Interpretacja Saraiman - Ladaniva

Utwór „Saraiman” w wykonaniu francusko-ormiańskiego duetu Ladaniva to porywająca interpretacja tradycyjnej rumuńskiej pieśni ludowej, której pierwotna wersja była spopularyzowana przez Romicę Puceanu. Zespół Ladaniva, znany z łączenia tradycyjnej muzyki bałkańskiej, maloya, ormiańskiego folkloru oraz wpływów z Ameryki Łacińskiej, Afryki i Reunionu, wnosi do tej kompozycji świeżą, globalną perspektywę.

Sama nazwa „Saraiman” pozostaje nieco zagadkowa, a jej dokładne pochodzenie nie jest jednoznacznie ustalone. Istnieją różne interpretacje, sugerujące, że może oznaczać „biednych ludzi”, „biedaka”, „chatę” lub nawet „ja śpiewam”. Ta niejednoznaczność dodaje tekstowi głębi, pozwalając na różne odczytania, choć w kontekście pieśni miłosnej często jest rozumiana jako wyraz cierpienia lub wołanie. W tradycyjnym ujęciu, pieśń opowiada o dziewczynie, która cierpi z powodu nieodwzajemnionej miłości do chłopca, który być może kocha inną lub ich związek napotyka przeszkody ze strony otoczenia. Jej słowa stają się niemalże zaklęciem, próbą przywiązania ukochanego do siebie na zawsze.

Tekst utworu to intensywna deklaracja miłości i tęsknoty. Rozpoczyna się od słów: „De te-ar bate, neică, bate / Dragostile mele toate” (Gdyby uderzyły cię, mój drogi, uderzyły / Wszystkie moje miłości). To wyrażenie sugeruje miłość tak potężną i wszechogarniającą, że mogłaby fizycznie uderzyć ukochanego, sprawiając, że nie byłby w stanie zaznać spokoju. Podmiot liryczny jest przekonany o wyjątkowości i niezastąpioności swoich uczuć, mówiąc: „Nu cred c-ai putea dormi, / Nici pe alta, a iubi” (Nie wierzę, żebyś mógł spać, / Ani pokochać inną). To silne przekonanie podkreśla ekskluzywny charakter jej miłości, która, w jej mniemaniu, jest jedyna w swoim rodzaju i nieporównywalna z żadnym innym uczuciem, jakie mógłby znaleźć: „Căci iubire ca a mea / Nu găsești la nimenea” (Bo takiej miłości jak moja / Nie znajdziesz u nikogo).

W dalszej części utworu podmiot liryczny wyraża głęboką tęsknotę i oddanie: „Și nici suflet mai cu dor, / Pentru tine, puișor” (I żadnej duszy z większą tęsknotą / Dla ciebie, pisklaczku/kochanie). Szczytem tej miłosnej deklaracji jest gotowość do pójścia na największe poświęcenia dla ukochanego: „Neică, de-aș ști c-ai veni, / Drumul ți l-aș pietrui, / Tot cu flori și cu safiu, / Ca să nu vii prea târziu” (Mój drogi, gdybym wiedziała, że przyjdziesz, / Wybruowałabym ci drogę, / Ca ca byś nie przyszedł za późno, / Ca byś nie przyszedł za późno, / Wszystko z kwiatów i szafiru). Ta poetycka wizja brukowania drogi kwiatami i szafirami symbolizuje nieograniczone poświęcenie, pragnienie ułatwienia powrotu ukochanego i ozdobienia jego ścieżki, by tylko przybył jak najszybciej.

Ciekawostką jest historia powstania interpretacji „Saraiman” przez Ladanivę. Jaklin Baghdasaryan i Louis Thomas, tworzący duet, zdecydowali się nagrać ten utwór po tym, jak ich rumuńska fryzjerka zasugerowała im tę pieśń. Ten fakt doskonale oddaje ducha zespołu, który z otwartością czerpie inspiracje z różnych kultur i tradycji, tworząc muzykę, która przekracza granice. Ich wersja „Saraiman” to przykład tego, jak tradycyjne motywy mogą zyskać nowe życie w globalnym, współczesnym kontekście. Pomimo melancholijnego wydźwięku oryginalnego tekstu, Ladaniva często wnosi do swoich interpretacji radość i energię, co sprawia, że nawet pieśni o cierpieniu nabierają unikalnego, tanecznego charakteru, idealnego na „jam party”. W ten sposób „Saraiman” w wykonaniu Ladanivy staje się nie tylko opowieścią o miłości i tęsknocie, ale także celebracją bogactwa muzyki ludowej świata.