Interpretacja Spiralling (feat. A State of Flux) - Isaac Howlett

Głos Issaca Howletta, znany fanom synth-popowego zespołu Empathy Test, w utworze "Spiralling" nagranym we współpracy z enigmatycznym europejskim kolektywem A State of Flux, staje się nośnikiem niezwykle osobistych i bolesnych doświadczeń. Singiel, wydany 3 lipca 2025 roku, to nie tylko kolejny taneczny utwór elektroniczny, ale przede wszystkim szczere wyznanie artysty dotyczące walki z depresją i lękiem. Jak sam Howlett wyjaśnił w wypowiedzi opublikowanej m.in. na portalu pm studio world wide music news, inspiracją do powstania tekstu było zdanie, które utkwiło mu w pamięci z ust jego nieżyjącego dziadka: „depression runs in the men, on your mother's side” – „depresja występuje u mężczyzn po stronie twojej matki”. To uświadomienie sobie dziedzicznej predyspozycji sprawiło, że artysta poczuł się jak „tykająca bomba”.

Centralnym punktem utworu jest powtarzające się jak mantra stwierdzenie: „Everything Spiralling Out of control” (Wszystko wpada w spiralę, wymyka się spod kontroli). To odzwierciedla wszechogarniające uczucie chaosu i bezradności, kiedy codzienne życie i wewnętrzny świat zaczynają się rozpadać. Muzyczne tło stworzone przez A State of Flux, choć na pierwszy rzut oka przystępne, skrywa w sobie złożoność, która doskonale oddaje osobiste zmagania Howletta. Jak zauważył Peter 7 z A State of Flux, chcieli stworzyć podkład muzyczny, który odzwierciedlałby złożoność osobistej ekspresji Issaca.

W tekście pojawia się również motyw wsparcia, choć podszyty poczuciem winy: „You're holding me So I can breathe So I can't hurt myself again” (Trzymasz mnie, abym mógł oddychać, abym nie skrzywdził się ponownie). Te słowa malują obraz kogoś, kto jest na krawędzi, a jedyną jego deską ratunku jest bliska osoba. Jednocześnie, wielokrotnie powtarzane „I know this is hurting you” (Wiem, że cię ranię) ujawnia głębokie poczucie winy i świadomość, jak jego własne cierpienie wpływa na tych, którzy go kochają. To bolesna refleksja nad obciążeniem, jakie choroba psychiczna nakłada nie tylko na chorego, ale i na jego otoczenie.

Drugi refren wprowadza kolejne obrazy wewnętrznego zamętu: „Catastrophe, envelopes me (it's) I'm out of control Anxiety Disables me Til I can't feel myself again” (Katastrofa ogarnia mnie, jestem poza kontrolą. Niepokój paraliżuje mnie, dopóki znowu nie przestanę czuć siebie). To precyzyjny opis mechanizmów lęku i depresji, które prowadzą do odrętwienia i utraty tożsamości. Zwrotka „Depression runs in the men On my mother's side It's dragging me further in To a place I cannot hide” jest kluczowa dla zrozumienia przesłania utworu. Howlett nie tylko przyznaje się do depresji, ale także wskazuje na jej dziedziczny charakter, co czyni jego walkę jeszcze bardziej fundamentalną i pozornie nieuniknioną. To uwięzienie w własnej biologii, w „miejscu, w którym nie może się ukryć”, potęguje dramat.

Artysta w swojej solowej twórczości, którą rozpoczął w 2024 roku po pewnej stagnacji w Empathy Test, często eksploruje głębsze emocje. W wywiadzie dla Synthpop Fanatic, opublikowanym 2 stycznia 2025 roku, Isaac Howlett podkreślił, że teksty i melodie jego solowych piosenek są nadal eksploracją jego najgłębszych uczuć, tak samo jak w przypadku Empathy Test. Utwór „Spiralling” to właśnie taka bezkompromisowa podróż w głąb własnej psychiki, gdzie upadek trwa dniami („I'm falling away Been falling for days”). To świadectwo nieustannej, wyczerpującej walki, w której momenty ulgi są jedynie chwilowe, a spirala destrukcyjnych emocji ciągnie w dół, zagrażając nie tylko jego, ale i najbliższym relacjom.

W kontekście jego kariery solowej, która nabrała tempa po wydaniu singli takich jak "House of Cards" (luty 2024) i "Endless Night" (grudzień 2024), "Spiralling" kontynuuje ten nurt bardzo osobistej ekspresji. Album solowy Howletta, zatytułowany A Year Without Light, którego premiera zaplanowana jest na jesień 2025 roku, ma być, jak sam wspomina, eksploracją jego myśli i uczuć z okresu pandemii i po niej. W tym kontekście, "Spiralling" staje się nie tylko świadectwem bieżących zmagań, ale także częścią większej narracji o odnajdywaniu własnej ścieżki i mierzeniu się z wewnętrznymi demonami w obliczu osobistych i twórczych wyzwań. Howlett, choć znany z tworzenia muzyki o głębokim ładunku emocjonalnym, tym razem zdaje się otwierać jeszcze szerzej, zapraszając słuchaczy w intymny świat, gdzie ból i nadzieja przeplatają się w elektronicznym, hipnotycznym transie.