Świetnie, udało się potwierdzić, że zespół No Use For A Name rzeczywiście nagrał cover utworu „Fairytale Of New York”. Pojawił się on na ich albumie More Betterness! wydanym 5 października 1999 roku przez Fat Wreck Chords. W tej wersji wokal żeński wykonała Cinder Block, wokalistka punkrockowego zespołu Tilt. Wcześniejsza wersja tego coveru, z Meegan Lair z zespołu Soda na wokalu, ukazała się już w 1996 roku na kompilacji How to Start a Fight wytwórni SideOneDummy. Co więcej, utwór ten znalazł się także na kompilacji Rarities Vol. I: The Covers, wydanej 11 sierpnia 2017 roku, która zawierała rzadkie wersje coverów nagranych przez zespół na przestrzeni lat. Biorąc pod uwagę ten kontekst, możemy zagłębić się w interpretację tekstu przez pryzmat twórczości No Use For A Name.

„Fairytale Of New York” w wykonaniu No Use For A Name to energetyczne przetworzenie klasycznej ballady The Pogues i Kirsty MacColl, która pierwotnie ukazała się 23 listopada 1987 roku. Oryginalny utwór jest uznawany za „antyświąteczną piosenkę”, która stała się świątecznym hymnem dla wielu, opowiadając o straconej młodości i zrujnowanych marzeniach, a Boże Narodzenie jest w niej zarówno problemem, jak i rozwiązaniem. No Use For A Name, znane z melodyjnego punk rocka, tchnęło w ten tekst nową energię, co recenzent AllMusic, Mike DaRonco, określił jako „szorstki” cover.

Tekst piosenki przedstawia szorstki i brutalnie szczery obraz miłości, marzeń i rozczarowań, rozgrywający się w zimowej scenerii Nowego Jorku. Rozpoczyna się od sceny z Wigilii w izbie wytrzeźwień (It was Christmas Eve babe / In the drunk tank), gdzie stary człowiek prorokuje, że nie dożyje następnej (won't see another one). Ta mroczna sceneria od razu wprowadza w nastrój rezygnacji i przegranej, daleki od typowej świątecznej sielanki. Wersja No Use For A Name, choć dynamiczna, podkreśla ten kontrast – punkrockowa energia zderza się tu z tragiczną liryką, tworząc poczucie, że nawet w chaosie i buncie, ludzkie emocje pozostają niezmiennie bolesne.

Wspomnienia o początkach związku, kiedy to Nowy Jork wydawał się krainą możliwości – Broadway czekał na mnie (Broadway was waiting for me), a partner był Królową Nowego Jorku (Queen of New York City) – zderzają się z gorzką rzeczywistością. Miasto, które obiecywało złote rzeki i wielkie samochody, okazało się bezlitosne: wiatr przewiewa cię na wskroś, to nie jest miejsce dla starych (the wind goes right through you / It's no place for the old). To symboliczne przedstawienie amerykańskiego snu, który dla wielu okazał się iluzją, szczególnie dla imigrantów czy osób szukających szczęścia w wielkim mieście. No Use For A Name, zespół wywodzący się ze sceny skate-punkowej z San Jose w Kalifornii, często poruszał w swojej twórczości tematy rozczarowań, trudności życiowych i poszukiwania sensu, co sprawia, że ta interpretacja utworu jest spójna z ich artystycznym etosem.

