Interpretacja Tak tęsknię - Mikromusic

Piosenka „Tak tęsknię” zespołu Mikromusic, pochodząca z albumu „Tak mi się nie chce” wydanego 30 października 2017 roku, to utwór, który z niezwykłą delikatnością i głębią wnika w najsubtelniejsze niuanse ludzkiej tęsknoty. Choć na pierwszy rzut oka tekst wydaje się prosty i powtarzalny, kryje w sobie złożoną emocjonalnie interpretację, daleką od oczywistości. Singiel „Tak tęsknię” ukazał się 12 kwietnia 2018 roku, stając się jednym z najbardziej intrygujących momentów w dorobku zespołu.

Centralnym punktem utworu, którego słowa napisała Natalia Grosiak, jest paradoks pragnienia. Podmiot liryczny wyraża intensywną tęsknotę za „twoim spojrzeniem, tym wymyślonym, którego nigdy nigdy nie było”, za „twoim dotykiem, tym wymyślonym”, za „twoją czułością, tą wymyśloną” i za „twoim głosem, tym wymyślonym”. To nie jest nostalgiczne wspomnienie utraconej miłości czy żal za przeszłością. To głębokie poczucie braku odczuwane w odniesieniu do czegoś, co nigdy nie zaistniało w rzeczywistości, a jedynie w sferze idealizacji i fantazji. Powtarzające się jak mantra stwierdzenie „nigdy nie było” wzmacnia ten bolesny kontrast między intensywnością wewnętrznego przeżycia a pustką zewnętrznego świata.

Co jednak sprawia, że ta wymyślona tęsknota jest tak realna i przejmująca? Odpowiedź na to pytanie ujawnia się w komentarzach zespołu. Jak podano w artykule na portalu Polska Płyta / Polska Muzyka, „Tak tęsknię” jest utworem o „tęsknocie za kimś, z kim żyjemy na co dzień. O tęsknocie za prostymi czułościami, które umknęły, rozmyły się w ferworze długoletniego, wspólnego życia i mimo, że jesteśmy razem fizycznie, oddalamy się od siebie”. Ta informacja nadaje tekstowi zupełnie nowy wymiar. Tęsknota nie dotyczy więc hipotetycznego ideału z odległych marzeń, lecz raczej utraconego ideału w ramach istniejącej relacji. To ból wynikający z dostrzegania, że ukochana osoba, choć obecna fizycznie, stała się emocjonalnie niedostępna, a pierwotne spojrzenia, dotyki, czułość i głos, które kiedyś budowały bliskość, gdzieś się zagubiły, pozostając jedynie w sferze wyobrażeń o tym, co było lub mogłoby być. Teledysk do singla, za który odpowiadał Krzysztof Kielak we współpracy z Natalią Grosiak, wizualnie przedstawia ten stan, ukazując dzień z życia kobiety mieszkającej z duchem, co symbolizuje obecność-nieobecność partnera.

Styl Mikromusic, określany jako avant art pop z wpływami jazzu i trip-hopu, idealnie współgra z melancholijnym przesłaniem piosenki. Delikatny głos Natalii Grosiak, skomponowana przez nią wspólnie z Dawidem Korbaczyńskim, Piotrem Plutą i Łukaszem Sobolakiem muzyka, oraz minimalistyczna aranżacja tworzą intymny i nastrojowy klimat. To właśnie ta subtelność pozwala słuchaczowi zanurzyć się w wewnętrzny świat podmiotu lirycznego, odczuwając intensywność jego niespełnionych pragnień. Mikromusic z sukcesem tworzy przestrzenie, w których „niby jest tylko kilka instrumentów, szczypta malowniczej elektroniki, delikatny głos Natalii Grosiak i ważne słowo, a tworzy własny, oryginalny byt”, jak zauważono w recenzji albumu.

„Tak tęsknię” staje się więc metaforą uniwersalnego doświadczenia – utraty bliskości, idealizacji przeszłości w długotrwałym związku, a także smutku płynącego z braku emocjonalnego rezonansu, mimo fizycznej obecności. To pieśń o dystansie, który potrafi pojawić się między dwojgiem ludzi, zacierając kontury ich wspólnego świata i pozostawiając jedynie wyimaginowany obraz tego, co kiedyś było – lub co rozpaczliwie pragnie się odzyskać. To poruszające świadectwo, że tęsknić można nie tylko za tym, co odeszło na zawsze, ale i za tym, co pozostaje na wyciągnięcie ręki, lecz jest nieosiągalne.