Utwór "Cannibal sex" polskiego zespołu Necrophil stanowi kwintesencję ekstremalnego metalu, zanurzając słuchacza w otchłań absolutnej dewiacji i bezkompromisowej brutalności. Powstała w 1993 roku, tytułowa kompozycja z kasety o tym samym tytule, szybko zyskała status jednego z najbardziej obscenicznych i brutalnych albumów w Polsce tamtych czasów. Necrophil, wywodzący się z Nowej Rudy, był grupą death/grindcore'ową, która zasłynęła z wulgarnego słownictwa i przesłania piosenek, skupiających się wokół tematów nekrofilii i zabójstw.

Tekst rozpoczyna się od obrazu makabrycznego rytuału: „Kielich krwi kurwy wypity / Spełniona ofiara / Kłębowisko zwłok gnijących / Nagie ciała dziewic poświęconych”. Te słowa od razu wprowadzają w świat perwersyjnej sakralizacji i odwróconej ofiary. Krew "kurwy" nie tylko symbolizuje odrzucenie norm moralnych, ale także akt profanacji, w którym rytualne spożycie staje się herezją. Obrazy gnijących zwłok i poświęconych dziewic budują scenę absolutnej degradacji ludzkiego ciała i ducha, gdzie czystość i niewinność zostają zbezczeszczone. Jest to zaproszenie do transgresji na każdym możliwym poziomie.

Dalej, utwór pogłębia ten mrok: „Pragnę rozpocząć ucztę / Wbijam szpony w ciepłe mięso / Krwawy wytrysk jej wnętrzności / Doprowadza mnie do szału”. To nie jest tylko opis morderstwa, ale aktu kanibalistycznego zaspokojenia, połączonego z dziką, pierwotną żądzą. Metafora „wbijania szponów w ciepłe mięso” jest przerażająco dosłowna, a „krwawy wytrysk jej wnętrzności” w sposób bezwstydny łączy przemoc z orgazmicznym uniesieniem, co prowadzi podmiot liryczny do stanu obłędu. To ucieleśnienie najciemniejszych fantazji, gdzie cielesna destrukcja staje się źródłem ekstazy.

Kulminacja następuje w najbardziej szokujących wersach: „W oczach braci dzika żądza / Cannibal sex... / Spuszczam się do oczodołów / Mojej martwej siostry-kurwy / Rozbijam czachę zżeram mózg / Wymiotując na jej twarz”. Wzmianka o „braciach” sugeruje kolektywny wymiar dewiacji, co potęguje wrażenie całkowitego upadku moralnego i społecznego. Akt cannibal sex staje się tu ekstremalnym wyrazem posiadania i dominacji nad ciałem ofiary, a wykorzystanie terminu „siostry-kurwy” dodatkowo wzmacnia tabu kazirodztwa i zniesławienia bliskiej osoby. Nekrofilia, kanibalizm i ekstremalna mizoginia splatają się w aktach rozbijania czaszki, zjadania mózgu i wymiotowania na twarz, tworząc wizję absolutnego rozkładu i odrzucenia wszelkich norm ludzkiej przyzwoitości. Te wersy, jak i cały utwór, przeszły do historii gatunku ze względu na swoją bezkompromisową brutalność.

Kontekst gatunkowy jest kluczowy dla interpretacji. Necrophil, jako zespół death/grindcore, celowo posługiwał się szokującym słownictwem i drastycznymi obrazami, aby prowokować i konfrontować słuchacza z najmroczniejszymi zakamarkami ludzkiej psychiki. Chociaż brak jest bezpośrednich wywiadów dotyczących intencji stojących za "Cannibal sex", recenzje albumu wskazują na to, że zespół "Małego" (wokalisty i gitarzysty) używał tekstów o "nieskrępowanej wulgarności". Zespół wplatał chaotyczne momenty i zmiany tempa, co dodatkowo podkreślało szaleńczy charakter ich twórczości. Co ciekawe, mimo makabrycznej treści, recenzenci zauważali pewien dystans czy nawet czarny humor w twórczości zespołu, co mogło świadczyć o świadomej grze z konwencją ekstremalnego metalu.

Podsumowując, "Cannibal sex" to nie tylko piosenka, ale manifest ekstremy. Jest to pieśń o totalnej deprawacji, gdzie granice między życiem a śmiercią, pożądaniem a obrzydzeniem, człowieczeństwem a potwornością zacierają się całkowicie. Utwór ten, dzięki swojej bezlitosnej szczerości i nieludzkiej brutalności, umocnił pozycję Necrophila jako ikony polskiego podziemia death/grindcore’owego, trwale wpisując się w historię gatunku jako jeden z najbardziej prowokacyjnych i pamiętnych przykładów transgresyjnej sztuki muzycznej.