Interpretacja Wonderwall - Oasis

Piosenka "Wonderwall" autorstwa Oasis, pomimo swojej wszechobecności i statusu globalnego hymnu, skrywa w sobie warstwy znaczeń i pewne ciekawostki dotyczące jej powstania, które są równie intrygujące, co sama melodia. Początkowo, powszechnie sądzono, że utwór jest miłosną odą do ówczesnej dziewczyny (a później żony) Noela Gallaghera, Meg Mathews. Sam Noel Gallagher w wywiadzie dla Select Magazine zdawał się potwierdzać tę tezę, mówiąc: "Chodzi o moją dziewczynę. Była bez pracy i w dołku, więc to tylko mówi: 'Rozchmurz się i, kurwa, weź się w garść'". Jednak po rozwodzie z Mathews w 2001 roku, Noel sprostował, że prawdziwe znaczenie utworu zostało "odebrane" mu przez media, a jakże wytłumaczyć żonie, że piosenka nie jest o niej, kiedy już to przeczytała?. Ostatecznie, jak sam wyjaśnił, utwór opowiada o "wyimaginowanym przyjacielu, który ma cię uratować przed samym sobą".

Tytuł Wonderwall również ma swoje interesujące korzenie. Został zaczerpnięty z instrumentalnego albumu George’a Harrisona z 1968 roku, Wonderwall Music, który był ścieżką dźwiękową do filmu o tym samym tytule. Film opowiadał o mężczyźnie podglądającym swoją sąsiadkę przez dziurę w ścianie, nazywając ją swoją "Ścianą Cudów" (Wonderwall). Pierwotnie Noel zatytułował piosenkę "Wishing Stone", ale zmienił zdanie po tym, jak zobaczył plakat filmu.

Tekst piosenki, śpiewany przez Liama Gallaghera – choć Noel sam napisał utwór i dał mu wybór między "Wonderwall" a "Don't Look Back In Anger" – przenika poczucie nadziei, ale także głębokiego niepokoju i samotności. Wersy takie jak "Today is gonna be the day / That they're gonna throw it back to you" mogą sugerować moment przełomowy, szansę na miłość lub przeznaczenie, które ma nadejść. Jednocześnie, fraza "I don't believe that anybody / Feels the way I do about you now" wyraża intensywne, wręcz obsesyjne uczucie zakochania, typowe dla początkowej fazy zauroczenia, czyli limerencji. Podmiot liryczny wierzy, że jego uczucia są unikalne i niezastąpione.

Dalej, gdy tekst mówi "Backbeat the word is on the street / That the fire in your heart is out", może to wskazywać, że osoba, do której zwraca się narrator, doświadczyła wcześniej zawodu miłosnego, straciła zapał, a może po prostu zmaga się z wewnętrznym smutkiem. W tej narracji, narrator jawi się jako jedyny, który potrafi dostrzec jej prawdziwą wartość i zaoferować pocieszenie, chociaż sam zmaga się z wyrażeniem swoich emocji: "There are many things that I would like to say to you / But I don't know how". To wyznanie bezradności podkreśla kruchość ludzkich uczuć i strach przed odrzuceniem.

Refren jest sercem piosenki i zawiera kluczowe dla niej słowo: "Because maybe / You're gonna be the one that saves me / And after all / You're my wonderwall". "Wonderwall" w tym kontekście staje się metaforą osoby, która jest centralnym punktem myśli narratora, jego wybawieniem, ostoją i nadzieją na szczęście. To ktoś, kto, jak ten "wyimaginowany przyjaciel", może uchronić przed sobą samym, przed samotnością i smutkiem. Powtórzenia "You're gonna be the one that saves me" w zakończeniu, wzmacniają to poczucie niemal desperackiej wiary w zbawczą moc drugiej osoby.

Wers "Today was gonna be the day / But they'll never throw it back to you" zmienia perspektywę, sugerując, że być może szansa została zaprzepaszczona, a uczucia nie zostaną odwzajemnione. Podkreśla to ulotność chwili i żal za tym, co mogło być.

Co ciekawe, mimo olbrzymiego sukcesu utworu, bracia Gallagher nie zawsze darzyli go szczególną miłością. Liam Gallagher słynie z tego, że nienawidzi śpiewać "Wonderwall" na żywo i ponoć czuje się chory za każdym razem, gdy musi to robić, nie lubiąc być nazywanym "Mr. Wonderwall". Chociaż ostatnio wyraził aprobatę dla metalcore'owej wersji utworu. Sam Noel Gallagher był zaskoczony globalnym sukcesem piosenki i uważa ją za jedną ze swoich najmniej ulubionych, ponieważ czuje, że jest "niedokończona" i powstała w pośpiechu. Zdradził nawet, że gdyby mógł cofnąć czas, wybrałby inną piosenkę na "wizytówkę" zespołu, prawdopodobnie "Some Might Say". Album (What's the Story) Morning Glory?, na którym znalazł się "Wonderwall", został nagrany ekspresowo, w około 12 dni, a niektóre utwory, w tym ten hit, były wtedy jeszcze "w połowie napisane". Noel wspomniał również, że przez długi czas mieli problemy z właściwym wykonaniem utworu na koncertach, często grając go za szybko na gitarze elektrycznej, co uważał za "okropne".

Wonderwall pozostaje jednak ikoną brytyjskiego rocka, utworem, który pomimo mieszanych uczuć samych twórców, porusza uniwersalne tematy miłości, nadziei i pragnienia bycia uratowanym – sentymentem, który rezonuje z milionami słuchaczy na całym świecie.