Interpretacja If It Is Love - Laura Alden

Utwór „If It Is Love” Laury Alden, wydany 5 kwietnia 2024 roku jako singiel z jej debiutanckiej EP-ki „Homebody”, jest głęboką i intymną eksploracją bólu po rozstaniu oraz złożoności uczuć towarzyszących miłości, która, mimo swojej intensywności, nie jest w stanie przetrwać. Artystka sama przyznała, że napisała tę piosenkę „po pożegnaniu z miłością swojego życia”, co nadaje tekstowi autentycznego i osobistego wymiaru. EP-ka „Homebody” ma opowiadać historie dojrzewania i pożegnania z dawnymi wersjami siebie, co doskonale wpisuje się w melancholijny ton tego utworu.

Piosenka rozpoczyna się od obrazów, które od razu wprowadzają słuchacza w stan refleksji i nostalgii. Zwrotka pierwsza – „First blush walks on the southside / And I could spend Monday rationalising every lie that you told me” – sugeruje początkowe, niewinne zauroczenie (first blush), które jednak szybko zderza się z bolesną rzeczywistością oszustwa i racjonalizowania kłamstw. Wzburzony wrzesień („Cruel September, floods on the state line”) to potężna metafora wewnętrznego chaosu i spustoszenia, które odzwierciedla stan emocjonalny podmiotu lirycznego. Pytanie „And I wonder does it show that I think of it now?” ujawnia lęk przed tym, czy zewnętrzne oznaki wewnętrznego cierpienia są widoczne dla otoczenia, czy też ból pozostaje ukryty.

Refren, powtarzany kilkukrotnie, stanowi rdzeń emocjonalny utworu. „Oh, the lonely nights / I'd risk falling out of focus / Just to see you when the dawn breaks / And the sky would paint us orange” maluje obraz samotnych nocy i desperackiej tęsknoty. Podmiot liryczny jest gotów zaryzykować utratę równowagi (falling out of focus), byle tylko ponownie zobaczyć ukochaną osobę o świcie. Obraz nieba malującego ich na pomarańczowo to symboliczne przedstawienie ulotnych, pięknych chwil, które teraz są tylko wspomnieniem, ale zarazem stanowią przypomnienie o stracie. Warto zwrócić uwagę, że Alden świadomie unika typowych rymów w swoich refrenach, co jest ciekawą cechą jej stylu pisania piosenek. Wspomniała w jednym z wywiadów, że celowo rymowała „orange” z „focus”, aby odróżnić się od konwencjonalnych schematów rymowania. Przeszywające „And I miss you with the lights down low at 5 a.m” oddaje esencję samotności i tęsknoty, która uderza najmocniej w ciszy przedświtu. Kluczowe zdanie „If it is love, it doesn't matter in the end” jest wyrazem rezygnacji i akceptacji. Sugeruje ono, że nawet jeśli uczucia były prawdziwe i intensywne, miłość sama w sobie nie wystarczy, aby utrzymać związek, a jego koniec był nieunikniony.

W drugiej zwrotce, tekst staje się jeszcze bardziej osobisty i pełen bolesnych detali. „Iris lining your window / Matching hardwood floors / And the pink-stained glass of the living room” to intymne obrazy wspólnego życia, które teraz stały się źródłem nostalgii i bólu. Te konkretne szczegóły otoczenia domowego intensyfikują poczucie straty. Podmiot liryczny „dwell[s] on the ways that you've hurt me”, co pokazuje ciągłą walkę z przeszłymi zranieniami – „It's something I'm still working through”. Pytanie „Are you contemplating like I used to?” jest próbą zrozumienia, czy druga strona również przeżywa podobne rozterki i refleksje.

Most („Bridge”) to kulminacja emocjonalnego cierpienia. Obraz podmiotu lirycznego, który „get[s] emotional on my best friend's farm / When I couldn't call you”, ukazuje bezsilność i odcięcie od ukochanej osoby. Scena, w której podmiot liryczny „break[s] my heart in a broke down car / While she's in your dorm room”, jest niezwykle wzruszająca. Kontrast między jej złamanym sercem w zepsutym samochodzie a drugą kobietą w pokoju w akademiku potęguje poczucie osamotnienia i zazdrości. Krzyk „What's the point if we always knew?” w polu chabrów (cornflowers) wyraża głęboką frustrację i gorzką akceptację faktu, że koniec był przewidywalny, a próby utrzymania związku na siłę okazały się bezcelowe. Chabra symbolizują tutaj kruchość i ulotność nadziei.

„If It Is Love” to poruszająca ballada, która dzięki szczerym tekstom, sugestywnym obrazom i emocjonalnej narracji, rezonuje z każdym, kto doświadczył miłosnej straty. Laura Alden, jak sama przyznaje, od lat dążyła do takiego poziomu wrażliwości w swoim pisaniu, a ten utwór jest dowodem jej artystycznego dojrzewania i umiejętności przekazywania złożonych uczuć. Piosenka, mimo swej melancholii, oferuje także pewien rodzaj katharsis poprzez uznanie, że czasem, niezależnie od miłości, pewne rzeczy po prostu muszą się skończyć.