Interpretacja Ninon - Maanam

Utwór „Ninon” Maanamu, choć krótki i ulotny, stanowi niezwykłą perłę na albumie O! z 1982 roku. W zaledwie kilku wersach zawarta jest esencja głębokiego uczucia, niemalże uwielbienia, wyrażonego z subtelnością i nostalgią, co wyróżnia go na tle rockowego, często buntowniczego repertuaru zespołu. Na pierwszy rzut oka zdaje się być kolejnym, charakterystycznym dla Kory, poetyckim wyznaniem, lecz jego historia jest znacznie bardziej złożona i sięga daleko wstecz, do zupełnie innej epoki polskiej muzyki.

Okazuje się, że „Ninon” nie jest autorskim tekstem Kory, co dla wielu fanów Maanamu może być zaskoczeniem. To reinterpretacja klasycznego utworu. Muzykę skomponował Bronisław Kaper, a słowa napisał Michał Halicz (czasem wymieniana jest Marcella Halicz). Oryginalne wykonanie należy do legendarnego tenora Jana Kiepury, który zaśpiewał go w 1933 roku w filmie „Ein Lied für Dich” (pol. „Zdobyć cię muszę”). Kiepura wykonywał „Ninon” w konwencji slowfoxa, co czyni wybór Maanamu, zespołu kojarzonego z nową falą i rockiem, szczególnie intrygującym. To świadectwo, jak Kora i Marek Jackowski potrafili czerpać inspiracje z różnych źródeł, nadając im własny, niepowtarzalny charakter.

Tekst piosenki, choć lapidarny, emanuje wzruszającą prostotą i szczerością. Powtórzenie imienia „Ninon” już na początku utworu, połączone z błagalnym „Ach uśmiechnij się”, natychmiast wprowadza słuchacza w intymny nastrój. Wybrana osoba jest ukazana jako centralny punkt istnienia podmiotu lirycznego – „Tyś jest w życiu mem / Najpiękniejszym snem”. To nie tylko idealizacja ukochanej, ale także uznanie jej obecności za dar, za coś, co przekracza codzienną rzeczywistość, stając się marzeniem, ulotnym i cennym. Drugi człon piosenki rozwija tę myśl, podkreślając transformującą siłę uśmiechu: „Urok ust Twych / Opromienia życie me”. Uśmiech, z pozoru drobny gest, staje się tu metaforą światła, nadziei i radości, która rozświetla życie, nadając mu sens.

Interpretacja Maanamu, z Korą na czele, jest fascynującym zderzeniem epok i stylów. Kora, znana z charyzmatycznej ekspresji, intensywności i specyficznej, często dramatycznej barwy głosu, musiała zmierzyć się z tekstem o innej, bardziej klasycznej wrażliwości. Zamiast nadmiernej ekspresji, w „Ninon” Maanamu słychać subtelność i delikatność, choć niepozbawioną charakterystycznej dla wokalistki głębi emocjonalnej. Jej wykonanie tchnie w starą piosenkę nową duszę, zachowując przy tym jej melancholijny urok. Maanam, czerpiąc z dziedzictwa polskiej piosenki, uczynił z „Ninon” utwór, który choć nie jest ich autorskim dziełem, idealnie wpasował się w ich artystyczną wizję, stając się jednym z najbardziej rozpoznawalnych i lubianych fragmentów albumu O!. Krótki czas trwania utworu (zwykle poniżej minuty) dodaje mu intrygującej efemeryczności, sprawiając, że każde słowo wybrzmiewa z podwójną mocą.

Włączając „Ninon” do swojego repertuaru, Maanam udowodnił, że prawdziwe emocje i piękno poezji nie znają granic stylistycznych ani czasowych. Utwór stał się świadectwem uniwersalności miłości i tęsknoty, potrafiącej poruszyć serca słuchaczy niezależnie od tego, czy piosenkę śpiewa tenor z lat 30. XX wieku, czy ikona polskiego rocka lat 80. To hymn ku czci miłości, która, niczym sen, jest najpiękniejszą i najbardziej pożądaną wartością, a jej najmniejszy przejaw – uśmiech – ma moc odmieniania całego świata.