Interpretacja Będę nauczycielką - Wygraj sukces

Piosenka „Będę nauczycielką” autorstwa „Wygraj sukces” to urokliwa i refleksyjna opowieść o wyborze ścieżki zawodowej, która, choć wymagająca i często niedoceniana, ma fundamentalne znaczenie dla społeczeństwa. Utwór ten doskonale wpisuje się w charakter Konkursu Piosenki „Wygraj Sukces”, który od 1996 roku promuje młode talenty i dostarcza repertuaru dla dzieci i młodzieży, często z mniejszych ośrodków. Piosenka jest dostępna na dwunastej płycie konkursu, co świadczy o jej stałej obecności w jego repertuarze i popularności wśród młodych wykonawców. Słowa do utworu napisała Elżbieta Buczyńska, a muzykę skomponował Jarosław Piątkowski, pomysłodawca i dyrektor artystyczny Konkursu Piosenki „Wygraj Sukces”. Piątkowski jest również producentem i wydawcą płyt z podkładami muzycznymi do piosenek konkursowych, co ułatwia dostęp do nich uczestnikom.

Tekst piosenki rozpoczyna się od konfrontacji z oczekiwaniami otoczenia. Podmiot liryczny słyszy o „wspaniałym lekarzu”, który „zdobywa sławę wielką”, co symbolizuje powszechne przekonanie o prestiżu i lukratywności niektórych zawodów. Jednak protagonistka świadomie odrzuca tę ścieżkę, deklarując z przekonaniem: „Ja jednak wolę mieć inny zawód, będę nauczycielką”. Ten fragment od razu ustanawia główny konflikt utworu – między społecznymi normami sukcesu a autentycznym powołaniem. Matka, reprezentująca troskę i pragmatyzm, wyraża obawy, mówiąc: „dziecko kochane to taka trudna praca” i podkreślając brak spokoju po powrocie do domu. To realistyczne spojrzenie na zawód nauczyciela, który wykracza poza godziny lekcyjne, jest kluczowe dla interpretacji.

Refren utworu, powtarzający się dwukrotnie, wzmacnia obraz nauczycielskiego trudu: „Bo jeszcze plany na dzień następny, lektury do czytania, dzienniczki, listy, zawiadomienia, sprawdziany i zadania”. To wyliczenie, niczym mantra, doskonale oddaje liczne obowiązki administracyjne i przygotowawcze, które są integralną częścią pracy pedagoga. Podkreśla, że praca nauczyciela nie kończy się z ostatnim dzwonkiem, ale wkracza w życie prywatne, pochłaniając czas i energię. Ta codzienna walka z biurokracją i koniecznością ciągłego doskonalenia jest jednym z głównych wyzwań, z którymi mierzą się nauczyciele.

W drugiej zwrotce piosenka kontynuuje wątek presji społecznej, wymieniając inne zawody postrzegane jako „mądre” i „liczące się”: dziennikarka, księgowa, artystka. Społeczeństwo ceni tych, „co wiedzą wszystko”, czyli specjalistów w swoich dziedzinach. Jednak protagonistka stawia fundamentalne pytanie: „Nim będą sławni, Ci wielcy ludzie, Kto ich nauczy czytać?”. To retoryczne pytanie uderza w sedno problemu niedoceniania zawodu nauczyciela. Przypomina, że każdy sukces, każda wiedza i umiejętność ma swój początek w podstawach, które są przekazywane przez nauczycieli. Bez ich pracy, bez nauki czytania, pisania czy liczenia, niemożliwe byłoby osiągnięcie jakiegokolwiek innego „wielkiego” sukcesu. Jest to subtelne, lecz bardzo mocne podkreślenie roli nauczyciela jako filaru społeczeństwa.

Ostatnia część refrenu, nieco zmodyfikowana, wyraża ostateczne przesłanie utworu: „Więc chociaż trudno, czasem niewdzięcznie. Jak dyplom już zdobędę z radością wielką i z poświęceniem nauczycielką będę.!!!”. To zdanie jest kwintesencją piosenki. Akceptuje ona trudności („trudno, czasem niewdzięcznie”) i rezygnuje z oczekiwania na zewnętrzne nagrody czy powszechne uznanie. Zamiast tego, postawa protagonistki opiera się na wewnętrznej motywacji, radości z niesienia wiedzy i głębokim poświęceniu. Podkreśla, że prawdziwa wartość zawodu nauczyciela nie leży w sławie czy bogactwie, ale w bezinteresownej misji kształtowania przyszłych pokoleń. Piosenka ta staje się hymnem dla wszystkich, którzy pomimo wyzwań i niedoskonałości systemu, wybierają zawód nauczyciela z pasji i poczucia misji, wiedząc, że ich praca jest podstawą każdego „wielkiego sukcesu”. Utwór ten często śpiewany jest podczas Dnia Nauczyciela, co dodatkowo podkreśla jego dydaktyczny i celebracyjny charakter.