Interpretacja Cierpienia bosmana - Majtki Bosmana

Utwór „Cierpienia bosmana” autorstwa zespołu Majtki Bosmana to klasyczny przykład szantowej opowieści, która z humorem i przymrużeniem oka porusza tematykę morskich trudów i osobistych zmagań. Zespół, powstały w 2009 roku w Wałczu, od początku swojego istnienia wyróżniał się radosnym i zabawnym podejściem do muzyki żeglarskiej, często przeplatając poważniejsze treści z lekkim humorem. Ich geneza, zrodzona z potrzeby przezwyciężenia „zgnuśnienia” i „depresyjnego nastroju” podczas mroźnej zimy, doskonale oddaje ducha piosenki, która, choć mówi o cierpieniu, ostatecznie prowadzi do swego rodzaju ulgi i wyzwolenia. Piosenka znalazła się na ich debiutanckiej płycie „Odbijamy?”, wydanej w 2014 roku.

Centralną metaforą utworu są tytułowe „Majtki bosmana”, które stają się uosobieniem wszelkich problemów i nadmiernych skłonności samego bosmana. To one „piły co dzień i co noc”, to one doprowadziły do sytuacji, w której „biedak wbijał zęby w koc”, cierpiąc katusze. Ten zabieg personifikacji, gdzie osobisty problem (prawdopodobnie nadużywanie alkoholu, co jest częstym motywem w szantach) zostaje przeniesiony na element odzieży, pozwala na zdystansowane, wręcz komiczne, przedstawienie dramatu. Bosman cierpi, bo musi sam naprawiać zdartą sieć, co symbolizuje konsekwencje jego (lub „majtek”) poczynań i konieczność radzenia sobie z zaniechanymi obowiązkami.

Refren podkreśla powtarzalność i beznadziejność sytuacji: „I znów nie zauważył, że wachta kończy się / I zamiast wybić szklanki to wypił szklanki dwie”. Wachta, czyli dyżur, symbolizuje porządek i odpowiedzialność, które zostają zaniedbane na rzecz niekontrolowanego picia. Bosman, a raczej jego „majtki”, wpada w nałóg, co prowadzi do absurdalnych sytuacji, gdzie w beczce „już tylko woda jest”, a w jego „majtkach” umieścił „całą swoją złość”. Ta złość, frustracja i poczucie bezsilności kumulują się, a „majtki” stają się źródłem nieznośnego dręczenia: „Nikt, jak majtki bosmana jeszcze mu tak nie wstawił w kość”. To obraz walki z samym sobą, z częścią swojej natury, która wymyka się spod kontroli i przynosi wstyd oraz cierpienie.

Punktem zwrotnym jest finałowa zwrotka. Bosman dochodzi do kresu wytrzymałości, chce „wyrzucić już za burtę” ten irytujący element. W tym momencie następuje cud: „picie przerwał los / Gumka w majtkach bosmana pękła i ulgę poczuł boss”. Rozwiązanie problemu następuje w sposób niespodziewany i, ponownie, komiczny. Pęknięcie gumki w majtkach, fizyczny akt uwolnienia, staje się symbolem wewnętrznego wyzwolenia od nałogu lub uciążliwego brzemienia. Bosman wreszcie odzyskuje spokój, co objawia się w zmienionym refrenie: „I teraz już ma w nosie czy wachta kończy się / I zamiast wypić szklankę, to wypił flaszki dwie”. Ostatnie słowa, choć mogą sugerować powrót do picia, w kontekście poprzedniego „cierpienia” i pękniętej gumki, nabierają ironicznego wydźwięku. Sugerują, że bosman osiągnął stan, w którym nie musi już ukrywać swoich skłonności ani cierpieć z ich powodu. Być może akceptuje swoją naturę, a pęknięta gumka symbolizuje zerwanie z krępującymi go ograniczeniami lub udawaniem. To wyraz pogodzenia się z losem i zyskania wewnętrznej wolności, nawet jeśli oznacza to swobodne oddanie się przyjemnościom, bez poczucia winy czy presji. Piosenka, mimo pozornie błahego tematu, staje się zatem metaforyczną opowieścią o walce z własnymi słabościami i odnalezieniu akceptacji.