Interpretacja Something - Maryla Rodowicz

Piosenka "Something", choć nierozerwalnie kojarzona z legendarnymi The Beatles i geniuszem George'a Harrisona, w swojej historii znalazła również miejsce w repertuarze Maryli Rodowicz, królowej polskiej sceny muzycznej. Fakt ten świadczy o ponadczasowym charakterze utworu i jego uniwersalnym przesłaniu, które potrafiło poruszyć artystów w różnych zakątkach świata. Maryla Rodowicz, znana z brawurowego interpretowania różnorodnych gatunków i stylów, włączyła tę kompozycję do swojego zbioru coverów, co pokazuje jej artystyczną wrażliwość i umiejętność przekładania obcych treści na własny, niepowtarzalny język muzyczny. Choć konkretne wywiady, w których Maryla Rodowicz szczegółowo omawiałaby swoje podejście do "Something", są trudne do znalezienia, sam wybór tej piosenki wiele mówi o jej guście i chęci eksplorowania klasyki światowej muzyki.

Tekst "Something" to poetycka, a zarazem niezwykle szczera opowieść o głębokim zauroczeniu i niezdefiniowanej, ale silnej miłości. Podmiot liryczny wyraża fascynację ukochaną osobą, wskazując na "coś w sposobie, w jaki się porusza" (Something in the way he moves), co przyciąga go "jak żaden inny kochanek" (Attracts me like no other lover). To "coś" jest ulotne, trudne do nazwania, a jednak stanowi sedno całego uczucia. Nie jest to konkretna cecha fizyczna czy intelektualna, lecz raczej emanacja całości osoby, jej charyzmy, sposobu bycia, która wywiera niezaprzeczalny wpływ. Ta nienazwana siła sprawia, że podmiot liryczny nie chce opuszczać ukochanego ("I don't want to leave him now") i niezłomnie w niego wierzy ("You know I believe and how").

Kolejne wersy pogłębiają ten portret, wskazując na "coś w jego uśmiechu, co wie" (Somewhere in his smile he knows), że podmiot liryczny "nie potrzebuje żadnego innego kochanka" (That I don't need no other lover). To subtelne zrozumienie, intuicyjne połączenie, które wykracza poza słowa, podkreśla intymność i głębię relacji. "Coś w jego stylu" (Something in his style that shows me) utwierdza w przekonaniu o wyjątkowości tej więzi. Jest to miłość oparta na subtelnych sygnałach, na niewypowiedzianych porozumieniach, które są silniejsze niż wszelkie racjonalne argumenty. To poczucie kompletności, które sprawia, że inne osoby stają się zbędne, a świat zdaje się koncentrować wokół jednej, wybranej postaci.

Centralnym, powtarzającym się motywem piosenki jest również niepewność co do przyszłości uczucia. Na pytanie "Czy moja miłość będzie rosnąć?" (You're asking me will my love grow), podmiot liryczny odpowiada z rozbrajającą szczerością: "Nie wiem, nie wiem" (I don't know, I don't know). Ta odpowiedź nie świadczy jednak o braku zaangażowania czy małej miłości, lecz raczej o jej tajemniczej, organicznej naturze. Miłość nie jest czymś, co można kontrolować czy przewidzieć. Jest procesem, który ewoluuje w nieprzewidywalny sposób. Podmiot liryczny sugeruje, że przyszłość pokaże, co się stanie ("You stick around now, it may show"), pozostawiając przestrzeń na rozwój i niespodzianki. Ta niepewność dodaje utworowi realizmu i wrażliwości, odzwierciedlając prawdziwe doświadczenia związane z miłością – pełne zarówno głębokiego szczęścia, jak i niepokoju o to, co przyniesie jutro.

Ostatnie zwrotki powracają do początkowych motywów, wzmacniając je. Sama myśl o ukochanym ("And all I have to do is think of him") wystarczy, by poczuć tę niezwykłą atrakcyjność. "Coś w rzeczach, które mi pokazuje" (Something in the things he shows me) dodatkowo cementuje to uczucie, sugerując, że ukochany nie tylko sam w sobie jest fascynujący, ale także otwiera podmiot liryczny na nowe doświadczenia, perspektywy, a może i na samego siebie. Powtórzenie fraz "I don't need no other lover" oraz "Something in the way, something" w zakończeniu utworu działa niczym mantra, podkreślając niezachwianą wierność i trwałość emocji, pomimo istniejącej niepewności co do przyszłości. To "coś" pozostaje nieuchwytne, ale jednocześnie jest fundamentem całej relacji, jej esencją i magią.

W kontekście wykonania przez Marylę Rodowicz, piosenka ta, utrzymana w spokojnym, introspekcyjnym tonie, doskonale wpisuje się w jej bogaty repertuar ballad i utworów o miłości. Maryla Rodowicz, artystka o niezwykłej ekspresji i zdolności do przekazywania głębokich emocji, z pewnością potrafiłaby nadać "Something" osobisty wymiar, wzbogacając ją swoim charakterystycznym, pełnym pasji głosem. Jej interpretacja mogła podkreślać zarówno delikatność zauroczenia, jak i wewnętrzną siłę i determinację w miłości, co jest cechą wielu jej występów. Pokazuje to również jej otwartość na muzykę z Zachodu, podobnie jak jej czechosłowackie covery innych Beatlesów, na przykład "Let It Be" jako "Raz po raz". Przez lata kariery Maryla Rodowicz udowodniła, że potrafi wziąć utwór, który w oryginale jest doskonały, i wnieść do niego własną, unikalną duszę, sprawiając, że staje się on bliski również polskiej publiczności. "Something" w jej wykonaniu mogło stać się pięknym świadectwem uniwersalności miłości i muzyki, niezależnie od barier językowych czy kulturowych.