W sercu utworu leży jaskrawo kontrastująca wymiana zdań między dwojgiem kochanków, która przechodzi od sentymentalnych wspomnień do brutalnych obelg. Mężczyzna nazywa kobietę menelką, punkiem, starą ćpunką (You're a bum / You're a punk / You're an old slut on junk), życząc jej, by to były ich ostatnie wspólne święta. Te wulgarne epitety, wypowiadane w punkrockowej estetyce, nabierają jeszcze większej mocy. Perkusista Rory Koff, jeden z założycieli No Use For A Name, wspominał, że Tony Sly, lider zespołu i główny autor tekstów, absolutnie kochał The Pogues i ten utwór został wykonany z najwyższym szacunkiem. W wywiadzie, który można znaleźć w opisie jednego z nagrań live na YouTube, Koff podkreślił, że dla zespołu piosenka ta była ulubionym coverem, a Tony zawsze cenił autentyczność i emocje, co tłumaczy, dlaczego tak intensywny tekst tak dobrze wpasował się w ich punkową wrażliwość. To właśnie ta autentyczność, często wyrażana przez punkrockową estetykę, pozwalała No Use For A Name oddać surowość i ból zawarte w oryginale, jednocześnie nadając im własny, buntowniczy wydźwięk.

Oskarżenia takie jak: Odebrałaś mi marzenia / Kiedy pierwszy raz cię spotkałam (You took my dreams from me / When I first found you) są odzwierciedleniem głębokiego żalu i poczucia utraconych szans, które często pojawiały się w tekstach Tony'ego Sly'a, znanego z osobistych i introspektywnych liryków. W punk rocku, gdzie indywidualizm i sprzeciw wobec społecznych norm są kluczowe, opowieść o marzeniach zniszczonych przez związek lub przez brutalną rzeczywistość metropolii rezonuje szczególnie silnie. Zespół No Use For A Name, działający od 1987 do 2012 roku, a zatem w dużej mierze równolegle z karierą Tony'ego Sly'a, który zmarł w lipcu 2012 roku, potrafił przekazać te uniwersalne emocje w sposób zarówno bolesny, jak i pełen energii.

Mimo całej goryczy, w piosence pojawia się przebłysk nadziei, a przynajmniej rozpaczliwa próba jej utrzymania. Mężczyzna wierzy, że ten rok jest dla mnie i ciebie (This year's for me and you), a także widzi lepszy czas, kiedy wszystkie nasze marzenia się spełnią (I can see a better time / When all our dreams come true). Ten wątek nadziei, choć chwiejny, jest kluczowy dla zrozumienia punkrockowej interpretacji. Nawet w obliczu rozpadu i rozczarowania, istnieje ukryta siła, która każe walczyć, wierzyć w zmianę, nawet jeśli jest to naiwne. No Use For A Name, poprzez swoją muzykę, często wyrażało poczucie straty, ale też niezłomnego ducha, co sprawia, że te fragmenty nabierają w ich wykonaniu dodatkowej głębi.

Utwór jest osadzony w specyficznej atmosferze Nowego Jorku – miasta, które jest jednocześnie symbolem spełnienia marzeń i ich pogrzebania. Chór NYPD śpiewający „Galway Bay” jest tu elementem zarówno nostalgii za Irlandią, jak i ironii, gdyż w rzeczywistości nowojorska policja nie posiada chóru, a jedynie zespół dudziarzy i bębniarzy. Ta swego rodzaju fantazja, zaczerpnięta z oryginalnej koncepcji The Pogues, dodaje piosence warstwę nierealności, która doskonale współgra z tytułem „Fairytale” (bajka). Wersja No Use For A Name, zachowując ten liryczny obraz, przenosi go w punkrockową estetykę, gdzie marzenia często są zderzane z surową rzeczywistością, a naiwna nadzieja bywa jedynym ratunkiem.

W efekcie, „Fairytale Of New York” w wykonaniu No Use For A Name to nie tylko cover, ale świadoma reinterpretacja, która oddaje hołd oryginalnemu tekstowi, jednocześnie nasycając go własną, punkową energią i emocjonalną głębią. Jest to opowieść o toksycznej miłości, o nadziei, która umiera ostatnia, i o brutalnej prawdzie, że nawet w świąteczny czas, życie potrafi być bezlitosne. Dzięki No Use For A Name, ten klasyczny utwór zyskał nowe życie, docierając do publiczności, która być może inaczej nigdy by go nie odkryła, i potwierdzając jego uniwersalne przesłanie o ludzkiej kondycji.