rezultatów skłoniły Noela do stworzenia czegoś nowego. Co ciekawe, utwór został nagrany za zaledwie 100 funtów i nigdy nie został ponownie zarejestrowany – wersja, którą słyszymy na singlu i albumie, to to samo, spontaniczne nagranie.

Słowa utworu, choć na pierwszy rzut oka wydają się być nonsensowną poezją, skrywają w sobie deklarację niezależności i hedonizmu, które stały się znakiem rozpoznawczym Oasis. Już otwierające linijki: "I need to be myself, I can't be no one else" są niczym manifest autentyczności, który rezonował z pokoleniem poszukującym nowych kulturowych punktów odniesienia w post-Thatcherowskiej Wielkiej Brytanii. Fraza "I'm feeling supersonic, give me gin and tonic" odzwierciedla ducha lat 90. – epokę ekonomicznego ożywienia, gdy młodzi ludzie, rozczarowani polityką, zwracali się ku przyjemności i eskapizmowi. Sam pomysł na "gin and tonic" pojawił się, gdy inżynier dźwięku Dave Scott podał Noelowi ten napój dla stymulacji, zamiast whisky czy piwa, które wywoływały u niego ból głowy.

Tekst piosenki jest również pełen dziwacznych, a czasem humorystycznych odniesień, które tylko dodają mu uroku. Linijka "I know a girl called Elsa, she's into Alka Seltzer" bywa błędnie interpretowana jako opowieść o prostytucji, jednak Noel Gallagher wielokrotnie dementował te pogłoski. Prawda jest znacznie bardziej prozaiczna i zabawna: Elsa to imię 9-letniego rottweilera Dave'a Scotta, inżyniera dźwięku, który podczas sesji nagraniowej cierpiał na wzdęcia i chował się pod mikserem. Piesek "głośno puścił bąka i zeskoczył z kanapy, odkrywając starą plamę sprzed lat" – Noel szybko włączył to wydarzenie do tekstu.

W utworze pojawiają się także różne pojazdy, takie jak samochody, łodzie podwodne, pociągi i helikoptery. Odniesienie do "yellow submarine" to wyraźny ukłon w stronę idoli zespołu, The Beatles. Nawet linijka "Can I ride with you in your BMW?" miała swoje źródło w rzeczywistości, inspirowana samochodem Tony'ego Griffithsa z zespołu The Real People, którzy byli obecni podczas sesji i służyli Oasis radą.

Mimo pozornie nonsensownego charakteru, piosenka zawiera również głębsze, bardziej introwertyczne przesłanie, zwłaszcza w powtarzającym się fragmencie o przyjacielu, który "He lives under a waterfall, Nobody can see him, Nobody can ever hear him call". Ten izolowany obraz samotności, zagubienia w hałasie życia, sugeruje ukryte wołanie o zrozumienie, które ginie w zgiełku egzystencji. Ironia polega na tym, że słowo "supersonic" dosłownie oznacza "ponad dźwiękiem", "niesłyszalny dla ludzkiego ucha". Tak więc, "czując się naddźwiękowo", bohater może mieć poczucie, że jego wołanie jest niesłyszalne.

Supersonic stał się pierwszym singlem Oasis, który odniósł sukces w USA, docierając do 11. miejsca na liście US Billboard Modern Rock Tracks. W Wielkiej Brytanii osiągnął 31. miejsce na liście UK Singles Chart, co było ich najniższym wynikiem, ale z czasem stał się "wolno spalającym się" hitem, sprzedając ponad 240 000 egzemplarzy i stając się 14. najlepiej sprzedającym się singlem zespołu. Noel Gallagher w 2004 roku uznał Supersonic za swoją ulubioną piosenkę Oasis. Liam Gallagher, którego wokal na tym utworze został nagrany w jednym ujęciu, nadał piosence "groźniejszy" charakter, podczas gdy Noel śpiewa ją "dobrze", to Liam sprawia, że brzmi "świetnie". Piosenka była deklaracją nadejścia Oasis na scenę muzyczną i pozostaje ponadczasowym hymnem Britpopu.