Interpretacja Gorgeous - Doja Cat

Piosenka „Gorgeous” autorstwa Doja Cat, pochodząca z jej piątego albumu studyjnego Vie (wydanego 26 września 2025 roku), stanowi wyraziste studium na temat piękna, sławy i osobistego postrzegania siebie w erze nieustannej uwagi. Utwór, który sama artystka określa jako opowieść o „kochaniu siebie”, wyróżnia się jasnym, inspirowanym stylem retro popowym brzmieniem, połyskującymi syntezatorami i podniosłym refrenem, co według Doja Cat stanowi zręczną równowagę między jej rapem a popową twórczością. Artystka często podkreśla: „Czuję się jak raperka, która tworzy muzykę popową”.

Głównym motywem utworu jest powtarzane w refrenie stwierdzenie: „It's a crime to be gorgeous” (To zbrodnia być przepięknym). Jest to oczywiście hiperboliczne wyrażenie, które w ironiczny sposób komentuje presję, zazdrość i nieustanną obserwację, z jakimi borykają się osoby publiczne, których piękno jest jednocześnie błogosławieństwem i przekleństwem. Tekst mówi o tym, jak uroda może wywoływać złość u innych („They gon' be really mad when we hit the floor”) i przyciągać miliony telefonów robiących zdjęcia, tak jakby każda chwila była pozowaną sesją („Between you and a million phones / They takin' pictures like we hittin' a pose”). Doja Cat śpiewa o tym, że bycie pięknym jest „opłacalne” („We make a killing being so beautiful”), co odzwierciedla komercyjną wartość atrakcyjności w dzisiejszym świecie. Jest tu także nuta buntu i autentyczności, gdy artystka deklaruje: „It's alright to be honest” (W porządku jest być szczerym). Piosenka zawiera również momenty refleksji nad percepcją – „Are your eyes even open?” (Czy twoje oczy są w ogóle otwarte?), co sugeruje wątpliwość, czy odbiorcy widzą prawdziwe „ja”, czy jedynie powierzchowny obraz.

Interludium, będące swego rodzaju przerysowaną pochwałą piękna, brzmi jak ironiczna imitacja pochlebstw, które gwiazdy często słyszą. Zwrot „Look at me” (Spójrz na mnie) w tym kontekście może wyrażać zarówno pragnienie uwagi, jak i asertywność, podkreślając swoją wartość. W pierwszej zwrotce Doja Cat zagłębia się w swoje osobiste doświadczenia z publiczną kontrolą i wizerunkiem ciała. Linia „I got surgery 'cause of scrutiny” (Miałam operację z powodu kontroli) jest zaskakująco szczerym przyznaniem się do poddania się zabiegom kosmetycznym pod wpływem presji społecznej lub medialnej. Z drugiej strony, natychmiast kontruje to stwierdzeniem, że jej partner „lubi jej zdjęcia przed i po, akceptuje je” („But he like my before and after pictures, he cool wit' these”), co sugeruje, że ważne jest znalezienie akceptacji u bliskich. Artystka celebruje również swoją tożsamość, odwołując się do zmian w wyglądzie, takich jak noszenie i zdejmowanie peruki, co symbolizuje jej kontrolę nad własnym wizerunkiem i zdolność do bycia sobą – „I took off the wig and put some mousse on my new 4C / I put on the wig and take it off as I damn well please”. Porusza tematy akceptacji naturalnego ciała („Titty used to sag, least she got some ass”), a także nieuchronnych konsekwencji sławy, takich jak paparazzi i pieniądze („Can't avoid the pap, can't even avoid the cash”). Fraza „Pretty hurts” (Piękno boli) trafnie podsumowuje trud i ból związany z utrzymaniem idealnego wyglądu, co jest często ukrywane za fasadą pewności siebie.

Druga zwrotka rozszerza tę obserwację na szerszy kontekst, krytykując obsesję na punkcie zewnętrznych ulepszeń i pustkę, którą może za sobą pociągać. Doja Cat opisuje kobietę, która inwestuje w wygląd – od biżuterii i paznokci po rzęsy i drogie buty („She like white gold in her hardware / With an install and a long nail / With a eyelash and it's glued on / She ain't so Christian in Louboutins”). Następnie subtelnie wskazuje na cenę tej obsesji: „And now she got contacts but no close friends” (Ma kontakty, ale nie ma bliskich przyjaciół), co sugeruje, że dążenie do doskonałości fizycznej może prowadzić do powierzchownych relacji. Odniesienia do zabiegów laserowych, Emsculptu, kolagenu i show „Botched” (programu o nieudanych operacjach plastycznych) malują obraz skrajnych i często bolesnych metod, do których ludzie się uciekają, by sprostać nierealnym standardom piękna. Krytykuje również promowanie niezdrowych wzorców, gdy mówi o byciu „chic” w sposób inspirowany heroiną („She wanna be chic when it's inspired by heroin”). Kluczowe staje się pytanie, czy to zewnętrzne wzmocnienie rzeczywiście prowadzi do wewnętrznej siły: „You feel empowered but not within” (Czujesz się silna, ale nie wewnątrz). W tym kontraście, Doja Cat podkreśla swoją własną ścieżkę: „I mean I only got myself to appeal to... They got they nose up judging me, but ain't all of 'em real” (Chodzi mi o to, że muszę podobać się tylko sobie... Oceniają mnie, ale nie wszyscy są prawdziwi).

Vie jest albumem, który Doja Cat tworzyła z „bardziej radosnym duchem” w porównaniu do jej poprzedniego Scarlet, który opisywała jako „eksperyment”. Nowy projekt jest dla niej powrotem do popowego brzmienia i celebrowaniem miłości we wszystkich jej aspektach – romantycznym, cielesnym, a także miłości do samego siebie. Teledysk do „Gorgeous”, w którym występuje plejada supermodelek, w tym Alex Consani, Amelia Gray i Irina Shayk, a także matka artystki, dodatkowo podkreśla wizję Doja Cat dotyczącą celebracji piękna i kobiecości w różnych formach. Utwór „Gorgeous” to zatem nie tylko chwytliwa melodia, ale także wielowymiarowa opowieść o współczesnych realiach bycia „przepięknym”, o cenie sławy i o poszukiwaniu autentyczności w świecie obsesji na punkcie wyglądu.