Interpretacja All around the world - Oasis

Utwór „All Around the World” grupy Oasis to prawdziwe opus magnum z epoki Britpopu, dzieło, które Noel Gallagher stworzył z myślą o rozmachu i orkiestrowym przepychu, na długo przed tym, zanim zespół mógł sobie pozwolić na jego odpowiednią realizację. Powstała jeszcze przed debiutanckim albumem „Definitely Maybe”, piosenka ta była pielęgnowana przez Gallaghera, który uważał ją za jeden ze swoich najlepszych utworów. Czekał na moment, by nagrać ją w zamierzony, ekstrawagancki sposób.

Początkowe wersy utworu: „It's a bit early in the midnight hour for me / To go through all the things that I wanna be / I don't believe in everything I see / You know I'm blind so why d'you disagree?” wprowadzają słuchacza w stan pewnej introspekcji, zmęczenia czy może nawet znużenia światem. Podmiot liryczny czuje się zagubiony, nieufny wobec rzeczywistości i otoczenia, wyrażając chęć ucieczki: „Take me away / 'Cause I just don't wanna stay”. Można to interpretować jako odbicie osobistych zmagań, być może związanych z narastającą presją sławy i eskalacją plotek, o których mowa w wersie „And the lies you make me say / Are getting deeper every day”. To poczucie przytłoczenia i pragnienie oderwania się od fałszu stanowi przejmujący kontrast dla późniejszej, monumentalnej części utworu.

Jednak szybko następuje radykalna zmiana nastroju, typowa dla Oasis. Refren „All around the world / You've gotta spread the word / Tell 'em what you've heard / You're gonna make a better day” jest potężnym wezwaniem do nadziei i jedności. To przesłanie optymizmu, typowe dla wielu kompozycji Noela Gallaghera, niosące ze sobą wiarę, że „it's gonna be okay” – wszystko będzie dobrze. W tym aspekcie piosenka nawiązuje do "peace-and-love" lat 60. i stanowi niejako "anty-grunge'ową" odpowiedź, podobną do wczesnego hitu "Live Forever".

Monumentalność utworu, który w wersji singlowej trwa 9 minut i 38 sekund, czyniąc go najdłuższym singlem, jaki kiedykolkolwiek dotarł na pierwsze miejsce brytyjskiej listy przebojów, jest kluczowa dla jego interpretacji. Piosenka jest bogato zaaranżowana, zawiera sekcje smyczkowe i dęte, a także charakterystyczne dla Oasis, gęste warstwy gitar, tworząc "ścianę dźwięku". Do nagrania zaangażowano 36-osobową orkiestrę, a na harmonijce zagrał Mark Feltham. W chórkach zaśpiewały ówczesne żony braci Gallagherów, Meg Mathews i Patsy Kensit, a także Richard Ashcroft z The Verve. Ten rozmach był zamierzony – Noel Gallagher chciał stworzyć „wielką, masywną, orkiestrową, rozległą operę rockową”.

Most w piosence: „Whatcha gonna do when the walls come fallin' down? / You never move you never make a sound / Where you gonna swim with the riches that you found? / You're lost at sea, well I hope that you drown” to ostrzeżenie przed biernością i fałszywym bogactwem. Jest to gorzki komentarz, być może skierowany do tych, którzy gromadzą materialne dobra, ale pozostają obojętni na otaczający ich świat, lub do tych, którzy nie reagują na zbliżające się problemy. Te wersy są kontrastem dla uniwersalnego optymizmu refrenu, dodając piosence warstwę krytycznego spojrzenia na społeczeństwo.

Rozbudowana coda, z powtarzającymi się „na-na-na-na” i „la-la-la” oraz zapewnieniem „It's gonna be okay” i „Please don't cry, never say die”, jest często porównywana do słynnego zakończenia utworu „Hey Jude” The Beatles. Sam Noel Gallagher przyznał, że czerpał inspirację z ambicji tej beatlesowskiej kompozycji, żartobliwie stwierdzając, że „Hey Jude” byłoby lepsze z trzema zmianami tonacji pod koniec. To powtarzające się, niemal hipnotyczne zakończenie ma na celu wzmocnienie przekazu o niezłomnej nadziei i wytrwałości, zachęcając do szerzenia pozytywnej wiadomości wokół świata.

Mimo początkowej dumy, Noel Gallagher z czasem zmienił swoje podejście do utworu. W komentarzach do DVD Oasis „Time Flies” przyznał, że nienawidzi „All Around the World”, sugerując, że ludzie powinni „iść i kurwa kosić ogród” podczas jego trwania. Nazwał go „piekielnie bananowym” i „piekielnie głupim”, wyrażając zdziwienie, że piosenka w ogóle dotarła na pierwsze miejsce. Takie spojrzenie po latach odzwierciedla zmienny stosunek artystów do własnych dzieł i być może pewne rozczarowanie ekstrawagancją ery Be Here Now, która często bywała krytykowana za rozbuchanie i nadprodukcję.

Teledysk do utworu jest również godny uwagi, stanowiąc hołd dla animowanego filmu The Beatles „Żółta łódź podwodna” („Yellow Submarine”). Za jego stworzenie odpowiadało dwudziestu czterech animatorów, a prace trwały sześć miesięcy. Humorystyczna, fantazyjna podróż zespołu przez animowany świat wizualnie wzmacnia przesłanie utworu o globalnej podróży i szerzeniu słowa. Co ciekawe, gitarzysta Paul "Bonehead" Arthurs wspominał, że otrzymał „minus 10 funtów” na czeku tantiem, co było spowodowane półmilionowym kosztem teledysku, co „naprawdę go wkurzyło”.

Piosenka „All Around the World” nie tylko osiągnęła komercyjny sukces, ale także miała swoje momenty kontrowersji. Zespół Hear'Say wydał singiel „Pure and Simple”, który brzmiał bardzo podobnie do „All Around the World”. Noel Gallagher, znany ze swoich własnych „pożyczek” z innych utworów, odmówił podjęcia działań prawnych, śmiejąc się z hipokryzji takiego posunięcia. Utwór został również wykorzystany w kampanii reklamowej AT&T.

„All Around the World” stanowiło również swoisty koniec pewnej ery dla Oasis. Był to ostatni singiel zespołu wydany pod szyldem Creation Records oraz ostatni, w którym wystąpili Paul „Bonehead” Arthurs i Paul „Guigsy” McGuigan, zanim opuścili zespół w 1999 roku. W pewnym sensie, utwór ten, ze swoim gigantycznym rozmachem i bezgranicznym optymizmem, symbolizuje szczytowy okres Britpopu i Oasis, zanim nadeszła zmiana i odejście od „wszystkiego, co za dużo” z ery Be Here Now.