Interpretacja Pardon, pardon Senora - Mieczysław Fogg

Pieśń Mieczysława Fogga „Pardon, pardon Senora” to klasyczne tango, pełne namiętności, żalu i błagania o przebaczenie, które idealnie wpisuje się w repertuar tego legendarnego polskiego piosenkarza. Utwór, będący polską wersją kompozycji Miklósa Brodszky'ego z 1929 roku, pierwotnie nosił niemiecki tytuł „Vergib, vergib Paloma”. Polskie słowa napisał Aleksander Sienkiewicz, znany również pod pseudonimami Aleksander Dorian czy Aleksander Dorjan. Inna wersja tekstu, przypisywana Aleksandrowi Amsterdamowi, wykonywana była przez Tadeusza Faliszewskiego i zawiera nieco odmienne słowa, choć oddające podobny sens.

Fogg, znany z barytonu lirycznego i długiej kariery rozciągającej się przez dekady, w „Pardon, pardon Senora” wciela się w rolę skruszonego kochanka, który staje przed obliczem zagniewanej i zranionej kobiety. Już pierwsze strofy – „Dlaczego dziś w oczach twoich widzę Twój ból (trosk?) I czemuś dziś smutna, i zła” – wprowadzają nas w dramatyczny nastrój, ukazując głębokie cierpienie adresatki piosenki. Narrator jest świadom jej bólu, a jednocześnie sam doświadcza rozpaczy, widząc ją smutną. Jego serce, niegdyś szczęśliwe na widok jej uroku, teraz drga wzruszone i pełne wyrzutów.

Kluczowym momentem w piosence jest wyznanie narratora o jego winie: „Przebaczyć mi nie chcesz teraz Żem raz zapomniał Żem z inną raz jeden był”. Ta linia tekstu jasno wskazuje na niewierność, która stała się przyczyną gniewu i żalu Senory. Prośba „Pardon, pardon, senora Ach, przebacz mi, senora” jest szczerym błaganiem, podkreślonym przez francuskie „pardon”, co dodaje piosence międzynarodowego, nieco dekadenckiego uroku typowego dla tanga tamtych lat. Narrator próbuje przekonać ukochaną, że choć raz „skłamał”, to „nigdy cię nie zapomniał”, co jest próbą usprawiedliwienia i podkreślenia, że jego miłość do niej pozostaje prawdziwa, mimo jednorazowego błędu.

Dalsze wersy to rozpaczliwa próba odwołania się do wspólnych wspomnień i uczuć: „Więc wybacz dziś, senora Niech wzruszą cię me gorzkie łzy Ja kocham cię, senora Mym szczęściem jesteś tylko ty”. Mężczyzna chce, by jego łzy i miłosne deklaracje złagodziły jej gniew. Odwołuje się do „szczęścia chwil” i „upojeń dni”, próbując wskrzesić dawną bliskość i przypomnieć o tym, co ich łączyło. Jego słowa: „Jam tobie poświęcał noce, sny i marzenia Lecz powiedz, czy masz mnie dość” są wyrazem zarówno oddania, jak i desperacji, pytaniem o ostateczny kres ich związku.

Mieczysław Fogg nagrał ten utwór prawdopodobnie pod koniec 1930 roku, co czyni go wczesnym nagraniem w jego solowej karierze. Co ciekawe, na nagraniu Fogga słychać, że artysta „zdaje się koncentrować bardziej na technicznej poprawności przed mikrofonem niż na uroku melodii”. Szybsze tempo aranżacji mogło mieć na celu umożliwienie wykonawcy zaśpiewania obu części kantyleny i powtarzającego się refrenu. Fogg, jako artysta z repertuarem liczącym blisko 2000 piosenek, rzadko wskazywał swój ulubiony utwór, twierdząc, że to „sezonowe miłości”. „Pardon, pardon Senora” jest przykładem tanga, które szybko zdobyło popularność w Polsce po swojej premierze. Matka pewnego autora często nuciła tę melodię, gdy była w dobrym humorze, co świadczy o jej pozytywnym odbiorze w tamtych czasach.

Piosenka kończy się ponownym błaganiem o zapomnienie urazy i powrót do miłości: „Ach, wspomnij te szczęścia chwile I te upojeń dni Przebacz i kochaj mnie znów”. Cały utwór jest zatem intensywnym monologiem pełnym skruchy, miłości i nadziei na pojednanie, stanowiącym świadectwo siły uczuć i dramatycznych konsekwencji ludzkich błędów. Urok tego tanga tkwi w jego uniwersalnym przesłaniu o próbie odzyskania utraconej miłości i desperackim wołaniu o drugą szansę.