Interpretacja I Put A Spell On You - Nina Simone

Nina Simone w swojej wersji "I Put A Spell On You", wydanej w 1965 roku na albumie o tym samym tytule, przekształca utwór z dzikiego, niemal kanibalistycznego krzyku Screamin' Jay Hawkinsa w hipnotyzującą balladę o miłości, obsesji i pragnieniu posiadania. Piosenka stała się jednym z najbardziej rozpoznawalnych nagrań Simone i kluczowym momentem w jej karierze, podkreślając jej zdolność do reinterpretacji i nadawania utworom głębokiej emocjonalności. Album "I Put a Spell on You" osiągnął 99. miejsce na liście Billboard 200 i 18. na brytyjskiej liście albumów, a singiel dotarł do 23. miejsca na Hot Rhythm & Blues Singles chart.

Oryginalna wersja Hawkinsa z 1956 roku, choć dziś kultowa, była zamierzona jako romantyczna ballada bluesowa, ale sesja nagraniowa, podczas której wszyscy muzycy byli ponoć pijani, zaowocowała chaotycznym, "dziwacznym" i "kanibalistycznym" stylem, który był tak skandaliczny, że niektóre stacje radiowe zakazały jej emisji. Sam Hawkins, jak wspominał, nie pamiętał nawet nagrania tej wersji i musiał uczyć się swojej własnej interpretacji z taśmy. Nina Simone, usłyszawszy ją około dziesięć lat wcześniej, uznała ją za jedno z najbardziej poruszających doświadczeń słuchowych.

Nina Simone, z jej klasycznym wykształceniem pianistycznym i niezłomnym duchem, połączyła jazz, blues i elementy klasyczne, tworząc unikalną mieszankę. W jej interpretacji "I Put A Spell On You" dominuje niezwykła kontrola wokalna, balansująca między ognistą intensywnością a delikatną subtelnością. Kompozycja, utrzymana w minorowej tonacji B-dur, z innowacyjnymi progresjami bluesowymi i bogatym instrumentarium – pianinem, smyczkami i dętymi – tworzy niezapomniane, emocjonalne doświadczenie. Jak zauważa oficjalna strona Niny Simone, artystka wybrała tę piosenkę, bo jest to "taki utwór, którego nikt nie może zignorować". Jej wykonanie nadaje tekstowi powagi i dramatyzmu, co kontrastuje z sarkastycznym i cyrkowym charakterem oryginału Hawkinsa.

Słowa "I put a spell on you 'cause you're mine" wybrzmiewają u Simone jako intensywna deklaracja posiadania, która w jej ustach staje się zarówno groźbą, jak i błaganiem. Tekst wyraża potężną emocjonalną prośbę, wykraczającą poza zwykłe granice romantycznej ekspresji. Liryczne "You better stop the things you do / I ain't lyin' / No I ain't lyin'" to ostrzeżenie, przepełnione jawną zazdrością i bólem spowodowanym odejściem ukochanej osoby. Wokalistka nie akceptuje biegania partnera "na boku" ("You're runnin' around") i wyraża głębokie rozczarowanie tym, że została "spuszczona na niższy plan" ("you put me down"). W tym fragmencie słychać surowy gniew i determinację, by odzyskać kontrolę nad relacją. Można to interpretować jako echo osobistych doświadczeń Simone, która cierpiała z powodu dyskryminacji i miała burzliwe życie osobiste, w tym trudne małżeństwo.

Jednak najbardziej poruszający jest fragment: "I love ya / I love you / I love you / I love you anyhow / And I don't care / If you don't want me / I'm yours right now". Te powtarzające się deklaracje miłości, wypowiadane pomimo odrzucenia, ukazują głęboką, niemal masochistyczną uległość. Miłość staje się tutaj siłą tak wszechogarniającą, że unieważnia wolę drugiej osoby, a podmiot liryczny staje się „własnością” mimo wszystko. To połączenie intensywnego uczucia z pragnieniem dominacji nad obiektem westchnień jest esencją tej piosenki. Nina Simone, jak nikt inny, potrafiła wnieść do swoich interpretacji zarówno rozpacz, jak i radość, przekształcając osobiste zawirowania w namacalne doświadczenia.

Nina Simone nazwała swoją autobiografię "I Put A Spell On You", wydaną w 1992 roku, co świadczy o tym, jak bardzo utwór ten zrosło się z jej tożsamością i artystycznym credo. To testament jej asertywnej sztuki i odmowy bycia ograniczoną przez jeden gatunek czy etykietę. "I Put A Spell On You" to nie tylko piosenka o uroku i magii miłości, ale także o ekstremalnym poświęceniu i desperacji, by utrzymać ukochaną osobę przy sobie, czyniąc ją swoją na zawsze, niezależnie od jej woli. To właśnie to niepowtarzalne połączenie czułości i obsesyjnej siły sprawia, że interpretacja Niny Simone jest tak magnetyzująca i ponadczasowa.