Interpretacja Lajki - Coma

Piosenka „Lajki” zespołu Coma, wydana w 2017 roku na albumie „Metal Ballads vol. 1”, to poruszający obraz współczesnych relacji międzyludzkich w dobie wszechobecnych mediów społecznościowych, a zarazem głęboka metafora destrukcyjnego wpływu toksycznej miłości na jednostkę. Utwór, którego autorem tekstu jest Piotr Rogucki, a muzyki Coma, został premierowo zaprezentowany podczas Męskiego Grania w Żywcu 26 sierpnia 2017 roku, zapowiadając nadchodzącą płytę. Ciekawostką jest, że „Lajki” powstały jako odpowiedź na fabułę teledysku Darii Zawiałow do piosenki „Na skróty”, w którym gościnnie wystąpił Piotr Rogucki. Z kolei w klipie do „Lajków” wzięła udział Daria Zawiałow, co stworzyło intrygującą artystyczną wymianę między twórcami.

Początek tekstu bezpośrednio odnosi się do cyfrowej rzeczywistości: „Gdy pomyślałem, że mnie zechcesz / to polubiłem cię na fejsie / ale myliłem się i wiem, że / mnie nie chcesz”. Te wersy doskonale oddają powierzchowność i ulotność uczuć w erze, gdzie gest „polubienia” staje się namiastką prawdziwego zainteresowania, a jego brak – bolesnym potwierdzeniem odrzucenia. Następujące po nich gorzkie wezwanie: „Oddawaj wszystkie moje lajki / oddawaj wszystkie komentarze / oddawaj uśmiechnięte emotikony / wymażę cię na instagramie” jest nie tylko wyrazem zranienia i chęci symbolicznego odzyskania zainwestowanych emocji, ale także sarkastycznym komentarzem do tego, jak bardzo nasze intymne przeżycia przeniosły się do sfery wirtualnej. Jest to próba rewanżu, choć w istocie bezsilnego, w świecie, gdzie miłość i odrzucenie mierzy się cyfrowymi wskaźnikami.

Refren, powtarzający się wielokrotnie „nie potrafię ci powiedzieć 'nie!'” z narastającą intensywnością, stanowi klucz do zrozumienia wewnętrznego konfliktu podmiotu lirycznego. Mimo świadomości odrzucenia i bólu, narrator pozostaje uwięziony w uczuciach, niezdolny do postawienia granic i uwolnienia się od wpływu ukochanej osoby. To tragiczne rozdarcie między pragnieniem wolności a magnetyczną siłą destrukcyjnej relacji.

W dalszej części utworu tekst nabiera znacznie mroczniejszego i bardziej metaforycznego wymiaru. Związek, który początkowo jawił się w kategoriach cyfrowych interakcji, przechodzi w sferę totalnej dominacji i wyniszczenia. Porównanie „jesteś powietrzem” (słowa byłego chłopaka) z „psychoaktywnym dymem” (perspektywa narratora) jest niezwykle sugestywne. Powietrze jest niezbędne do życia, ale dym – szczególnie psychoaktywny – uzależnia, zaciemnia umysł i powoli zabija. Ta kobieta, niczym trucizna, staje się dla podmiotu lirycznego substancją, od której jest uzależniony, choć ta go niszczy.

Apogeum tej destrukcji osiągnięte jest w wersach: „Kiedy oddycham, czuję węgiel / wycięłaś moje rezerwaty / rozmontowałaś moją konstytucję / zablokowałaś moje trybunały”. Te potężne metafory odnoszą się do całkowitego zawłaszczenia i zrujnowania wewnętrznego świata narratora. „Rezerwaty” symbolizują osobiste granice, przestrzeń bezpieczeństwa i swobody, która została bezpowrotnie utracona. „Konstytucja” i „trybunały” to symbole wewnętrznego porządku, zasad moralnych i poczucia sprawiedliwości, które zostały obalone i sparaliżowane. Podmiot liryczny czuje, że został pozbawiony podstaw swojej egzystencji, a jego osobista suwerenność została zniszczona przez toksyczny związek. Piotr Rogucki, wokalista Comy, często w swoich tekstach odnosi się do kwestii społecznych i politycznych, a w tych wersach fani doszukują się również takich aluzji, co jest charakterystyczne dla twórczości zespołu. Całość utworu „Lajki” to zatem nie tylko opowieść o nieszczęśliwej miłości w erze cyfrowej, ale także przestroga przed utratą siebie w obliczu silnego, choć destrukcyjnego zauroczenia, które doprowadza do wewnętrznej katastrofy i paraliżu woli. Tekst ten rezonuje z doświadczeniami wielu osób, ukazując, jak łatwo można zatracić się w obsesyjnym uczuciu, zwłaszcza gdy wzmocnione jest ono iluzoryczną bliskością oferowaną przez media społecznościowe.