Interpretacja Powinnam? - Natalia Szroeder

Utwór „Powinnam?” Natalii Szroeder, wydany 16 marca 2021 roku jako pierwszy singiel z jej drugiego albumu studyjnego „Pogłos”, stanowi intymne i niezwykle szczere podsumowanie dotychczasowej drogi artystki oraz zwiastun jej muzycznej metamorfozy. Jak sama wokalistka przyznała, piosenka ta jest „podsumowaniem ostatnich lat moich muzycznych działań, ciągłych prób sprostania wymaganiom wszystkich, doskakiwanie do poprzeczek, do których nie miałam ochoty doskakiwać”. To opowieść o wewnętrznej walce, presji otoczenia i potrzebie odnalezienia własnej ścieżki, niezależnie od cudzych oczekiwań.

Pierwsze strofy, „Dotykasz strun jak przez kalkę / Odbija się szum, twoje palce / Łagodnie mnie pieką, rozlewa się mleko / I znów wszystko jedno, wszystko jedno”, wprowadzają w atmosferę delikatności, ale i pewnej rezygnacji. Mleko, często symbolizujące niewinność lub ukojenie, w kontekście pieczenia może sugerować, że nawet coś z pozoru łagodnego potrafi wywołać ból, a doświadczenia zacierają granice między komfortem a dyskomfortem. Wyrażenie „wszystko jedno” podkreśla poczucie zmęczenia i obojętności wobec zewnętrznych wydarzeń. Następnie pojawia się obraz „naszej Narni”, która, niczym magiczny świat z powieści C.S. Lewisa, staje się ucieczką, miejscem, gdzie w ramionach drugiej osoby można poczuć się lepiej. To właśnie tam, w tej intymnej bliskości, artystka odnajduje swoje „sedno” – esencję, która pozwala jej przetrwać w obliczu otaczającego chaosu.

Refren „Powinnam być jak wszyscy ci / Co tak radzą dumnie, gdy im mówię, co u mnie / Wciąż mówią, że potencjał jest / Ale trzeba ci ludzi, by go dobrze obudzić” jest sercem utworu, boleśnie demaskującym presję, z jaką zmagają się osoby publiczne, ale i każdy, kto próbuje sprostać oczekiwaniom społeczeństwa. Szroeder śpiewa o radach i „dobrych intencjach” innych, którzy „uchylą nieba, byle dobrze mi było”, ale jednocześnie narzucają swoją wizję sukcesu i spełnienia. Kluczowe jest jednak gorzkie „Ale może ja nie chcę”. To moment buntu, uświadomienia sobie, że bycie „jak wszyscy ci” nie jest tożsame ze szczęściem, a prawdziwa wolność leży w podążaniu za własnym wewnętrznym głosem. Artystka w tym utworze rozlicza się z przeszłością, z łatką „celebrytki” i oczekiwaniami wytwórni czy fanów, by rozpocząć nowy, bardziej dojrzały rozdział swojej kariery.

Motyw powracających kompleksów, „I jak grzyby po deszczu wyrastają kompleksy / I choć wcale mi nie wstyd, zatopione mam rzęsy / Biorę kolejne kęsy, ale smak raczej mętny”, opisuje wewnętrzne zmagania. Pomimo pozornego braku wstydu, „zatopione rzęsy” zdradzają smutek i emocjonalne obciążenie. „Mętny smak” kolejnych „kęsów” życia symbolizuje brak satysfakcji i poczucie, że coś jest niejasne, niepełne. W kolejnej zwrotce pojawia się „ten głupi pośpiech” i „zagłuszę znów dźwięk swoich potrzeb”. To uniwersalne doświadczenie bycia pochłoniętym codziennością, pędem, który odsuwa na dalszy plan autentyczne pragnienia i pozwala na utratę kontaktu ze sobą. Artystka poszukuje chwili wytchnienia, próbuje „wziąć oddech”, co staje się metaforą odnalezienia spokoju, przestrzeni na refleksję i ponowne usłyszenie siebie.

Utwór „Powinnam?” to dojrzałe, introspektywne dzieło, które odzwierciedla osobiste transformacje Natalii Szroeder i jej dojrzewanie jako artystki. Jej muzyczna metamorfoza, którą zaprezentowała na albumie „Pogłos”, charakteryzuje się eklektyzmem, łącząc elementy popu, alternatywy i muzyki elektronicznej. To wyrazisty manifest, który, choć pełen melancholii, wybrzmiewa również determinacją w poszukiwaniu autentyczności i wolności twórczej. Teledysk do utworu w ciągu tygodnia od premiery przekroczył milion wyświetleń, co świadczy o tym, że historia artystki rezonuje z wieloma słuchaczami, którzy również mierzą się z podobnymi dylematami w swoim życiu.