"Ain't Nothing Changed" Loyle'a Carnera to utwór, który stanowi szczere i intymne spojrzenie na ciągłe zmagania w życiu młodego człowieka, pomimo pozornych sukcesów. Piosenka, pochodząca z jego debiutanckiego albumu Yesterday's Gone z 2017 roku, wyróżnia się introspekcją i wrażliwością, co stało się znakiem rozpoznawczym artysty. Carner w swojej twórczości często porusza tematy tożsamości, rodziny, żałoby, polityki oraz swoich doświadczeń z ADHD i dysleksją. W tym konkretnym utworze skupia się na nieustannym cyklu miejskich trudności.

W pierwszej zwrotce raper wyraża tęsknotę za czasami studenckimi, wspominając pożyczkę studencką i dom studencki, gdzie dzielił się historiami. To uczucie nostalgii jest wzmocnione przez kontrast z obecną rzeczywistością, w której panikuje, żeby grać bezpiecznie i goni za pieniędzmi, żyjąc w tym warstwowym torcie, gdzie inni twierdzą, że mu się powodzi, ale wokół niego jest nic poza długiem. Carner mówi o presji oczekiwań, poczuciu, że musi przetrzeć szlaki jak w wielkiej ucieczce, jednocześnie martwiąc się, że bracia mają się lepiej niż on i że zostanie zapomniany. To szczere wyznanie na temat lęku i presji finansowej jest typowe dla jego twórczości. Loyle Carner w wywiadach podkreśla, że kiedyś obawiał się być tak otwarty w swojej muzyce, ale teraz świadomie walczy ze dziwnymi społecznymi oczekiwaniami, by młodzi mężczyźni ukrywali swoje uczucia.

Refren "They ask why every fucking song the fucking same / And I tell them it's 'cause ain't nothing changed" jest kluczowy dla zrozumienia utworu. Jest to bezpośrednia odpowiedź na krytykę, że jego utwory są powtarzalne, co Carner odrzuca, wskazując, że jego życie nadal toczy się w kółko, a podstawowe problemy pozostają niezmienne. To odważne stwierdzenie podkreśla autentyczność jego przekazu – dopóki jego rzeczywistość się nie zmieni, jego muzyka będzie odzwierciedlać te same zmagania. Jak zauważają recenzenci, to brawurowe, środkowy palec skierowany w opresyjną stronę przemysłu muzycznego.

Druga zwrotka skupia się na mężczyznach domu, którzy byli o wiele za młodzi. Mówi o odpowiedzialności śródmieścia, która zabija go, o presji utrzymania rodziny i matki, podczas gdy inni palą pieniądze na lepką chciwość. W tych wersach Carner porusza temat pokus i uzależnień w środowisku miejskim, gdzie łatwo jest ulec lepkiej chciwości, a wycofanie się bywa niemożliwe. Jednocześnie, pomimo trudności, dostrzega w nich iskierkę człowieczeństwa – nadal całują swoje matki. Ten obraz młodych mężczyzn, którzy czują, że nic nie mogą zrobić, ale nie mogą uciec z tej sytuacji, jest niezwykle poruszający.

Utwór jest osadzony w spokojnej jazzowej melodii z wyraźnym użyciem saksofonu. Produkcja Rebel Kleffa czerpie z jazzowo-boom bapowych podkładów w stylu J Dilla, a kadencja Carnera wykazuje wpływy Commona. Ta relaksująca i nastrojowa muzyka stanowi tło dla głębokich, szczerych tekstów. Wrażliwość i łagodny, introspektywny styl Carnera, połączony z charyzmą i ciętym dowcipem, sprawiają, że utwór idealnie oddaje ton całego albumu. Ain't Nothing Changed to esencja jego twórczości – surowa szczerość w opisie codziennych zmagań, lęków i odpowiedzialności, które, pomimo upływu czasu czy nawet sukcesu, pozostają niezmienione.

Warto również wspomnieć o teledysku do utworu, który Carner współreżyserował z Joao Retortą i uważa za swój ulubiony. W wideo Carner jest ucharakteryzowany na starszego mężczyznę, wykonującego swoje codzienne czynności – od pracy w studiu po granie w gry wideo z przyjacielem. Wizualnie ilustruje to ideę, że nawet po upływie dziesięcioleci problemy mogą pozostać te same, podkreślając jednocześnie, że starość nie musi być nudna, a nic się nie zmieniło w jego codziennych zmaganiach i pasjach. Reżyserowane przez Carnera wideoklipy są dla niego ważne, ponieważ klip jest pierwszym wrażeniem i chce, aby widzowie widzieli to, co on chce im pokazać, ani więcej, ani mniej.