Interpretacja Missantroop - Madeth gray'll

Piosenka "Missantroop" japońskiego zespołu Madeth gray'll to głęboko melancholijna i sugestywna podróż w głąb samotności, straty i obsesyjnej miłości, doskonale wpisująca się w estetykę visual kei lat 90. Utwór, którego tekst i muzykę stworzył wokalista Hisui (znany również jako Kei), jest esencją charakterystycznego dla zespołu gotyckiego, mrocznego i pełnego niepokoju brzmienia, połączonego z jego unikalnym stylem wokalnym, oscylującym między melodyjnym śpiewem a szorstkim krzykiem, oddającym szaleństwo i śmierć.

Już pierwsze wersy, "Yuuutsu na mezame ni kagami wo mitsumereba / Wasuretai jijitsu ga mujou ni utsushidasareru", rysują obraz przebudzenia naznaczonego melancholią, gdzie lustro staje się bezlitosnym zwierciadłem niechcianej prawdy. To motyw wewnętrznego zmagania i konfrontacji z bolesnymi faktami, które bohater usilnie pragnie wyprzeć, lecz są one nieubłaganie odzwierciedlone w jego własnym odbiciu. Jest to archetypiczny obraz dla visual kei, gdzie wygląd i wewnętrzny świat często są ze sobą splecione w dramatyczny sposób.

Dalsze fragmenty pogłębiają poczucie osamotnienia i fiksacji: "Kanashimi ni dakarete boku wa hitori kodoku ni / Obienagara kimi dake wo mitsumeteita". Podmiot liryczny, pogrążony w smutku i strachu, samotnie wpatruje się w jedyną osobę, która ma dla niego znaczenie. To świadczy o ogromnym przywiązaniu, które po stracie przeradza się w bolesną obsesję. Smutek i osamotnienie to powracające tematy w twórczości Madeth gray'll, bandu, który w latach swojej aktywności (1997-2001) uchodził za jeden z najbardziej znanych undergroundowych zespołów visual kei, grających gotycki/alternatywny metal z wpływami black metalu. Ich muzyka często balansowała między szybkimi, agresywnymi partiami a orkiestrowymi gotyckimi balladami.

Centralnym i najbardziej symbolicznym obrazem w piosence jest motyw sztucznych kwiatów: "Zouka no hana wa kanashii monogatari ni saku deshou / Sono hana wa kitto anata no shinigao ni mo nite". Sztuczne kwiaty, choć piękne, pozbawione są życia i symbolizują coś nienaturalnego, ulotnego lub opartego na iluzji. Ich porównanie do "twarzy zmarłej osoby" (shinigao) jest niezwykle mocnym i makabrycznym obrazem, podkreślającym groteskowy charakter straty i piękna zniszczonego przez śmierć. W kontekście visual kei, gdzie estetyka często czerpała z gotyckich, mrocznych i romantycznych motywów, taki obraz doskonale oddaje fascynację śmiercią i dekadencją.

Pojawia się również kwestia złudzenia: "Wasurerarenai yoru ni reikoku na anata ga / Saigo ni miseta kirei na uso ni somari yukeba". Okrutna osoba, która pokazała piękne kłamstwo, skłania podmiot liryczny do pogrążenia się w nim. Może to być finalna, bolesna obietnica, iluzja, za którą bohater pragnie podążać, by uciec od rzeczywistości. Ta ucieczka manifestuje się w pragnieniu snu: "Watashi no naka de kiete yuku sora he / Ima wa nani mo shinjirarezu / Hitori nemuritai". Podmiot chce zasnąć sam, w otchłani zanikającego nieba, niezdolny do wiary w cokolwiek. To marzenie o byciu pochłoniętym przez niebyt, gdzie ukojenie przynosi zapomnienie.

Niewątpliwie, ten utwór zyskał dodatkową warstwę tragicznego rezonansu w kontekście historii zespołu. Madeth gray'll, działający od 1997 roku, doświadczył straty wkrótce po wydaniu demówki "Missantroop" w kwietniu 1998 roku. 7 maja 1998 roku zginął w wypadku samochodowym gitarzysta Hizumi. Chociaż tekst mógł powstać przed tą tragedią, jego tematyka pośmiertnej miłości i wszechogarniającej melancholii stała się dla fanów i członków zespołu symbolicznym odzwierciedleniem ich własnego cierpienia.

Refreny piosenki, takie jak "Setsuna sugiru futari no owari wa / Tsumetai ame ni kiete yuku" (zbyt ulotny koniec nas dwojga znika w zimnym deszczu), podkreślają kruchość i ostateczność rozstania, utożsamionego z zimnym, rozmywającym wszystko deszczem. Pragnienie, by trwać w iluzji, jest silne: "Kono yume ga samenai uchi ni / Anata no maboroshi to / Towa ni kuchizuketai" – zanim ten sen się skończy, pragnę wiecznie całować twoje złudzenie. To desperacka próba utrzymania bliskości z utraconą osobą, nawet jeśli jest ona jedynie fantomem.

Powracający motyw poranka, który przynosi ze sobą dawną melancholię ("Soshite mata asa ga kureba ano yuuutsu ga / Boku wo nayamaserun darou"), ukazuje cykliczność cierpienia i niemożność ucieczki od bólu, który jest nieodłącznym elementem codzienności. Mimo to, w końcowych wersach pojawia się promyk nadziei, choć zabarwiony dalszym cierpieniem: "Itsumade mo kimi no tame ni utau yo / Nagashita namida no kazu dake shiawase ni... Narou". Podmiot liryczny obiecuje śpiewać dla ukochanej osoby na zawsze i ma nadzieję, że uda im się osiągnąć tyle szczęścia, ile łez wylali. Jest to słodko-gorzkie zakończenie, które mimo wszystko próbuje znaleźć sens w rozpaczy i przemienić ją w rodzaj zbawienia, co jest charakterystyczne dla głęboko emocjonalnych i teatralnych aspektów visual kei.

"Missantroop" to utwór, który nie tylko doskonale oddaje osobiste cierpienie, ale także reprezentuje nurt "kote-kei" w visual kei, charakteryzujący się mroczną, agresywną muzyką i wyglądem. Dzięki swojej intensywności, lirycznemu dramatyzmowi i tragicznemu kontekstowi, piosenka ta pozostaje jednym z najbardziej przejmujących i zapadających w pamięć dzieł w dyskografii Madeth gray'll, silnie rezonując z fanami gatunku.